Canadese klimaatwetenschappers gecensureerd

Je ergeren aan de publieke omroep die van jouw belastingcenten weer eens Hans Labohm als 'klimaat-expert' aan het woord laat? Boos worden om de flame van Jacqueline -ik duld geen fouten meer- Cramer? Het wordt allemaal relatief als je naar de situatie in Canada kijkt. Daar gaat de conservatieve overheid wel heel ver in het beïnvloeden van de informatievoorziening over klimaatverandering en energiebronnen. In Canada moeten wetenschappers vooraf goedkeuring vragen bij de overheid om met de media te praten over zaken als opdooiende permafrost en vervuilende teerzanden. Met onderzoek aantonen dat het klimaat opwarmt doet de alarmbellen bij de overheid rinkelen. Ja zelfs onderzoeksresultaten aangaande een overstroming van 13.000 jaar geleden zijn inmiddels controversieel en dienen vooraf voorgelegd te worden aan het Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Klimatoloog Andrew Weaver aan de University of Victoria spreekt van Orwelliaanse toestanden. De wurggreep van de bureaucratie waarin de wetenschappers vervolgens terechtkomen ondermijnt de moraal en het onderzoek zo stelt de getergde wetenschapper (bron: Vancouver Sun). Stephen Harper: de premier van Canada, is openlijk klimaatontkenner. Samen met zijn onderknuppel Christian Paradis op Natuurlijke Hulpbronnen maken ze het Canadese wetenschappers heel moeilijk. Maar dat is ook precies hun bedoeling.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.