Twee landen, één finale: Nederland en Spanje. Het is een cliché om te roepen dat er maar een kan winnen, maar het is een waarheid als een koe. En hoe verleidelijk het ook is voor Nederland te zijn, je moet rationeel blijven, juist nu. Een kampioenschap levert een land veel op. Niet alleen de kroegen en supermarkten profiteren, ook zullen de producten van de winnaar beter worden verkocht. Meer mensen zullen naar dat land op vakantie willen en het algehele vertrouwen in eigen kunnen zal toenemen. Al met al kan het zo een half procent extra economische groei opleveren. Een rationeel iemand moet dit in ogenschouw nemen en een onvermijdelijke conclusie trekken: Spanje hoort dit WK te winnen. Het land is, samen met Grieken en Portugal het grootste zorgenkindje van de EU. Het land kan de hele Unie, misschien zelfs de wereld, in een economische crisis storten die zijn weerga niet kent. Juist nu heeft dat land die halve procent extra nodig, en ook een toename in zelfvertrouwen is beter besteedt aan de Spanjaarden. Daar profiteren wij óók van. Bovendien is het land economisch gezien belangrijker dan wij. De wereld als geheel heeft meer aan winst voor Spanje dan aan die van ons. Wat ons rest is niets dan objectieve berusting. Spanje moet winnen. Toch? Nee, toch niet, fuck it. Rot op met de economie, de derde keer mogen wij die cup eens winnen. En oh ja, ik wil die klompen terug die die Spanjolen 400 jaar geleden van mijn verre voorouder hebben gestolen. Hup Holland!
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het gaat slecht met de economie. Laat daarover geen enkel misverstand bestaan. De VVD en de PVV hebben (mede) door te beloven de economie daadkrachtig aan te pakken, de verkiezingen gewonnen. De mensen zijn bang, en heus niet alleen voor buitenlanders. Door de aanhoudend slechte berichten over Griekenland en nu weer Spanje, wordt men onzeker. Het gevoel dat er gesneden moet worden is algemeen, de een wat meer de ander wat minder, maar, zoals Joep Schrijvers het afgelopen vrijdag kernachtig uitdrukte in Obalive: het vet moet weggesneden worden. Bijna dagelijks hoor en zie ik op radio en tv dat er daadkrachtig moet worden ingegrepen. Zelfs op de G20 top van vijf juni klonk de roep om bezuinigingen. Stimuleren is uit, bezuinigen is in. Wie serieus genomen wil worden, moet in het koor meezingen.
De bankier
In het radio1 journaal van afgelopen vrijdag 11 juni zingt ook Lex Hoogduin van de Nederlands Bank mee in het koor van boekhouders dat de boeken weer sluitend wil maken. Er zal volgens hem fors bezuinigd moeten worden:
André Meinema: Nou hebben we in de voorbije weken wel gezien, hoe snel opeens het sentiment kan omslaan. Zijn dat ook nog factoren die een hele belangrijke, dominerende rol kunnen spelen?
Lex Hoogduin: […] het herstel is gematigd. Dat is één sleutelwoord. Een ander sleutelwoord voor het huidige beeld is hele grote onzekerheid die hangt samen, voor een heel groot deel, direct of in indirect met de situatie in de overheidsfinanciën. Je ziet een heleboel landen waar er fors bezuinigd zal gaan moeten worden. Dat er onhoudbare tekorten zijn. In welk tempo en wanneer dat precies gebeurt, dat is onzeker. In Nederland komt daar nog bij dat we op dit moment nog geen kabinet hebben. Dat we nog geen programma hebben. Dat we nog niet precies weten wat er in Nederland gebeurt. En er is onzekerheid omdat we niet zeker weten of en in welke mate de onrust op de financiële markten van de laatste maanden doorwerkt in de reële economie van de groei en werkgelegenheid.
Als het in de verkiezingscampagne over economie gaat, dan zou het niet moeten gaan over hoeveel er nu precies bezuinigd moet worden, maar over de oorzaken van de crisis. Als links nog terug wil komen in de verkiezingsrace dan moet men stoppen met het concurreren met rechts op het huishoudboekje.
De huidige verkiezingsstrijd concentreert zich op een strijd tussen ‘links’ en ‘rechts’, waarbij beide zijden zich in het debat over de economie vrijwel uitsluitend profileren door waar zij op bezuinigen. Het is prettig dat het integratiedebat voor de meeste burgers hierdoor naar de achtergrond wordt gedrongen omdat dat voornamelijk ging over een rechtsdraaiend gecreëerd doembeeld. Jammer is dat het nu over een ander irrelevant onderwerp gaat. Helemaal jammer is dat het dan ook nog gaat over de specifieke doorrekeningen van de respectievelijke bezuinigingen door het CPB gaat, waardoor helemaal een schijnwerkelijkheid wordt gecreëerd waarin iedere partij alleen het eigen gelijk ziet.
Waar het steeds niet over gaat is helaas hoe we in deze situatie terecht zijn gekomen. De kopstukken hebben het gezellig over het creëren van zoveel of zoveel banen. Zoveel of zoveel bezuinigen op de gezondheidszorg en wie de koopkracht van welke groep nou precies op peil houdt. Maar waarom zitten we in Nederland onverhoopt in de situatie dat we zo moeten bezuinigen. Wij waren toch altijd het braafste jongetje van de EU-klas en hadden onze rijksbegrotingszaakjes keurig en steeds beter op orde. Het vooruitzicht voor 2008 was dat de staatsschuld als percentage van het BNP zou dalen tot onder de 40%.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vanochtend zette de pampieren nrc.next op haar voorpagina de zwanezang in voor de euro. “Het was te verwachten. De euro wordt snel minder waard. En daarmee lijkt de droom te verdwijnen dat de Europese munt een voorname rol zou spelen in de wereldeconomie”. In het bijbehorende artikel (niet online) wordt ingegaan op de zwaktes van de euro: geen politieke unie, onvoldoende mobiliteit van arbeid en kapitaal binnen de eurozone én geen federale herverdeling van de welvaart. Zo blijven de noordelijke landen geld lenen aan de zuidelijke landen. Kortom te weinig Europa en dat wreekt zich nu.
In Duitsland het land met een sterke exportpositie en handelsoverschotten: de financiële kurk van de eurozone, denkt men nu al hardop aan het openbreken van de eurozone. Griekenland, Spanje, Portugal en andere zwakke rommelige boekhoudingen eruit. De helft van het duitse Volksempfinden wil inmiddels de deutschmark terug. Dat laatste zou wel weer erg terug bij af zijn. Persoonlijk moet ik er niet aan denken weer te betalen met die weird guilders en bij een pitsstop op de péage eerst te moeten pinnen (burgerman besonjes). Maar macro-economisch gezien is het opheffen van de euro -ondanks de huidige problemen- ook geen verstandige zet. Misschien is er een middenweg? Een tijdelijke opsplitsing van de eurozone met het oprichten van de hanze euro? Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Finland en Estland zijn dan de voor de handliggende kandidaten. Maar staat deze noordelijke euro toch niet sterker met óók Frankrijk, Tsjechië en Slovenië erin? En Ierland en België dan, zijn zij al opgegeven? De Poolse economie is nauwelijks getroffen door de crisis, die zloty moet dus maar snel een hanze euro worden, toch?
Vannacht bereikten de EU-ministers van financiën na een marathonzitting in Brussel een akkoord over een noodregeling van euro 500 mrd voor lidstaten in schuldcrisis. Ook de Europese Centrale Bank (ECB) en het IMF springen bij. Het IMF verleent steun ter waarde van euro 220 mrd en de ECB komt met maatregelen om de slechte werking van de aandelen- en obligatiemarkten aan te pakken. Deze ‘monstersteunregeling’ zal de financiële markten op korte termijn moeten stabiliseren en voorkomen dat de Griekse financiële crisis overslaat op andere eurolanden (Financieel Dagblad).
Tegelijkertijd publiceert treinkrant Metro vandaag een onderzoek waaruit blijkt dat een ruime meerderheid van de Nederlanders zich Europaan voelt. Jawel u leest het goed: het volk van het resolute “njet” in 2005: een ernstige kwestie die ook de Sargasso redactie verdeelde (klik voor scroll-lol), voelt zich desondanks Europeaan?! Tevens zou 45 procent bij het aanbod van een ‘leuke baan’ in een ander Europees land overwegen zijn/haar geluk elders te zoeken. Zijn wij niet allen gelukzoekers?
Wat een warm bad van Europese solidariteit! Alle Menschen werden Brüder op het mooiste continent op aarde waar we allemaal zo doordrongen zijn van de boodschap: Nie wieder Krieg en wat dies meer zij. Over drie dagen is het precies vijf jaar geleden dat Sargasso u vroeg een alternatieve EU vlag die onze gemeenschappelijke geschiedenis uitdrukt te ontwerpen. Dit unieke project bleek later net als bij de ontdekking van de boekdrukkunst omstreden om wie het het eerst had ontdekt: hoe Europees!
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.