Closing Time | 1013

https://www.youtube.com/watch?v=vbhQQlu9ZrM En dan krijgt ergens iemand op Sargasso lucht van de nieuwste (min of meer dan) buzz op muziekgebied. En daar moet dan natuurlijk over geblogd worden. De artieste heet Miso Extra en Wikipedia zegt het volgende over haar. O nee, dat was het punt juist. Miso Extra is nogal obscuur. En nieuw. En google dus weet niet zo goed raad met haar. En dus heeft ze ook nog geen wiki. Dus zet Sargasso, genuanceerd en objectief, maar toch kritisch, als ze zijn, er niet de jongste, hipste, vrouwelijkste hiphopmuziekredacteur (m/v/x) op, maar een oudere, witte, liefhebber van Americana De Engelse (vader), Japanse, (moeder) rapper, zangeres en producer Miso Extra, kende ik voor ik dit stukje tikje nog niet. Ik had nog nooit van haar gehoord. En ik kende haar muziek ook niet. En nu ken ik nog maar één youtube-video van haar, 1013 – en die valt me niet tegen. Ik vind ‘m eigenlijk wel aardig, toegankelijk. Ik hoor een combinatie van accordeon en hiphop. En dat is erg origineel. Met een lekker ritme.  Een stuwende drive. Met Japanse zang, die verderop overgaat in het Engels. En dat is dus ook wie Miso Extra is.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Sukiyaki

, door

Kyu Sakamoto is geboren in Kawasaki. Bij een Nederlandse artiest zou zo’n zin, in de Nederlandse variant dan natuurlijk, al een stuk lastiger zijn. Ik heb er een tijdje over zitten denken, maar kwam niet verder dan: Mona Keijzer, geboren in Edam.

Sukiyaki kende ik helemaal niet, totdat ik het een keer tegen kwam op een cassettebandje van mijn vrouw. En ik dacht dat de uitvoerende artiest een vrouw was. Wist ik veel. Ik wist niet eens dat het Japans was wat ik hoorde. Maar ik wist wel dat ik het gelijk mooi vond. En dat ik het fonetisch kon meezingen op de fiets, met niemand in de buurt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.