Corine de Ruiter, hoogleraar forensische psychologie zegt het, dus dan moet het wel waar zijn: de islam is mogelijk een van de oorzaken van delinquent gedrag onder Marokkaanse jongeren. Jammer dat de redactie van Binnenlands Bestuur het artikel niet online gezet heeft, want het leent zich extreem goed voor close reading. Uitgebreid citaat dan maar: "Volgens De Ruiter hebben Marokkaanse (en Turkse) jongeren een 'achterstand in hun morele ontwikkeling'. Zo'n achterstand is één van de factoren die crimineel gedrag kunnen veroorzaken. (...) Dit minder goed ontwikkelde 'moreel redeneren' van Marokkaanse en Turkse jongeren is volgens De Ruiter en medewerkster Kim van Oorsouw te verklaren uit de islamitische achtergrond van die groepen. 'Binnen de islam ligt de nadruk op gehoorzaamheid aan en respect voor de ouders. Individualisme en onafhankelijkheid worden minder belangrijk gevonden - en dit zijn juist de eigenschappen die de morele ontwikkeling tot een hoger niveau kunnen brengen', aldus de auteurs."
“Taakstraffen zijn een lachertje. Straffen moeten anders ingericht worden. Als je ze dan een werksstraf wilt geven, laat ze het dan doen in een moskee, onder toezicht van de imam. Dan weet iedereen in de gemeenschap ervan.”
Antropoloog en criminoloog Hans Werdmölder weet wel een paar manieren om Marokkaanse crimineeltjes harder aan te pakken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een paar zeer vreemde situaties de afgelopen tijd. Allereerst de situatie van Friso van Saase, die zeer tegen de wens van zijn ouders werd ingeschreven als Turk, omdat de vader van zijn moeder Turks is. Volgens de ouders werd hen domweg gezegd dat ze geen keus hadden. Blijft Friso Turks, dan moet hij over een jaar of 18 het Turkse leger in. Daarnaast zal hij waarschijnlijk in de CBS-statistieken door het leven gaan als een derde-generatie allochtoon.
De andere vreemde situatie is in Amsterdam, waar de stad de namenlijst met de toegestane namen aan Marokkaanse ouders blijft overhandigen bij de geboorte van een kind. Deze lijst wordt in Marokko als onderdrukkingsmiddel gebruikt om niet-Arabische namen, bijvoorbeeld die van Berbers, eruit te krijgen.
In Amsterdam wordt deze namenlijst blijkbaar nog steeds standaard aangeboden, waarmee de hoofdstad indirect benadrukt dat er toch vooral een ‘correcte’ naam gekozen moet worden. Zo draagt men tegelijkertijd – weliswaar indirect – bij aan onderdrukking in Marokko.
In Rotterdam heeft burgemeester Aboutaleb, zelf een Berber, de lijst inmiddels verboden. Cohen wil dat dus niet, en houdt vast aan het standaard aanbieden van de lijst.
Beide gevallen tonen een doorgeschoten ambtenarenapparaat aan dat, in plaats van dienstbaar te zijn, zelf beslissingen voor mensen probeert te nemen. Dat ambtenaren dit kúnnen doen, wil nog niet zeggen dat ze het moeten doen.
De Israëlische overheid heeft vandaag besloten een wachtlijst op te stellen voor militaire acties van het leger. Aanleiding is het verzoek van verzetsbewegeging Polisario om de Westelijke Sahara te bombarderen. “Een Joodse bom heeft veel meer impact dan een Marokkaanse”, aldus Polisario-voorman Abdelaziz.
“De media-offshoot van een Joodse inval is enorm”, zegt Mohamed Abdelaziz, voorman van Polisario, vanuit Parijs. “Wij verzetten ons al tientallen jaren tegen de bezetting van ons land door Marokko. Maar ja, daar hoor je nou nooit eens iemand over. We hebben gewoon de verkeerde tegenstanders. Ik denk dat we veel meer aandacht krijgen als Joden bommen gooien.”
Tegen talloze VN-resoluties in, houdt Marokko de Westelijke Sahara nog steeds bezet, de oorspronkelijke bewoners leven in kampen over de grens met Algerije. Polisario hoopt dat de zaak met wat Joodse plofjes op The Berm weer in de kranten belandt.
Het Israëlische leger (IDF) neemt het verzoek van Abdelaziz in overweging. IDF-woordvoerder Avi Benayahu: “Voor ons maakt het totaal niet uit waar we moslims bombarderen. Zodra een officieel Polisario-verzoek per raket ons luchtruim binnen vliegt, zullen we ons op een antwoord beraden.”
Het Israëlische leger is op dit moment bezig met vreedzame oefeningen in Gaza om de burgerbevolking te beschermen. Dit publiciteitsoffensief van het IDF vindt iedere vier jaar plaats, enkele weken voor de verkiezingen. Hamas, de vredelievende organisatie die Gaza bestuurt, schiet uit protest tegen de oefeningen vuurpijlen af vanaf daken van kleuterscholen en ziekenhuizen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Beetje vreemd om in de dagelijks stroom kamerstukken vandaag eentje te vinden uit 2003. Het betreft een overeenkomst tussen de Europese Unie en China over samenwerking bij het tot stand brengen van Galileo, het Europese alternatief voor GPS.
Waarom de publicatie pas naar vijf jaar is, is mij een raadsel.
Maar door de publicatie werd ik me er wel van bewust dat Galileo allang geen puur Europees project meer is. Landen als Israël, Zuid-Korea, Oekraïne en Marokko doen ook mee. Daar kan je op een (geo-) politieke manier naar kijken en op economische.
Economisch gezien is het natuurlijk verstandig om zoveel mogelijk partijen te laten deelnemen, ook financieel, om later de markt zo groot mogelijk te maken. Zeker als je een land als China betrekt, kan je eigenlijk al niet meer stuk. Uiteraard is het maar de vraag hoe het uitpakt. De Chinezen zijn ook nog met een eigen systeem bezig en wedden misschien op twee paarden. Als Galileo te laat is, laten ze het misschien gewoon vallen. Daarnaast is het voor landen buiten de Europese Unie natuurlijk wel lucratief om met een relatief geringe deelname (enkele tientallen miljoenen euro’s) toegang te krijgen tot deze ontwikkeling.
Geo-politiek gezien is het natuurlijk weer een heel andere discussie. Galileo is, in tegenstelling tot het oorspronkelijke GPS, in eerste instantie een civiel systeem met daarnaast militaire mogelijkheden. Maar die militaire toepassingen zijn er wel degelijk. En dan komen landen als China, maar misschien ook Oekraïne, in een ander daglicht te staan. Hierover heb ik eigenlijk nergens een discussie over kunnen terugvinden. Dat zal nu trouwens wel een gepasseerd station zijn.
“Welkom in het Concertgebouw dames en heren, u gaat zometeen luisteren naar een optreden van het Rosenberg Trio. Virtuoze gitaristen, al moet gezegd worden dat er ook zigeuners zijn die stelen als de raven”.
“Welkom bij de NRCV op Nederland 1, vanavond herhalen we een oude aflevering van Villa Felderhof met Donald Jones en Gerda Havertong: twee zeer charmante mensen, al moet gezegd worden dat lang niet alle negers zo charmant zijn”.
“In deze aflevering van Memories Tour d’Amour ziet u wederom vrouwen van middelbare leeftijd in een romantische setting ontroerend vertellen over hun vakantieliefdes van weleer, terwijl gezegd moet worden dat de gemiddelde vrouw van middelbare leeftijd eigenlijk totaal niet meer romantisch is, laat staan dat u haar überhaupt nog zou willen associëren met gevoelens van verliefdheid of lust”.
“Khalid Boulahrouz speelde vandaag een geweldige wedstrijd waarbij hij het Nederlands elftal behoedde voor verschillende gevaarlijke Duitse counters. Al moet gezegd worden dat er ook Marokkanen zijn die véél minder hun best doen”.
Als het aan de Haters ligt worden in de toekomst dergelijke racial disclaimers bij feelgood momenten regel.
Ik wist wel dat het kritiek zou opleveren. Zeg iets positiefs over Marokkanen en men is er als de kippen bij om het te ontkennen, downplayen danwel te nuanceren. Tientallen ik-zeik-in-mijn-eigen-broek-want-dat-voelt-zo-lekker-warm feelgood programma’s spoelen via de kabel ongehinderd de huiskamer binnen, maar owee als er een feelgood programma over Marokkanen wordt gemaakt! Zoals Mijn Tante in Marokko.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ondanks het wat doorlekkende emo-tv format dat u doorgaans van Nederland 1 gewend bent is Tante in Marokko het bekijken waard. Vroeger stonden er in de VPRO gids onder de verschillende programma’s tags avant la lettre die de kijker deden inschatten wat te verwachten. Een zo’n tag was “Daar Krijg Je Een Goed Humeur Van”, Tante in Marokko is zo’n programma. Het duo Maxim Hartman en Lamia Abbassi spreekt langs de Spaanse snelwegen en bij de veerboot met Marokkaanse Nederlanders op weg naar hun vakantie in Marokko. Het resultaat is een serie korte ontwapenende gesprekjes met Marokkaanse medelanders zoals u ze niet vaak op de televee ziet.
Het zal de Haters niet bevallen dat de Nederlandse Marokkanen zo onbevooroordeeld worden benaderd. Haten is immers ook best lekker, het is een levenshouding. Weer een Probleemverhaal over K*tmarokkanen met de voorspelbare horkerige defensieve reacties van deze groep: dat is waar Haters voor leven. En ze werden ruimschoots bediend de afgelopen jaren, alleen bij Tante in Marokko nu even niet.
In Tante in Marokko ziet u Nederlandse Marokkanen ontspannen babbelen. Een vrouw met een hoofddoek kwebbelt bijna net zo lief en onzinnig als uw eigen Hollandse tante en een gezet Marokkaans vaderfiguur praat bijna net zoveel peop als de gemiddelde autochtone TON-stemmer. Om het op z’n Luyendijks samen te vatten: Het Zijn Net Mensen! Onderwijl lopen er vermaledijde straatjochies in Oranje-shirtjes door het beeld en blijkt er in de volgepakte auto’s naast Koranteksten ook Frans Bauer te worden gedraaid, hoezo integratie?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.