Wat doen we met islamitisch antisemitisme?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, die zich afvraagt of onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen verband houdt met ons onverwerkte oorlogsverleden. Onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen heeft alles te maken met onze geschiedenis. We denken kwaad te bestrijden dat ons nu van buiten bedreigt, maar het gaat in feite wellicht vooral om spoken uit ons eigen verleden. Misschien moeten we daar toch eens bij stilstaan voor we die blagen een proces aandoen. Ik groeide op in een wereld waarin wel eens werd gegrapt over Duitsers die ‘hun’ kuil claimden aan een zonnig Noordzeestrand, en waarin besmuikt werd gelachen als iemand een Duitser die de weg vroeg de verkeerde kant op stuurde, of – wat botter – om teruggave van z’n gestolen fiets vroeg. Echt chique vond niemand dat, maar ’t gold toch als begrijpelijk, en als onschuldig genoeg om toelaatbaar te zijn. De oorlog lag nog vers in ’t geheugen en een beetje afreageren moest kunnen. Al gauw nam de welvaart toe en gingen we op buitenlandse vakanties, maar wie daarbij toch maar liever niet naar Duitsland ging, hoefde dat niet uit te leggen. ’t Is volslagen idioot, maar dat ‘toch liever niet’ voel ik nú nog. Een Jood voor de grap de verkeerde kant opsturen was ondenkbaar. Mijn oma voedde mij op met verhalen over ‘goede Duitsers’ die zij in de oorlog had meegemaakt – ‘die waren er óók’ en ze vond het belangrijk dat we dat bleven beseffen, al was het maar omdat we uiteindelijk toch weer gewoon met ons buurvolk zouden moeten omgaan. Maar over joden, zelfs al deed een hunner niet aardig tegen je, mocht je niets akeligs zeggen. Na wat die hadden meegemaakt was alles hen, aldus mijn oma, bij voorbaat vergeven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Assertiever Egypte zegen voor Israël

Kaart van Midden-Oosten en Noord-Afrika (Beeld: Kaj Leers)

Alles is politiek. Zo ook de uitkomst van de revolutie in Egypte, die op vele fronten politieke repercussies heeft, maar die vooral voor de positie van Israël en de Palestijnen van belang zal blijken te zijn. Want waar Israël in de publieke opinie zichzelf met enig succes kon neerzetten als ‘de enige democratie’ in het Midden-Oosten, moet het straks waarschijnlijk rekening houden met een nieuw, democratisch en assertief Egypte dat machtig genoeg is om concessies af te dwingen jegens de Palestijnen. Maar in plaats van daarvoor te vrezen, zou Israël dit gegeven moeten omarmen.

Het tekenen van de vredesakkoorden tussen Israël en Egypte betekende meer dan alleen het zwijgen van de kanonnen. Het betekende ook dat Hosni Mubarak’s Egypte definitief zijn positie als regionale supermacht aan de kapstok hing en aan ging liggen bij de andere Arabische machten die zich laafden aan de Amerikaanse tiet.

Want dat was de trade off: als je vrede sluit met Israël, komen wij Amerikanen je cadeautjes brengen. Het door en door corrupte Egyptische regime greep die kans en Egypte dommelde in slaap, zoals je dat wel eens doet na een copieuze maaltijd. En die copieuze maaltijd werd iedere dag opgediend vanuit Washington in de vorm van miljarden dollars die naar het land vloeiden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | Israël: a change is gonna come?

“But his argument is that partnerships with dictatorships are unsustainable – that people cannot permanently be repressed, that they will push for freedom the moment they sense weakness in their tyrannical leaderships. ”
(David Horovitz over Natan Sharansky in The Jerusalem Post)

Columnist Tom Friedman van The New York Times loopt er al dagen op te hameren dat het roer om moet in Israël. Zo werden ze er in het Witte Huis doodziek van, suggereert Friedman (die altijd goede contacten heeft), om drie weken lang platgebeld te worden door de Israëlische regering met de mededeling dat Israël de enige stabiele en democratische regering in de regio heeft en dat dit de reden moest zijn om een dictator te steunen die wanhopig probeerde een volk te onderdrukken dat, eh, democratie wil. Totdat Barack Obama niet meer naar zijn adviseurs luisterde maar zijn eigen gevoel begon te volgen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Palestine Papers zijn de nekslag voor het vredesproces

SaillantLOGODe Palestine Papers zijn de nekslag voor het vredesproces. De PA verliest erdoor al haar geloofwaardigheid en vertrouwen is makkelijker te verspelen dan terug te winnen.

Of het goed is of niet daar kun je over discussiëren maar dat WikiLeaks mensen op ideeën heeft gebracht is na het uitlekken van de Palestine Papers wel duidelijk. De Palestine Papers maken eens te meer duidelijk dat Israel en de V.S. het vredesproces doelbewust saboteren. Zelfs toen de Palestijnse Autoriteit bereid was om toe te geven aan de meeste van de Israëlische eisen, kwam er dus geen akkoord.

De PA wilde delen van Jerusalem afstaan, Israël als Joodse staat erkennen en ging akkoord met de terugkeer van maar 10.000 vluchtelingen. Nog was het kennelijk niet genoeg. Zo wilde minister van justitie Livni ook nog graag wat Israëlische Arabieren in de ruil betrekken. In gewoon Nederlands noemt men dat een etnische zuivering. Precies het risico van het expliciet erkennen van Israël als Joodse staat natuurlijk.

Ook de Amerikanen blijken niet van zins een echte bijdrage te willen leveren aan het vredesproces. Obama stelde na zijn aantreden George Mitchell aan die vrede had bewerkstelligd in Noord-Ierland. Maar daarna is het stil gebleven, tot teleurstelling van de Palestijnen. Bovendien wordt er hoogstwaarschijnlijk komende week wederom een resolutie in de Veiligheidsraad gevetoed door de V.S. Een resolutie waarin alleen de nederzettingen als illegaal worden bestempeld. Een feit waarover alle volkenrecht-deskundigen het wel eens zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Private militaire sector rukt op in Nederland

Een gastbijdrage van Mark Akkerman van de Campagne tegen Wapenhandel.

GI JoeEr is een snelle groei van het aantal Nederlandse bedrijfjes dat diensten aanbiedt in de private militaire en veiligheidssector, de zogenaamde PMSCs (private military and security companies). Een bedrijf zoals het omstreden Amerikaanse Blackwater zul je daartussen niet vinden, maar er zijn genoeg ontwikkelingen om je zorgen over te maken.

Een inventarisatie uit openbare bronnen levert ruim twintig, veelal jonge, bedrijfjes op die zich manifesteren met een aanbod van trainingen, al dan niet met wapens, en de bereidheid ingezet te worden voor piraterijbestrijding en risicovolle opdrachten in spanningsgebieden. Ze onderscheiden zich daarmee duidelijk van de traditionele beveiligingssector die diensten levert als de ongewapende beveiliging van objecten en evenementen binnen Nederland.

De door de Israëlische krijgsmacht ontwikkelde vechtsport Krav Maga wordt ook in Nederland steeds populairder. De trainingen in deze techniek schieten als paddestoelen uit de grond. Enkele bedrijfjes hebben ook trainingstripjes naar bakermat Israël in de aanbieding.  Vast onderdeel van de meeste van deze duizenden euro’s kostende trainingen: vuurwapengebruik. Een cursist die deelnam aan een ‘Tour en Training’ van Krav Maga Vught naar Israël, is lyrisch over de schiettraining, die eindigt met ‘Gewoon lekker knallen.’ Gaaf!
Naast Israël wordt voor de in Nederland verboden vuurwapencursussen ook uitgeweken naar Duitsland, Hongarije, Slovenië en de Verenigde Staten. Veel deelnemers aan dergelijke cursussen lijkt het vooral om de kick te gaan, maar er zullen er ook zijn die de training als een opstapje zien naar een baan als private contractor in landen waar ze zonder problemen bewapend rond mogen lopen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende