In een beschouwing van de revolutie in Iran en de communicatie over de revolutie via de vele sociale platformen, beschrijft Jaron Gilinsky van het weblog MediaShift hoe de Israëli's hierop reageerden. Gilinsky is een Amerikaanse freelance journalist die woont en werkt in Jeruzalem. Het viel Gilinsky op dat Israëli's verwonderd reageerden op de aanhang voor Mousavi, ontegenzeggelijk de gematigde kandidaat in het Islamitische land. Volgens hem dachten veel Israëli's voor aanvang van de revolutie vooral als volgt over Iran: "Iran = Ahmadinejad = Crazy = Holocaust Denier = Hamas and Hezbollah Financier = Finger on Red Button = Nuclear Armageddon = Mommy, I'm Scared = Vote for a Right Wing Government to Assuage Fears"
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
“Moussavi was supported by people who have lost faith. We believe legitimacy comes from God. They believe it comes from the people, from votes. As long as it was a fraternal fight, it was O.K., but when it’s a fight about religious belief, the situation becomes unacceptable.”
New York Times columnist Roger Cohen laat de conservatieve geestelijke Mahmoudi uitleggen waarom de conservatieven in Iran hebben ingegrepen. Cohen stelt ook de logisch vervolgvraag: als legitimiteit van God komt, waarom dan toch verkiezingen houden?
“To get a level of acceptance. The legitimacy of the election comes from the supreme leader’s approval, but the level of acceptance comes from votes.”
Sinds Barack Obama zich afgelopen april in Praag uitspraak ten gunste van een kernwapenvrije wereld hebben voor- en tegenstanders van nucleaire ontwapening zeker niet stilgezeten. Een kamercommissie waarschuwde laatst dat het hoog tijd is dat Amerika haar kernwapenarsenaal moderniseert maar dat de huidige regering hier geen geld voor vrijmaakt. Het Witte Huis probeert tegelijkertijd Rusland ertoe te bewegen afstand te doen van een aanzienlijk aantal van haar kernwapens. Echter op het gevaar dat minder vriendelijke landen als Iran en Noord-Korea ook kernwapens ontwikkelen heeft de regering Obama nog altijd geen antwoord gevonden
De president droomt niet slechts van een wereld zonder kernwapens; hij wil dat de V.S. het kernstopverdrag van 1996 eindelijk ondertekent waarmee het zichzelf verbied in de toekomst nog kernwapentesten uit te voeren. Op deze manier zou Amerika een voorbeeldfunctie vervullen opdat ook onder meer China, India, Iran, Israël en Pakistan zich aan het verdrag binden. Verder moeten landen met kernwapenamibites aldus worden ontmoedigd. Critici stellen echter dat dergelijk eenzijdig optreden maar weinig voordeel oplevert. Zo trekt Noord-Korea zich doodleuk niets aan van wat Amerika zegt en doet en is de dreigende kernwapenwedloop in het Midden-Oosten aan Iran te wijten, niet aan de Verenigde Staten. De V.S. zou zichzelf dan op de borst mogen kloppen dat het geen kernwapens meer test (iets dat het sowieso al nauwelijks meer doet) echter er is geen enkele reden om aan te nemen dat hiermee de proliferatie ervan een halt wordt toegeroepen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De slechtste dienst die internationale media de oppositie in Iran kunnen bewijzen, is de aandacht te laten verslappen voor de ontwikkelingen aldaar. Want het broeit nog steeds in Teheran, het verzet is nog niet gebroken. Ahmadinejad zit nog altijd niet stevig in het zadel, ondanks alle pogingen van de Raad van Hoeders om hem als herkozen president te legitimeren.
Het meeste nieuws van niet-officiële zijde komt nog steeds binnen via internet en ik noemde het eerder prijzenswaardig dat de NOS als experiment Iran Digitaal opzette als vangnet voor alle berichten die via Twitter, Facebook, Youtube en Flickr binnenkomen. Helaas heeft men sinds zondag besloten dit ‘experiment’ stil te leggen “omdat de situatie in Iran zich lijkt te stabiliseren“. Ja, dat is nou nét wat het Iraanse bewind in de kaart speelt. Ik roep de NOS op de nieuws-updates op Iraan Digitaal direct te hervatten!
Bij CNN verslapt de aandacht eveneens: daar zijn Michael Jackson en Farrah Fawcett ineens de hot topics. De Nederlandse actualiteitenprogramma’s op radio en tv zijn inmiddels overgegaan op de zomerstand en ook daar nauwelijks meer aandacht voor de undergroundjournalistiek vanuit Teheran. Toch broeit het daar nog steeds, getuige recente berichten…
Zo ook het nieuws dat de belaagde Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad plotsklaps afziet van een reis naar een top van de Afrikaanse Unie in Libië. Teheran heeft geen reden gegeven voor het niet doorgaan van het bezoek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want direct na de verkiezingen wist Ahmadinejad niet hoe snel hij moest vertrekken voor een bezoek aan Moskou. Zou hij dan toch een coup vrezen van machtige religieuze krachten, die naar het schijnt wel degelijk Mousavi steunen?
Een andere kandidaat bij de verkiezingen, Mehdi Karroubi, heeft vandaag ook laten weten dat hij de herverkiezing van Ahmadinejad niet erkent. Kortom: alle reden – ook voor de NOS – om bijzonder alert te blijven op de ontwikkelingen aldaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“We cannot dictate to another sovereign nation what they can and cannot do when they make a determination, if they make a determination, that they’re existentially threatened.”
De Amerikaanse vice-president lijkt Israël een hart onder de riem te steken. Als het land besluit Iran aan te vallen zullen de VS waarschijnlijk niet ingrijpen. Een dreigement, of een poging de Iraniërs weer aan de onderhandelingstafel te krijgen?
“Wat als zijn achterban ontdekt dat zelfs in een islamitisch Walhalla als Iran een flink deel van de bevolking helemaal niet taalt naar de sharia? Als zelfs dáár vele moslims geen fundamentalistische islam-aanhangers blijken, maar gewone mensen die hunkeren naar meer vrijheid en democratie?”
Malou van Hintum vraagt zich af wat de grote onlusten in Iran betekenen voor het gedachtegoed van Wilders.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.