Verboden te tweaken

Amerikaanse autofabrieken willen niet meer hebben dat hun klanten met hun tengels aan hun producten zitten. Nu ja: mechanische onderdelen zoals bougies, banden of schokbrekers mag u desnoods zelf nog wel vervangen, maar de code die voor de besturing en diagnostiek van de auto wordt gebruikt, beschouwen de automakers voortaan graag als hun exclusieve terrein. Zodra iemand anders die software bekijkt, onderzoekt, verbetert of aanpast, wensen ze dat te betstempelen als een inbreuk op hun intellectueel eigendom. Als piraterij, kortom. Da’s voor de veiligheid, hoor, claimen de fabrikanten. Vanzelfsprekend. Stel je voor dat iemand niet weet wat-ie doet en per ongeluk de cruise control vernaggelt, of de botsingsdetector. Alleen is de groep mensen die in hun schuurtje, met een thermoskan koffie en de laptop erbij, de elektronische control unit (ECU) van hun auto eens fijn gaat uitpluizen, natuurlijk niet bijster groot. Om hen is het de fabrikanten ook niet te doen. Hun offensief richt zich op onafhankelijke bedrijven die zich hebben toegelegd op de tinkering, tuning & tweaking van moderne auto’s.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Creditcardmaatschappijen knijpen beste klanten af

The Numbers Look The Same on Your Credit Card (Foto: Flickr/doyoubleedlikeme)

Voor veel Amerikanen is hun creditcard het meest gebruikte betaalmiddel. Gezamelijk hebben ze dan ook bijna 1 biljoen dollar schuld op die kaartjes staan. Geen wonder dus dat sommigen al enige tijd voorspelden dat we ook nog een creditcardcrisis zouden krijgen. Grote maatschappijen als American Express zijn inmiddels dan ook in de problemen gekomen en hebben geld ontvangen van het TARP programma, ook wel ’the bailout’ genoemd. In het geval van AmEx was dat een slordige 3 miljard dollar en om dat geld te kunnen ontvangen werden ze zelfs speciaal omgevormd tot bank.

In deze situatie is het weinig verrassend dat de maatschappijen voorzichtiger worden met het verlenen van krediet. Ze gaan daarbij alleen niet al te handig te werk, zodat klanten met een uitstekende betaalhistorie ineens geconfronteerd worden met teruglopende kredietlijnen. Dat zijn individuele consumenten, maar vaak ook kleine ondernemingen. Die zien ineens een forse kredietfaciliteit van hun balans verdwijnen en hebben ineens een probleem om hun leveranciers te betalen. Dat kan er in het uiterste geval toe leiden dat ondernemingen kopje onder gaan.

Ook de instrumenten waarmee ze bepalen of iemand nog wel kredietwaardig is, zijn nogal twijfelachtig. Er zijn sterke aanwijzingen dat ze gebruik maken van ‘shopper profiling‘. Als je met creditcard betaalt in een winkel waar veel mensen betalen die hun krediet pas laat aflossen, wordt ook jouw krediet naar beneden bijgesteld. Een slachtoffer van deze praktijken, Kevin Johnson, heeft de website NewCreditRules.com opgezet om mensen te waarschuwen voor deze acties.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.