Daar gaan we dan, twee supermachten met dito superproblemen staan klaar voor de start om de baas te worden over de 21ste eeuw: Amerika en China. De kersverse en in alle opzichten ozo verfrissende Amerikaanse president Barack Obama heeft een plan voor 825 miljard dollar aan economische stimuleringsplannen neergelegd. Veel van deze plannen houden belastingverlagingen in om zo de onvermoeibaar ondernemende Amerikaanse burger wat lucht te geven. De niet zo kersverse communistische leiding in Peking smijt ook met miljarden om de economische crisis te bestrijden maar besteed haar geld voornamelijk aan old skool infrastructurele megaprojecten. Terwijl Washington slechts 5% van haar stimuleringsbudget besteed aan infrastructuur plant Peking een lange spoorlijn dwars door de woestijn, een netwerk van vrachtspoorlijnen in de centrale Shanxi provincie en een hogesnelheidslijn tussen Beijing en Guangzhou. Maar ook zal er 300.000 km aan rurale wegen worden verhard danwel opgeknapt (IHT). Alleen is er nu wat verwarring ontstaan wie dat allemaal gaat betalen, Peking heeft namelijk projectontwikkelaars gevraagd een deel van het geld bij de lokale overheid te halen of het te lenen van de bank?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Twee jaar geleden initieerden Sargasso en VPRO’s Tegenlicht een korte maar vlammende polemiek tussen Jan Marijnissen en Mei Li Vos, aanleiding was een documentaire over de ‘flexmens’. In deze documentaire was te zien hoe door de voortschrijdende globalisering allerlei dienstverlenende banen zich verplaatsten van Europa naar Azië. Er werd ingezoomd op de legioenen Indiase IT-ers die inmiddels het werk deden van hun collega’s in Europa alleen dan een stuk goedkoper (clipje). Maar ook administratief werk en telemarketing werd toen al perfect uitgevoerd door Aakesh en Kimaya in Bangalore i.p.v. Anton en Kim in Beverwijk. En dankzij het internet analyseerde Tungeshwar röntgenfoto’s uit het AMC sneller, beter en goedkoper dan Teun.
Het leek erop dat Westerlingen er maar aan moesten wennen dat ze op de arbeidsmarkt forse concurrentie ondervonden van collega’s uit Azië, maar toen kwam de kredietcrisis…
Inmiddels is Aakesh al ontslagen en Kimaya en Tungeshwar vrezen voor hun baan. UNITES, een Indiase vakbond meldt dat vorig jaar al minstens 10.000 werknemers zijn ontslagen en dat er in de eerste helft van dit jaar waarschijnlijk nog eens 50.000 extra ontslagen zullen volgen. Dit ontslag gaat door het ontbreken van sociale bescherming een stukje ruwer dan we in het Westen gewend zijn. Sommige werknemers van buitenlandse bedrijven in Bangalore moesten de voorbije maanden vaststellen dat ze ontslagen waren doordat de magnetische kaarten waarmee ze de deur van hun kantoorgebouw konden openen, niet meer werkten. Anderen kregen twee uur de tijd om hun werkplaats te verlaten, zegt Karthik Shekhar, algemeen secretaris van UNITES (bron: IPS). Als de Westerse economieën door de kredietcrisis verder in een protectionische stuip schieten staan straks duizenden Indiërs voor een gesloten (kantoor)deur.
Een financieel stelsel kapot maken en daarbij terloops ook nog even de wereldeconomie stevig van slag laten zijn, loont. Dat bleek wel de afgelopen jaren. Honderden miljarden hebben de bankiers en de handelaars verdiend aan de financiële windhandel. En toen alles fout ging, kregen ze ook nog eens een paar honderd miljard extra steun om de rotzooi weer op te ruimen. Best knap.
Inmiddels was iedereen het er wel over eens dat stevige veranderingen nodig waren in het huidige stelsel. Maar wat verdient iemand die dat nieuwe stelsel moet helpen opzetten? Niet veel dus. Een financieel opbouwwerker verdient ergens tussen de 2600 en de 6000 euro bruto per maand. Weinig motiverend dus. Want één ding is zeker, na een paar jaar opbouwwerk gaan anderen er toch weer veel geld aan verdienen en kan je opnieuw beginnen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Duizenden en nog eens duizenden Toyota’s, Nissans en Mercedessen bedekken het haventerrein van Long Beach, Californië. Dealers noch kopers zitten erop te wachten en dus verandert de op een na grootste haven in de VS in een gigantische autocouveuse. Nog veel erger is het gesteld in Bremerhaven, waar al liefst 90.000 auto’s geparkeerd staan, terwijl nog vele scheepsladingen uit Japan onderweg zijn. Rond nieuwjaar wordt de maximale buffercapaciteit van 100.000 overschreden en niemand weet waar het glimmende blik dan nog te laten. Als je auto’s al niet eens meer aan de straatstenen kwijt kunt, dan houdt het wel zo’n beetje op.
In Spanje is Ford al begonnen met een wanhoopsoffensief, door een jaar lang 25 procent korting op alle typen te bieden. Iemand nog betere suggesties om die vierwielers er snel doorheen te jagen?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
