Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie wint het gouden windei?
Deze bijdrage is van Peter Olsthoorn en overgenomen van Leugens.nl.
Gelezen: Foodwatch.nl.
De Nederlandse consument kiest het voedselproduct met het meest misleidende verkooppraatje in de reclame en op de verpakking. Foodwatch heeft vijf producten genomineerd waarop consumenten gaan stemmen. De producent die de meeste stemmen krijgt wint het Gouden Windei.
De nominaties:
Blue Band Goede Start! Witbrood. Heeft absoluut niet dezelfde gezondheidseffecten wat betreft vezels als volkorenbrood. Het is dus geen gelijkwaardige vervanger van volkorenbrood voor kinderen. Bevat bovendien chemisch behandelde houtvezels. Producent Unilever.
Crystal Clear Shine Cranberry Vlierbloesem. Een duur marketing-watertje met slechts 1/100ste theelepel cranberry. Dat vrouwen zouden gaan ‘stralen’ van Aloë Vera is niet gebleken. Producent Heineken.
Nestlé Fruitflesje Aardbei-Peer. Twee keer zo duur als standaard opvolgmelk en vijf keer zo duur als gewone melk. Voor kinderen van 12 tot 36 maanden is opvolgmelk overbodig. Het fruit moet je met een vergrootglas zoeken. Producent Nestlé.
Liga Fruitkick eXtra Framboos. De ’46% fruitvulling’ bestaat voor het grootste deel uit dikmakende glucose-fructosestroop. Nep zijn ook de voedingsvezels die er aan toe zijn gevoegd. Deze reep bevat evenveel suiker als zijn soortgenoten en is dus helemaal niet ‘extra verantwoord’. Producent Liga.
Nederland verdient dit kabinet
Deze gastbijdrage is van Paul Teule.
Dat blijkt volgens mij uit het net gepubliceerde merkenonderzoek van het European Institute for Brand Management (EURIB). Normaal zou ik onderzoek onder duizend doorsnee-Nederlanders die zeggen welke ‘merken’ ze ‘liever niet willen missen’, niet zo snel lezen. Het ANP-bericht (dat vooral het persbericht heeft overgetikt) waaruit blijkt dat voor vrouwen de HEMA op één staat en voor mannen het NOS-Journaal, en dat Senseo en Bolletje het dit jaar niet zo goed doen, liet mij in eerste instantie koud.
Toen ik uit verveling toch maar even de top 100 van het daadwerkelijke onderzoek bekeek viel mijn oog op plaats 79: ‘Anne Frank huis’, een beetje vreemd ingeklemd tussen Dove (80) en Conimex (78). ‘Anne Frank huis’, is dat een merk? Wat blijkt: je kon naast bier, keukens en zuivel ook op musea stemmen. Het Anne Frank huis is het enige museum dat de top 100 haalde. Slechts 36% van de ondervraagden dat het jammer zou zijn als het zou verdwijnen. Nog geen 20% zou het verdwijnen van het Rijksmuseum, het Van Gogh of het Boijmans betreuren.
Het geeft een ontnuchterend beeld van Nederland. Blokker (plaats 2, 72% kan niet zonder), Ikea (7e plaats met 65%) en Douwe Egberts (plaats 22 met 51%) spelen een veel belangrijkere rol in ons leven dan onze musea. Ook kwaliteitskranten en organisaties als UNICEF en Amnesty International halen de 20% nauwelijks.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vrouwen en bier
Mail van collega Michiel. Hij stuitte op een stukje waarin wanhopige biermarketeers zich afvragen hoe ze meer vrouwen aan het bierdrinken kunnen krijgen. Het laat vooral zien dat ook marketeers niet vies zijn van een stereotiepje of twee: vrouwen drinken geen bier omdat het niet in mooie flesjes zit en omdat ze door het lurken aan zoete likeurtjes (!) een betere smaak hebben ontwikkeld. Jawel!
Maar goed: beter bier brouwen en het bottelen in parfumflesjes, en ’t is gebakken. Dat bier echter een uitgesproken mannelijk imago heeft, valt natuurlijk niet te ontkennen. En dat is niet het enige wat eraan schort. Michiel vraagt zich ook (overigens geheel terecht) af hoe het eigenlijk komt dat bier zich bij de gemiddelde culi niet in buitengewoon veel belangstelling mag verheugen en kennelijk voor het zwakzinnige neefje doorgaat. Het lijkt menigmaal of flessenwater qua smaak nog interessanter wordt gevonden, hoewel dat natuurlijk het toppunt van geaffecteerdheid is.
Nu is de reputatie van bier natuurlijk bijna één op één te vergelijken met die van hamburgers. Beide begrippen staan in principe voor een smakelijk product met een boeiende diversiteit, die echter helemaal overschaduwd wordt doordat een handvol giganten de markt overspoelt met ersatzgedrochten die vooral niet te veel en, waar onvermijdelijk, dan toch zo veel mogelijk dezelfde smaak moeten hebben. Als de hele bierwereld uit the likes of Brouwerij ’t IJ, de Anchor Steam Brewery of de Abdij van Westvleteren zou bestaan, zou er heel anders over bier gedacht worden. Door mij ook trouwens, want hoewel ik doorsneepils één van de saaiste drankjes ter wereld vind, mag ik mij graag op tijd en stond te goed doen aan een biertje afkomstig uit een abdij of microbrouwerij. Een goede hamburger wil er bij mij op zijn tijd ook best in (gisteren nog vroeg een eetlezer mij of ik zelf eigenlijk wel eens een Big Mac had geproefd en zelfs op die vraag is het antwoord ja. Die 19e augustus 1982 zal ik niet licht vergeten).
WW: Aandacht is goud waard
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Afgelopen week moest u het even een WW zonder ondergetekende doen. Ik zat voor een conferentie in Lissabon. Aangezien mijn aanwezigheid toch door de belastingbetaler medegefinancierd wordt, leek het me niet meer dan redelijk iets te vertellen van wat daar verteld werd. Nu waren de meeste praatjes te obscuur, specialistisch of saai om te herhalen, maar de keynote speech die Bernardo Huberman gaf was dusdanig interessant dat hij een groter publiek verdient.
Bernardo Huberman begon (zoals zoveel informatici) zijn carriere als fysicus en werkte aan supergeleiders en tweedimensionale vloeistoffen. In de jaren tachtig en negentig verlegde hij zijn interesse naar de informatica. Na gewerkt te hebben voor Xerox verhuisde hij naar mede printerboer HP, waar hij senior fellow werd van HP Labs. Aldaar concentreert zijn onderzoek zich op het World Wide Web, met name op het gebruik, de groei en de dynamiek daarvan. Huberman beschrijft in het boek The Laws of the Web hoe bepaalde regelmatigheden steeds de kop opsteken. In die zin is hij een van de eerste beoefenaars van ‘webologie‘ zoals we daar al eerder over berichtten.
Huberman sprak in Lissabon over het begrip attention (dat ik hier maar even met ‘aandacht’ vertaal). Door de gigantisch-heid van het WWW en vooral door het gigantische gebruik van dat Web door mensen daalt de waarde van informatie drastisch. Hoe meer er van een grondstof is, hoe minder het waard wordt. Voorbeelden hiervan zijn legio: was je vroeger bereid flink geld neer te leggen voor een reisbureau om je vliegticket te boeken, door het huidige online aanbod is de logistieke en prijs informatie stukken minder waard geworden. Of denk alleen maar aan de dalende prijs van nieuws. Kranten moeten water bij de wijn doen omdat weblogs ‘hetzelfde’ nieuws gratis aanbieden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De marketing van kindermishandeling
Wederom een gastbijdrage van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online, Mijn Kind Online en Weet wat ze gamen
Met een nieuwe campagne roept de overheid burgers op om zoveel mogelijk meldingen te doen van kindermishandeling. Herkent u de signalen? Doe de test! Heeft u nog nooit iets gemeld? Doen! Al vele duizenden gingen u voor… De marketing van kindermishandeling is in volle gang. Over gegoochel met getallen.
Op de website www.watkanikdoen.nl vertelt de overheid wat je kunt doen als je kindermishandeling vermoedt. Prima dat zo’n website er is: iemand die vragen heeft, moet daar een antwoord kunnen vinden. Op die website van de nieuwe campagne van de overheid om burgers aan te sporen iets te doen als ze kindermishandeling vermoeden, lezen we dit: “Bij 82% van de meldingen die het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) ontvangt, blijkt er inderdaad sprake van kindermishandeling.”
Het lijkt verdorie wel echte reclame: daar wordt ook altijd zo slim gelogen met cijfers!
Vooral het ophogen van verkoopcijfers is een veelbeproefde methode. Als je vertelt dat 90% van de mensen product X al gekocht heeft, dan ben je een sukkel als jij dat nog niet gedaan hebt. Of: 93% van de lezers van blad X gaf product Y een 8 of hoger. Het schijnt te werken: wie twijfelt, moet geloven dat een zeer grote groep hem al voorgegaan is. Nu u nog! Twijfelt u over kindermishandeling? Hier zijn de signalen; doe de test! Twijfelt u over melding bij het AMK? Niets is erger dan stilzitten. Gewoon doen!
Het Saillant | Het Groene Boekje van Gerda
Ik vind het een geruststellende gedachte dat Ronald Plasterk atheïst is, als wetenschapsminister. Ook de informatie dat André Rouvoet ergens vertelt dat hij zelf puberkids heeft, vind ik nog wel binnen de grens van relevant bij zijn baan. Maar Gerda? Is er dan niemand die tegen haar zegt: ‘Niet doen!’ Sinds wanneer moet beleid een jurkje aan?
“Ik meld het u maar vast. Ik ben niet glamoureus.” Dat vertelt Gerda de lezertjes van de Libelle en de Margriet. Ja, ja. Het staat in het nieuwe personality glossy dat het vijfenzeventig jarige bestaan van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij moet bestempelen. In het blad wordt uit de doeken gedaan hoe nuchter ons Gerda eigenlijk is. En dat ze problemen graag op de keukentafel oplost.
In het blad ook nog een plekje voor bisschop Hurkmans, die – op kosten van het jarige departement – vertelt dat God uitkomst biedt in barre tijden. Laat de kinderen tot mij komen. Gerda en God, moeten samen full-color bij miljoenen dames op de keukentafel terecht komen. En dat heet dan: voorlichting. Ja, in de marge ook nog een enkele lanbouwondernemer. Fotootje, tekstje.
Maar wat weet ik na het lezen van Gerda nou eigenlijk over het vijfenzeventig jarig bestaan van het landbouwdepartement? Nou, eh, niks. Ik weet dat Gerda graag jogt. Dat ze voldoende verdient om regelmatig biologisch te eten. Dat ze een druk leven heeft. En zo nog wat gemeenplaatsen. Oh, en ze meent ook dat u met uw kindjes vaker de natuur in moet. En dat u naar koeien moet kijken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Beste NS, mag ik even vangen?
Mag ik even vangen?
Sorry, ik val met de deur in huis. Laat ik anders beginnen. Als president-directeur bent u verantwoordelijk voor de invoering van de OV-Chipkaart voor de NS. Ik wil er best eentje hebben, want dat gehannes met strippenkaarten en papieren vervoersbewijzen is ook niet alles.
Er is echter een aantal zaken dat ik niet zo goed begrijp.
U wilt alle reisgegevens in een grote databank stoppen. Dat is voor de financiële afhandeling en ik begrijp dat dat moet. Maar u gaat veel verder. U stopt al mijn reisgegevens jarenlang in een marketingdatabank. Hoe lang, daar heb ik nog geen duidelijk antwoord op kunnen vinden.
Op uw site schrijft u: ,,Afgeleide reisgegevens, zoals reisfrequentie, voorkeurstations en -trajecten, de verstreken tijd sinds uw laatst gemaakte reis en of u binnen of buiten de spits reist, gebruiken wij voor relatiebeheer en om u te informeren over voor u relevante diensten en producten. ’’
Laat ik helder zijn: op uw reclameboodschappen zit ik niet te wachten. Ja, ik ben zo’n zeurpiet met een ‘nee-nee’ stikker op mijn brievenbus. Onlangs kreeg ik al ongevraagd een mail over treinen die niet konden rijden vanwege 1,5 cm sneeuw. Nou dat was wel duidelijk hoor. Ik weet overigens zeker dat ik mijn mailadres nooit aan uw organisatie heb verstrekt. Van spam ben ik niet gediend.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.