Geinig zaterdagavond-amusement: Nokia’s viral The Unloader…
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Onmogelijke censuur van internet door Australië
, door
In Australië speelt nu een real-life klucht. Onder politieke druk is er in dat land sprake van verplichte censuur op bepaalde internetsites. Met name sites met kinderporno wel te verstaan. Daar wil men de bevolking voor beschermen. Een nobel streven, maar helaas niet heel erg realistisch.
Zo blijkt de manier waarop sites op de lijst terecht komen nogal dubieus te zijn. Iemand gaf een melding van een pagina op een anti-abortus site op. En prompt stond de hele site op de zwarte lijst. Toen de site vervolgens (bewust) genoemd werd op een forum, kreeg dat forum een dwangsom opgelegd om te zorgen dat ze het verwijderden.
Op die manier is het dus mogelijk om politiek ongewenste content in Autralië te censureren.
De klucht werd nog wat groter toen men wikileaks op de blacklist plaatste omdat daar de blacklist van de Deense overheid verscheen. En de klucht was helemaal compleet toen vervolgens de wikileaks ook nog eens de blacklist van Australië zelf had, alhoewel daarover getwijfeld wordt.
Bijzonder bij deze discussie is ook te melden dat de wetgeving nog hangt. De echte goedkeuring is nog niet gegeven. Dus hoe dat wettelijk nu zit, is onduidelijk.
Verder is dit natuurlijk een klucht vanwege het feit dat je op internet eigenlijk niets kunt censureren, tenzij je China heet. Gebruikers weten altijd wel de censuur te omzeilen of er worden hele nieuwe manieren gevonden om de ongewenste informatie alsnog bij de afnemers te krijgen.
Nederland werkt ook met een, vrijwillige, zwarte lijst overigens. Maar een rapport vorig jaar maakte al duidelijk dat het effect hiervan beperkt is. Dit heeft er in ieder geval toe geleid dat in Nederland geen poging wordt gedaan om dit wettelijk verder vorm te geven. De aandacht zal toch meer gaan naar bestrijding en het pakken van de foute gebruikers.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Digg-oprichter Kevin Rose ontmoet een Digg-fan…
, door
Quote du Jour | Vijanden van het internet
, door
“The 12 ‘Enemies of the Internet’ – Burma, China, Cuba, Egypt, Iran, North Korea, Saudi Arabia, Syria, Tunisia, Turkmenistan, Uzbekistan and Vietnam – have all transformed their Internet into an Intranet in order to prevent their population from accessing ‘undesirable’ online information.”
De ‘Reporters Zonder Grenzen’ scannen de internets en stellen een lijst op van landen waar reaguren en posten je meer kan kosten dan een weekban. Er zijn natuurlijk veel meer vormen van censuur, die vaak uit een vage term als ‘zelfcensuur’ spruiten – en is het bannen van trollen eigenlijk ook niet gewoon censuur?
Weg met internet!
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.