Twee weken geleden meldde de Financial Times dat het Koreaanse Daewoo Logistics Corporation 1,3 miljoen hectare landbouwgrond in Madagaskar voor 99 jaar gaat leasen. Dat is ongeveer de helft van de totaal beschikbare landbouwgrond op Madagaskar. In een land dat vaste klant is bij het UN World Food Programme én waar 50% van de jonge kinderen door ondervoeding een groei-achterstand* vertoont zal een landoppervlak ter grootte van Vlaanderen worden beplant met maïs en oliepalm bestemd voor de buitenlandse markt. Het leasecontract zou de Koreanen ook nog eens niks, nada, noppes kosten*. Daewoo gaat immers banen creëren op Madagaskar: een weinig sterk argument als je voor dit project tot nu toe vooral Zuid-Afrikanen hebt aangenomen. Onder weldenkende wereldburgers van Parijs tot Tokyo was de schok groot en inmiddels is het grote downplayen begonnen, zowel in Seoul als in Antananarivo.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zuid Afrika is sinds de omwenteling begin jaren negentig hard bezig om de armoede onder de zwarte meerderheid te bestrijden. Van bovenaf wordt bijvoorbeeld afgedwongen dat bij het aannemen van personeel er minimaal een bepaald percentage uit niet-blanken moet bestaan. Niet alle ondernemers zijn hier gelukkig mee, maar het zet wel wat in gang.
Een ander speerpunt van het anti-armoede beleid zou de landhervorming zijn. De blanke boeren hebben het grootste deel van de landbouwgronden in handen. Deze zouden stapsgewijs herverdeeld moeten worden. De bedoeling in 2000 was om in 2014 dertig procent van het land opnieuw te hebben toegewezen. Tot nu toe is slechts 4 procent herverdeeld.
Mbeki was op dit punt voorzichtig geworden. Van het herverdeelde land bleek maar 30 procent productief te zijn. Maar incoming man Zuma wil hier toch weer vaart mee maken.
Hier ligt echter het grote gevaar op de loer van Zimbabwaanse toestanden. Daar is de landbouw inmiddels ingestort en heeft het dus niets geholpen in de bestrijding van de armoede. In Zuid Afrika hebben ze ook nog eens de extra uitdaging dat de hoeveelheid vruchtbare en bruikbare grond beperkt is (als ze de natuurparken voor toerisme willen houden). Verder lekt al enige tijd de vakkennis over landbouw weg naar het buitenland.
Iedere 2 weken publiceert Sargasso een kort filmpje uit de serie Niet in het Nieuws van Lokaalmondiaal. Lokaalmondiaal informeert mensen over wereldse onderwerpen en wil bewustwording creëren over internationale samenwerking en begrip voor andere culturen bevorderen. Onderstaand filmpje is bij Lokaalmondiaal hierrr in een hogere resolutie te vinden.
Tanga, april 2008 – Tanzania heeft gekozen. Het land beschermde tegen internationale regels in haar eigen boeren tegen goedkope import van melkpoeder. Marktbescherming is een gewoonte in Europa, maar in Afrika gebeurt het zelden. Maar als één koe over de dam is…
De afscherming van de nationale melkmarkt voor goedkope, gedumpte import uit de EU, heeft in Tanga voor een bloeiende melkveehouderijsector gezorgd. Het lijkt van belang dat ontwikkelingslanden in de toekomst de mogelijkheid behouden om hun markten tijdelijk af te schermen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Morgen is de grote dag. Dan stemt de senaat van het Argentijnse congres over de zeer omstreden flexibele belasting (een afroomregeling) die geheven moet gaan worden op landbouwproducten. Het lagerhuis keurde de maatregel reeds goed. Dat het congres überhaupt over de regeling moet stemmen is het gevolg van een strategie van Cristina Kirchner, de steeds minder populaire presidente het land. Omdat zij er met onderhandelingen niet uitkwam (ze gaf geen duimbreed toe en liet zelfs tegenstanders arresteren) speelde ze de bal over naar het congres, dat nu maar moet zien of ze de maatregel invoert of niet.
Voor wie overigens denkt dat het alleen maar gaat over een landbouwbelasting, vergeet het maar. Morgen zou wel eens een beslissend moment kunnen worden in de nabije toekomst van Argentinië. Morgen kan een waterscheiding worden tussen de relatief rustige, veilige en min of meer voorspoedige jaren sinds de crisis van 2001 en een woelige toekomst, waarin de stabiliteit van Argentinië als geheel in het geding is. Mocht Argentinië uit de rails lopen (maar dit is allemaal koffiedik kijken) dan zullen de echo’s doorklinken in heel Zuid-Amerika en via Spanje en Italië mogelijk zelfs in Europa.
Vandaag is het al onrustig in de stad. Het verkeer loopt op allerlei plekken vast, er wordt een enorm tenten- en trailerkamp gebouwd op het plein voor het congres en rond de Plaza de Mayo, bij het presidentiele paleis, ligt alles stil. Er is veel politie op de been en de waterkanons staan al, bijkans overstromend, klaar. De manifestatie van de regering vindt plaats voor het congres, maar ongeveer drie kilometer verderop in de stad, in de wijk Palermo, komen de boeren samen. Ze bezetten een van de drukste wegen van de stad (Avenida Libertador) en houden daar een manifestatie.
Omdat de Tweede Kamer er om vroeg, is de minister op zoek gegaan naar een antwoord op de vraag “Is biologisch voedsel gezonder dan conventioneel voedsel?”
Na lange tijd werd middels een korte brief een dik rapport in de postvakjes van de kamerleden geduwd.
Conclusie in de brief (mijn vertaling):
“Er zijn nog geen eenduidige conclusies te trekken. Meer onderzoek is nodig.”
En dat is dan ook de conclusie die overgenomen wordt.
Aangezien we hier zo gek als een deur zijn, gaan we dan diep in de nacht een rapport van meer dan 300 pagina’s doorpluizen. Conclusie (weer van mij natuurlijk):
“Er zijn duidelijke aanwijzingen dat biologisch voedsel een positief effect heeft op de gezondheid ten opzichte van conventioneel voedsel. Maar meer onderzoek is gewenst.”
Leest u even mee?
“Though all the chicken were healthy, a clear difference in the measured parameters was observed. The animals on the conventional feed gained more weight, whereas the animals on the organic feed showed a stronger immune reactivity, a stronger reaction to the challenge, as well as a slightly stronger recovery from the challenge in terms of regained growth.” (pagina 21)
“With respect to the second research question: ‘Can biomarkers be identified, for health effects, related to the consumption of organic compared to conventional feed?’, and the two sub questions about effects on the immune system and other organ systems, these can be answered confirmatively, although the implications of the observed differences with respect to health, are not clear yet and need further investigation.” (pagina 22)
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Het haalt de kranten in Nederland af en toe als een klein bericht: het landbouwconflict in Argentinië. Sinds maart worden wegen geblokkeerd en is er met grote regelmaat tekort aan producten als melk, vlees en alles wat verder via de weg wordt aangevoerd. Het conflict draait om een belastingverhoging die de regering van presidente Cristina Fernandez de Kirchner bedacht om de kas te spekken/een begrotingstekort aan te vullen/nieuwe plannen te ontwikkelen.
Komende week bereiken we dag honderd van het conflict, dat heen en weer schommelt tussen ‘bijna opgelost’ en ‘op het punt van exploderen’. Deskundigen houden het erop dat die fase nog wel een tijd zal duren. Intussen loopt de schade op, zowel voor de sector als voor de wankele economie in het algemeen. Sectoren die veel met de landbouwers te maken hebben, zoals bijvoorbeeld de vervoersbranche, zijn partij geworden en voeren eigen acties. Het wordt steeds moeilijker de deksel op de doos van Pandora te krijgen.
Veel van de actie vindt plaats in de provinciestad Gualeguaychu, waar de mensen maar druk zijn met conflicten. Sinds een jaar of twee speelt namelijk ook het uitzichtloze conflict tussen Argentinië en Uruguay over een papierfabriek. Het ding staat er inmiddels en er wordt gewerkt, maar de Argentijnen hebben zich nog geenszins met het idee verzoend en blijven bij tijd en wijle de brug tussen hun land en Uruguay bezetten.
Het valt me zelf ook zwaar te moeten constateren dat ik Berlusconi neigingen heb. Maar het zit diep. Nederland heeft een zeer bloeiende agrarische sector. Een van de exponenten is onze zadenindustrie. Vier van de tien grootste zadenbedrijven ter wereld zitten in Nederland.
En nu lees ik in de Volkskrant vandaag dat nummer tien, De Ruiter Zaden, overgenomen wordt door Monsanto. En dan schrik ik. Monsanto, dat is toch dat bedrijf uit de VS met een uitermate dubieuze reputatie? Dat bedrijf dat hun genetisch gemanipuleerde zaden de markt in drukt omdat ze dan ook hun bestrijdingsmiddel, Roundup, nog wat meer kunnen verkopen?
Maar nog los even van die reputatie. Ergens vind ik het gewoon niet slim dat we niet in staat zijn deze sector gewoon in Nederlandse handen te houden. Nu lekt waarschijnlijk alle kennis en het marktaandeel snel transatlantisch weg. Waar is Verdonk als je haar nodig hebt?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.