Na de ramp in Fukushima twijfelen steeds meer mensen aan kernenergie. Maar het energievraagstuk is complex en het idee dat we niet zonder kunnen hardnekkig. Ook zware twijfelaars noemen kernenergie 'noodzakelijk voor de transitie naar duurzaam'. Maar dat kernenergie kostbaar en gevaarlijk is beseffen we inmiddels allemaal. The Blue Economy verzamelt innovatieve ideeën voor een duurzame toekomst. Honderd innovaties die ook nog eens 100 miljoen banen gaan scheppen in de komende tien jaar. Drie van deze innovaties combineert ze nu om een bijdrage te leveren aan een snelle uitfasering van kernenergie. 1. Windenergie zonder nieuwe palen, 2. Zonne-energie zonder subsidie en 3. Waterzuivering combineren met biogas uit huisvuil. De Blue Economy neemt Duitsland als voorbeeld en rekende uit hoe dit concept de huidige kernenergie kan vervangen voor duurzame én veilige varianten die ook nog eens banen creëren. Check: "Nuclear's exit with consensus and cash" en bekijk de video:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Een bijdrage van Bart Bronnenberg van de Universiteit van Tilburg. Het stuk is overgenomen van Me Judice.
In het rapport Differentiёren in drievoud stelt de Commissie Veerman voor om Californische universiteiten te bestuderen en lessen te trekken voor Nederland. De auteur van dit artikel werkte van 1998 tot 2007 als docent en hoogleraar aan de University of California, Los Angeles (UCLA) en beargumenteert waarom de Californische universiteiten een goed voorbeeld zijn van hoe universiteiten kunnen bijdragen aan de kenniseconomie.
Om via hoogwaardige kennis onze talenten en natuurlijke bronnen beter in te kunnen zetten ten gunste van de maatschappij, wil de overheid dat Nederland tot de top 5 kenniseconomieën behoort. Nederlandse universiteiten dienen hierbij een belangrijke rol te spelen. Recentelijk suggereerde de Commissie Veerman dat Nederland kan leren van het Californische universiteitssysteem. Wat maakt dat het zogeheten University of California (UC) System, met campussen in steden als Berkeley, Los Angeles, San Diego en San Francisco, een mooi voorbeeld is van hoe de kenniseconomie gediend kan worden?
De econoom Nathan Rosenberg schreef dat om Amerikaanse universiteiten te begrijpen, je ze moet zien als instituten die alert inspelen op de economische behoefte van hun lokale omgeving. Hij stelt dat ze intens concurreren, met elkaar en de maatschappij verbonden zijn en ook nog eens sterk gedecentraliseerd zijn. De Californische universiteiten voldoen perfect aan dit beeld.
Een gastbijdrage van Bart Nooteboom, hoogleraar innovatiebeleid aan de Universiteit van Tilburg. Het stuk is ook te lezen op Me Judice.
Minister Verhagen richt zijn innovatiebeleid op gebieden ‘waar Nederland goed in is’. Bestaande sectoren en bestaande spelers innovatieplannen laten maken kan bijna geen vernieuwing opleveren. Beter is het ruimte te geven voor nieuwe spelers. Een effectief innovatiebeleid is uiteindelijk niets meer dan het wegnemen van obstakels voor vernieuwende ideeën.
Om te bewegen hebben we twee benen nodig: rechts en links. Om te bewegen in de economie hebben we nieuw rechts nodig en nieuw links. Volgens nieuw rechts moeten we zo weinig mogelijk centraal plannen en maximaal putten uit de rijkdom aan verspreide ideeën en initiatieven, van burgers in de politiek en van ondernemers in de economie.
Een voorbeeld van een teveel aan centraal ontwerp en planning in de economie is het denken in termen van ‘focus en massa’ dat momenteel de beleidsvorming in innovatie en onderzoek beheerst, en onder andere leidt tot het benoemen van bestaande gebieden ‘waar Nederland goed in is’ tot ‘topgebieden’.
Dat is oud links beleid, en ik begrijp niet dat minister Verhagen daar mee doorgaat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Je schrijft niet zo maar, tegenwoordig. Als je boek af is, presenteer je de tekst voor vrienden, familie en zo mogelijk welgezinde recensenten. Soms overkomt het je dat je daarvoor wordt genodigd. Dat kan een belasting zijn: stel je voor dat het boek niet deugt. Maar in deze impressie is dat niet het geval: het boek is boeiend en relevant. Wim de Ridder is econoom en futuroloog. Hij presenteerde onlangs zijn nieuwe boek, “De wereld breekt open“, in een innovatie-onderneming BLOEI, in Ouderkerk. De redenering die in het boek besloten ligt is de volgende.
De ICT revolutie loopt ten einde. Binnen 10 jaar volgt de tijd van nanotechnologie, genetica en robotica. Maar voordien zullen de gevolgen van de ICT revolutie zich op uiteenlopende gebieden van het maatschappelijk leven nog manifesteren.
De wereldeconomie zal de komende jaren fors groeien. De opkomende economieën groeien met meer dan 10 % per jaar,(China, Brazilië, India) hetgeen karakteristiek is voor de laatste fase van een technologische golfbeweging. Deze groei komt door de voortdurende kostenverlaging van ICT producten en diensten. Hierdoor worden veel basisproducten steeds goedkoper, wordt de armoede in de opkomende economieën minder en verschuift de economische macht naar het Oosten.
De gevolgen van de nanotechnologie en de wet van Moore voor de energieproblematiek zijn ongekend: als een verdubbeling van de productie van zonne-energie, gedurende een reeks van jaren mag worden verwacht, dan is het opraken van de fossiele brandstoffen binnen 16 jaar geen probleem meer. Dat is een stoutmoedige stelling: tot zover over “peak oil”…
Wederom een bijdrage van Paul Teule.
Zondag zat Alexander Rinnooy kan bij Buitenhof. Het ging over de SER, maar ook over zijn stokpaardje: de kenniseconomie. Nederland dreigt haar status als “duurzame, toonaangevende kenniseconomie” te verspelen als er voor 2020 niet jaarlijks tot 12 miljard euro privaat en publiek geld extra in onderzoek en innovatie wordt gestoken. Eerder dit jaar leidde hij al een brede coalitie van vakbonden, bedrijven en onderwijsinstellingen, die beweerde dat Nederland voor 7-10 miljard euro op jaarbasis zou kunnen toetreden tot de wereldwijde top 5 van “hoogwaardige kennislanden”. Nederland zou net als Zweden en Finland minstens 3% van haar BBP in kennis en innovatie moeten steken. Nu nog zit Nederland op een schamele 1,7%, zelfs onder het Europese gemiddelde van 1,9%.
OK, ik ben te autoriteitsgetrouw, maar als Neerlands meest invloedrijk burger, met zo’n brede maatschappelijke achterban, die dit als oud-bankier en hoogleraar wiskunde goed doorrekent, zoiets bepleit, dan betekent dat toch iets?
Daar denk Rutte 1 toch anders over. Wat nodig is maakt het bedrijfsleven zelf wel uit. Het probleem met de Nederlandse kenniseconomie zit enkel in het achterblijven van private investeringen, en niet van de publieke. Het bedrijfsleven moet “de ruimte” krijgen om te investeren. Dus: vennootschapsbelasting omlaag en meer belastingaftrek voor onderzoekers en in ruil daarvoor: aardgasbaten naar de staatschuld, weg met de innovatiesubsidies en groene investeringssteun. Niet alleen dromerige Groenlinksers zijn verbolgen, ook volgens CDA Eerste Kamerlik Rein Willems, die net een brandbrief namens technologische topinstituten naar Minster Verhagen schreef, beschadigt dit beleid de “ruggengraat van de Nederlandse kennnisinfrastructuur”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
[qvdd]
Energy innovation is not a nationalistic game. If tomorrow some other country invented cheap energy with no CO2 output, would that be a bad day or a good day? For anybody who’s reasonable, that would be, like, the best day ever. If all you care about is America’s relative position, every day since the end of World War II has really been bad for you. So when somebody says to me, “Oh, the Chinese are helping to lower the cost of it, or creating something that emits less CO2,” I say, “Great.” The Chinese are also working on new drugs. When your children get sick, they might be able to take those drugs.
Bill Gates poneert in een interview met Rolling Stone een stelling die iedereen die economische ontwikkeling ziet als een oorlog tussen verschillende staten aan het denken zou moeten zetten.
People often worry about what will happen if China becomes as innovative and technologically capable as we are. I think it makes a lot more sense to worry about what happens if they don’t.
Bent u bang voor China?
Hier is een bijdrage die we overnemen van Climate Progress: “A Project of Center for American Progress Action Fund”
Immigrants are integral to driving clean energy innovation. They accounted for 70 percent of men and women who entered the engineering and science fields from 1995 to 2006 and 40 percent of all high-tech venture-backed companies.
CAP’s Jorge Madrid has a new report, “From a ‘Green Farce’ to a Green Future.” Here’s his summary:
Combating climate change and reforming our broken immigration system are two of the greatest challenges facing Congress and the Obama administration. Legislation to address these issues has come up short thus far. Both have been fiercely debated throughout the country and many Americans demand solutions.In the midst of these debates anti-immigrant groups are revamping their efforts to play these issues against each other using misinformation. These voices have long argued that immigrants destroy the environment, accelerate climate change, and undermine U.S. efforts to transition to a clean and green future.
Nativist organizations and hate groups are attempting to drive their political agenda using environmental concerns as a cover. And conservative lawmakers and opponents of clean energy and climate legislation who use phony environmental arguments as a political wedge are promoting these groups’ talking points.These arguments are a “green farce.” They’re supposedly presented out of concern for the environment but are intentionally misleading and dangerously misinformed. They present Americans with a false choice between achieving fair and humane immigration reform and climate legislation that will respect the environment and lead our country to a clean and prosperous energy future.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Aldus PVV-leider Geert Wilders in een interview met nu.nl. Vandaag kwam de aap echter uit de spreekwoordelijke mouw: het gaat Wilders? PVV wel degelijk om moslims. Ook al verdien je anderhalf keer modaal of meer, onze grenzen blijven dicht als je moslim bent. Exit de retoriek over kansarme migranten die slechts lanterfanten. Het gaat de PVV maar om één ding: of je moslim bent.
Ogenschijnlijk lijkt de PVV zich ? althans in Nederland ? druk te maken om het feit dat moslims gebruik maken van de verzorgingsstaat. Getuige ook de volgende citaten uit het verkiezingsprogramma van de PVV (.pdf): ?De agenda van hoop en wanhoopoptimisme?:
“Onze trots waar Nederlanders met overtuiging decennialang een gedeelte van hun salaris aan hebben overgemaakt, de verzorgingsstaat, is verworden tot een magneet voor gelukszoekers uit islamitische landen. Niet meer een schild voor de zwakken, maar een afhaalloket voor onevenredig veel lanterfantende moslimimmigranten.”
Even los van de vraag of dit allemaal feitelijk juist is, blijkt nu in ieder geval dat dit slechts een façade is. Lang hebben de leden van de ?linkse elites? te horen gekregen dat ze het allemaal verkeerd begrepen en spoken zagen. Maar afgelopen vrijdag zei Sietse Fritsma, Tweede Kamerlid voor de PVV, in een interview met het Financieele Dagblad:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.