Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
AANSLAG – Auto rijdt in op menigte Apeldoorn
Op het moment dat de Koninklijke familie langs kwam is er een auto door het cordon ingereden op de menigte en kwam tot stilstand tegen ‘de Naald’ (videobeeld). Er zijn zeventien gewonden en inmiddels vijf doden. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat dit een aanslag is. (nu.nl). Alle Koninginnedag activiteiten zijn afgelast. De Koninklijke familie was getuige van het ongeluk en is nu in Paleis het Loo.
Bestuurder is uit zijn auto gehaald en per ambulance afgevoerd. De auto zou volgens Twitter 100 km/h per uur gereden hebben en minstens twee wegversperringen hebben doorbroken. Persconferentie om 15.45: een bewuste actie van 38-jarige man, geen indicatie van terroristische aanslag, woning verdachte wordt onderzocht…
Dader was ‘keurige beleefde man’ die onlangs was ontslagen en vrijdag zijn woning moest opgeven wegens huurachterstand.
Op basis van beelden van RTL (na 10 seconden) kan je zien dat waar de auto vandaan komt, de weg grotendeels geblokkeerd wordt door vrachtauto’s en bussen. Een smalle strook daarlangs is de waarschijnlijke route van de auto geweest voor hij door de haag van mensen heen schoot.
(Met dank aan Google, sorry voor de overtreding)
Stop nou eens met die archaïsche lintjes
Het is weer zover, menig Nederlander krijgt vandaag een lintje. Een paar duizend zijn zo uitgegeven. Maar worden die ook terecht uitgegeven?
Ik gun iedereen erkenning voor bijzondere prestaties. Maar wie bepaalt of iets wel of niet een bijzondere prestaties is? Bij de lintjesregen is het, op een paar uitzonderingen op landelijk niveau na, zo dat iemand een lintje krijgt op voordracht. Iemand uit de omgeving van de persoon moet het initiatief nemen om de procedure te starten voor zo’n lintje. En daar zit al de eerste filter. Het is niet de prestatie zelf die bepalend is voor het in aanmerking komen voor een lintje maar het feit of er mensen zijn die het je gunnen. En dan moeten die mensen ook nog eens voldoende vrije tijd hebben om het allemaal ruim van te voren in gang te zetten.
Dat betekent dat veel van de bijzondere prestaties in dit land nooit op gepaste wijze aandacht krijgen. Culturele factoren en willekeur spelen een grotere rol. Een eenzame vrouw die voor veel verschillende liefdadigheidsorganisaties jaarlijks geld ophaalt en misschien al meer heeft binnen gehaald dan Bernard ooit voor het Wereldnatuurfonds, zal zelden op het bordes van het gemeentehuis staan. Al helemaal niet als ze een kleurtje heeft.
Tijd dus om dit systeem overboord te gooien, bijvoorbeeld als Beatrix opstapt. Maar misschien is het dan wel aardig om het te vervangen door een ander systeem dat eerlijker is. Suggesties zijn welkom.
Niet dat ik denk dat nu veranderingen mogelijk zijn aangezien de trend juist omgekeerd is. Het Wilhelmus is weer te horen op de radio. Terug naar de jaren 50!
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zwarte dood kleurt oranje rood
Koninginnedag is overleden met de doden,
30 april is niet meer, anders dan om hen te herdenken.
Het laatste restje nationale onschuld en onbekommerdheid
is uitgevierd en geheel ontzield achtergelaten.
De laatste Koninginnedag is het bloedrood einde
van een tijdperk van oer-Hollandse kneuterigheid.
Een monarchie ontdaan van oranje franje, een land
dat opnieuw een datum zwart moet omranden.
Schaf Koninginnedag af!

Sinds 1949 vieren wij in Nederland Koninginnedag op 30 april. Volgend jaar is het feest dus zestig jaar oud, en een mooi rond getal nodigt uit om een punt achter deze traditie van zaklopen, koekhappen en andere lulligheden te zetten. Niet omdat we niet trots op Nederland zouden mogen zijn, maar juist omdat we trots zijn. Te trots om Nederland te blijven neerzetten als een land van lallende idioten, en in oranje geklede anencephalen die op een vloerkleedje hun ouwe troep willen verkopen voor een veel te hoge prijs. Daarom: schaf Koninginnedag af.
Moet daarvoor iets anders in de plaats komen? Ja natuurlijk, maar dat hoeft niet iets nieuws te zijn.
Binnenkort vieren we ook weer Vijf Mei, om onze vrijheid te vieren. Ook met bier en muziek op sommige plekken, maar in elk geval zonder vrijmarkt. Dat is alvast een beginnetje. Het is ook gunstig voor de economie, aangezien mensen een dag langer kunnen werken. Maar belangrijker is dat we de viering van ons land weer een beetje kunnen oppoetsen naar acceptabel niveau. Naast de bevrijdingsfestivals kan iedere stad immers op allerlei gebieden zijn beste producten, kunst, architectuur en mensen in het zonnetje zetten.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Koninginnedag 2009

(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.