Wouter Bos bejubelt ‘ons Rotterdam’…
, door
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Niemand zit op populisten te wachten
, door
“Wat is er mis met rancune?”, antwoordde Ronald Sörensen ooit op mijn vraag of zijn politieke motieven niet zijn ingegeven door persoonlijke frustraties. Het bevestigde voor mij het beeld van de man, en eigenlijk de complete Leefbaar-beweging. Immers, startte ondernemer en professioneel gefrustreerde Henk Westbroek de beweging niet samen met de rancuneuze PvdA-outcast Jan Nagel? Werd de beweging niet vlotgetrokken en uiteindelijk de modder ingestuurd door ex-communist Pim Fortuyn, die zich elders onmogelijk maakte?
De inmiddels talrijke politieke erfgenamen, of ze nu Pastors, Wilders of Verdonk heten, spreken het deel van de bevolking aan dat even rancuneus, gefrustreerd en “maatschappelijk teleurgesteld” is als zij. En bleven die vroeger nog thuis tijdens de verkiezingen, tegenwoordig komen ze massaal stemmen.
Maar daar blijft het ook bij.
Een paar jaar geleden werden in Rotterdam de zogenaamde islam-debatten gehouden. Georganiseerd door de gemeente, op initiatief van o.a. Leefbaar Rotterdam. Bedoeling was om de problemen tussen de bevolkingsgroepen in kaart te brengen. De opkomst was groot. Tenminste, van de Rotterdamse moslim-bevolking. De “autochtone rotterdammers” werden over het algemeen vertegenwoordigd door een handjevol extreemrechtse arbeidsongeschikte buschauffeurs. De rest bleef gewoon thuis.
Aanhangers van rechtse populisten lijken sowieso moeilijk te porren. Dat is ook de reden waarom de PVV geen partij-bijeenkomsten kent, of dat Verdonk alleen steun kan vinden bij verstokte rokers in Groningen. Behalve de mensen die naar de stembus gaan, is er eigenlijk niemand.
De poging van Ronald Sörensen om een populistische omroep te beginnen toont dat mooi aan. Hij zit op drieduizend leden, en de vijftigduizend gaat ie nooit halen, al wordt de deadline naar volgend jaar verplaatst. Er is gewoon niemand geïnteresseerd. De boosheid over de linkse media is niet groot genoeg om een paar euro neer te tellen voor een rechtse tegenhanger.
Misschien is er niks mis met rancune. Het levert alleen hele vervelende televisie op.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.