Embedded fotograaf ontslagen vanwege publiceren foto’s dode VS-mariniers

Op 26 juni jl. was embedded oorlogsfotograaf Zoriah Miller op patrouille in Fallujah met een eenheid mariniers toen er even verderop een zelfmoordaanslag plaats vond. Bij de explosie kwamen twintig Irakezen, twee tolken en drie Amerikaanse mariniers om het leven. De toegesnelde mariniers troffen een bloedbad aan: overal lagen afgerukte lichaamsdelen, er was paniek, een marinier moest kotsen van wat hij zag. Miller schoot zijn foto's, de rest van de dag hebben de mariniers lichaamsdelen verzameld in plastic zakken en emmers. Toen later de Naval Criminal Investigative Service (NCIS) arriveerde waren ze aangewezen op de foto's van Miller. Nadat hij zijn foto's voor hen had gekopieërd werd hem bevolen zijn geheugenkaart te wissen, hij weigerde maar ze drongen verder niet aan. Vervolgens zette Miller enkele foto's op zijn eigen weblog, wel eerst na overleg met de betrokken mariniers, die keurden het goed. Alleen in de legertop was men niet blij met Millers' uploads en onderschriften.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Terreur op de terugtocht?

Hoe gaat het nu eigenlijk met terrorisme in de wereld? Met enige regelmaat krijgen we van ons landsbestuur te horen dat er weer extra maatregelen nodig zijn om terrorisme te bestrijden. Maar zijn al die extra maatregelen wel nodig?
Een indicator daarvoor is het aantal slachtoffers wereldwijd van terrorisme. Maar hoe tel je dat precies?
De laatste tijd is het wat stil qua cijfers. Maar tot in 2006 bereikten ons cijfers van een alsmaar groeiend aantal slachtoffers. Dit werd door sommigen aangegrepen om te wijzen op het falen van het anti-terrorisme beleid van na 2001. Maar het was tevens een goed argument om de strijd met het terrorisme nog wat steviger in te gaan. Hier een grafiek van de slachtoffers gemeten door drie verschillende instituten:


Een onderzoeker aan een universiteit in Canada zet nu serieuze vraagtekens (via) bij die getallen. Zijn belangrijkste argument is dat je Irak (en mogelijk Afghanistan, maar dat noemt hij niet) niet mag meetellen in de bewuste statistieken. Aanslagen in Irak zijn onderdeel van de oorlog die daar uitgevochten wordt. Een oorlog die bovendien is uitgelokt.
Trek je alle slachtoffers in Irak af van de bekende statistieken hou je het volgende staatje over:

En dat geeft toch een heel andere indruk. Kennelijk is terrorisme wel een blijvend fenomeen, maar ligt het hoogtepunt alweer achter ons.
Uiteraard kan je dan discussieren of dit juist komt door het beleid en dat je dit nog wat langer moet volhouden. Maar je kan tevens vraagtekens zetten bij rechtvaardiging van nog verdergaande maatregelen. Zijn er dan niet betere dingen waar we aandacht aan kunnen besteden.
Overigens geeft het Canadees rapport ook aan dat het qua conflicten in de wereld de laatste tijd ook beter gaat. Toch ook wel eens aardig om te lezen.
Maar misschien verandert dat binnenkort weer.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote – dood in 2012

In this horrible situation, who can say I’ll even be alive in 2012?

Irak is definitief uitgesloten van de Olympische Spelen dit jaar. De zeven atleten zijn niet welkom vanwege “politieke inmenging” in de sport in dat land…..
 
 
 
 
 
Lange stilte was mijn deel. Als er ooit een ironieteken op zijn plaats was, dan was het in bovenstaande zin. Geboycot worden op de Olympische Spelen die in China gehouden worden, vanwege “politieke inmenging”……..

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaanse soldaat van icoon tot wrak overleden aan overdosis

Joseph Dwyer: twee dagen na 911 meldde hij zich aan bij het Amerikaanse leger, in 2003 werd hij een nationaal icoon door een foto waarop hij een Iraaks jongetje redt, later raakt een granaat zijn voertuig en knapt er iets: hij wordt depressief, terug in de VS zoekt hij hulp voor posttraumatische stress-stoornis, in 2005 denkt hij dat er Iraqi’s voor zijn deur staan in El Paso en schiet hij zijn geweer leeg, er volgen meer incidenten, vorige week overleed Joseph Dwyer (31) aan een overdosis

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende