Barroso aan de slag bij Goldman Sachs
Gefeli! …
Dit is een gastbijdrage van Philip Ebels: hij is journalist in Brussel en schrijft over Europese zaken, Belgische zaken, duurzaamheid en MVO. Zojuist is gebeurd wat iedereen eigenlijk al wist. José Manuel Barroso is rond 12u vandaag herkozen als president van de Europese Commissie. Zijn benoeming is geen verassing. Wat er aan vooraf ging en wat er gaat gebeuren wél. Voor het eerst in de geschiedenis van de EU liet het parlement zijn tanden zien en stelde zijn eigen voorwaarden aan de procedure. De regeringsleiders van de lidstaten hadden Barroso in juni al unaniem naar voren geschoven en wilden het parlement nog voor de zomer laten stemmen. Dat weigerde. Niemand behalve zijn eigen Europese Volkspartij (waaronder het CDA) en de nieuwe conservatieven (van onder meer de Britse Tories) gunde Barroso zomaar een nieuw mandaat. Hij zou té veel aan het lijntje lopen van de regeringsleiders en onzichtbaar zijn geweest tijdens de financiële crisis. De stemming werd uitgesteld en Barroso werd gevraagd zijn plannen voor de komende 5 jaar op papier te zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Een waar charmeoffensief volgde. Barroso rende met zijn plan van fractie naar fractie, die allemaal eigen politieke eisen hadden in ruil voor hun stem.
Gefeli! …
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Het was onmogelijk om een betere keuze te maken.”
José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, is meer dan content met de benoeming van Herman van Rompuy tot de eerste ‘President van Europa’.
Wat moet Europarlement doen bij de mogelijke herbenoeming van José Manuel Barroso als voorzitter van de Europese Commissie?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.