Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Is een soldaat zonder angst wenselijk?
De Amerikaanse National Academy of Sciences (NAS) wil meer onderzoek naar het manipuleren van hersenactiviteit zodat het functioneren van personen verbeterd kan worden (WashingtonPost). Dat is bijvoorbeeld handig voor mensen die een afwijking danwel ziekte hebben waardoor angst- en concentratiestoornissen ontstaan. Misschien zouden die mensen in de toekomst met behulp van een apparaatje dan weer normaal kunnen functioneren? Maar wie gaat deze peperdure research & development betalen? “Het leger” dachten ze bij de NAS. Als je de onderzoeksresultaten aanprijst als een potentiële verbetering voor het functioneren van soldaten, die hebben immers soms ook last van angst, dan zit er misschien sponsoring voor verder onderzoek in?
Stalin probeerde uit chimpansees onverschrokken soldaten te maken. Keizers, koningen, ayatollah’s en pausen beloofden het Hiernamaals zodat soldaten zich zonder angst hun dood tegemoet gingen en in het hedendaagse Afrika hersenspoelen krijgsheren kindsoldaten met drugs zodat ze zonder aarzelen zelfs hun eigen ouders vermoorden. Dat kan geavanceerder en minder primitief dachten ze bij de NAS en adviseerde het Pentagon om geld te stoppen in o.a. onderzoek naar angstonderdrukking. Vervolgens verkoop je het als “efficiëntie verhogend” en “overlevingskans vergrotend”.
Angst uitbannen dat is waar het om gaat wil je een soldaat efficiënter laten werken. Angst is immers een lastige raadgever op het slagveld. Door angst weigeren mensen opeens nog verder te vechten of vluchten zelfs. Angst daar win je de oorlog niet mee. Als de hersenactiviteiten die te maken hebben met angst kunnen worden gemanipuleerd, zal een soldaat minder angstig en dus effectiever zijn. Daar moeten ze in het Pentagon wel oren naar hebben? Misschien kan je ook wel andere belemmerende gevoelens op deze wijze tijdelijk uitschakelen? Dat is clever thinking van de dames en heren professoren die zelf constant moeten vechten om onderzoeksgeld, maar of dit ook zo ethisch is? Straks zit er aan de binnenkant van iedere soldatenhelm een plug die de soldaat verbindt met de commandokamer en die hem/haar als het ware aanstuurt? Waar blijft dat stukje menselijkheid op het slagveld als de soldaat oog in oog staat met een identieke leeftijdsgenoot die toevallig een ander uniform aan heeft of als hij bij het binnenstormen van een huis stuit op een moeder met jonge kinderen? Wie drukt er dan op een knop zodat de trekker wél of juist niet wordt overgehaald? En wie staat er achteraf terecht voor oorlogsmisdaden?
Stervende soldaat geen recht op geestelijke zorg
Discriminatie is een onderscheid maken tussen mensen of groepen op criteria die niet ter zake doen. Iets waar je de PVV van zou kunnen beschuldigen als je enkel kijkt naar de standpunten: Koran verbieden, moslimscholen verbieden, dubbel paspoort verbieden en ga zo maar door. Zo eenvoudig is dat echter niet, want de PVV draagt criteria aan die wel ter zake doen. Zal bijvoorbeeld een minister met een dubbel paspoort wel in het belang van Nederland handelen in politieke geschillen met die andere staat?
De nieuwste kwestie betreft de omstreden leger-imam. En wederom heeft de PVV een criterium dat hout snijdt: een werknemer moet qua mening en kijk op de maatschappij passen binnen de organisatie die hij moet vertegenwoordigen. Maar Hero Brinkman gaat verder. Kijkt u naar deze uitzending van Pauw en Witteman, waarin Pauw hem de cruciale vraag stelt (15:47): bent u eigenlijk wel voor een imam in het leger? Het heldere antwoord: nee. In de rest van het interview drijven Pauw en Witteman hem tot de onverbiddelijke consequentie van dit antwoord.
“Maar hoe moet je dan omgaan met slachtoffers in het leger die moslim zijn,” vraagt Pauw. Deze vraag was Brinkman afgelopen week al gesteld door een journalist van De Pers:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Beschadigen van overheidsbezit
“What did he deface?”
Kohler stared. “The wall in his bedroom.”Heidi met his stare, exasperated. “You mean his suicide note?” Kohler just looked at her.
The next day Heidi called Adam’s company commander, Capt. Phelps. “You know,” Heidi fired at Phelps, “I still have a hard time wrapping my mind around the fact that my son is being charged with defacing government property and you people are more concerned about your wall than my son,” she stammered. Then she threatened, half jokingly, “I will paint that wall and make this stupidity go away.”
A pause, and then Phelps snapped, “We’ll contact supply and have them bring you the matching paint.”
Heidi Kohl werd eerst niet gebeld door het leger nadat haar zoon een zelfmoord- poging had gedaan en komt er dan achter dat hij is aangeklaagd wegens het beschadigen van overheidsbezit: de muur waarop hij zijn zelfmoordbericht heeft geschilderd.
Nadat het eerder het Abu Ghraib-schandaal onthulde, duikt internetmagazine Salon nu een week lang in de kafkaëske hel die teruggekeerde soldaten wacht.
Fiji: dictatuur met dank aan de VN
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Eigenlijk zouden in Fiji, het eilandenrijk in de Stille Oceaan dat in 2006 zijn meest recente militaire coup beleefde, uiterlijk dit voorjaar verkiezingen worden gehouden. Deze week ter verantwoording geroepen door enkele landen in de regio, liet sterke man Voreqe (Frank) Bainimarama echter weten nog een jaar of tien nodig te hebben om de hervormingen door te voeren, die eerlijke verkiezingen mogelijk maken. Het is natuurlijk ook een hele klus, zo’n kieswet herschrijven.
Bainimarama’s grootste probleem is dat zijn eigen etnische groep, de Indo-Fijiërs die ooit door de Britten geïmporteerd werden om op de plantages te werken, demografisch steeds verder in het nadeel raken. Dertig jaar geleden vormden ze meer dan de helft van de bevolking, nu is dat nog maar een derde. Ze wonen grotendeels in de steden, waar ze de handel domineren, terwijl de autochtone Fijiërs nog altijd het grootste deel van het land bezitten. In 2000 waren die de drijvende kracht achter een coup, die een gekozen regering van Indo-Fijise signatuur afzette.
Het curieuze is dat al die coups er waarschijnlijk nooit geweest waren, als Fiji niet zo gretig had meegedaan aan vredesmissies van de Verenigde Naties. Toen Fiji in 1970 onafhankelijk werd, telde het leger 200 man. Vanwege missies in de Sinaï en Libanon groeide het aan tot 3500. De eerste coup vond dan ook plaats, toen het leger terugkeerde van zijn missie in het Midden-Oosten en de soldaten niks te doen hadden. Het leger kondigde deze week aan haar rangen te willen versterken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto des Tages | Wisselkoers
Het is eindelijk mei en de Moskouse meisjes trekken na een barre winter voorzichtig hun jurkjes uit de kast. De stad is in verwachting. Stof laait op, iedereen drinkt weer op straat, het legert oefent de parade en de communisten betogen. Alles valt op z’n plaats. ‘Schat, wil je een foto van me maken met die Topol-M raket op de achtergrond?’