Robots, aliens en popcorn

Wie deze zomer naar de bioscoop gaat, kan kiezen uit Antman, Jurassic World en Terminator Genisys. De eerste film gaat over een superheld die dankzij zijn superpak zo klein is als een mier. In Jurassic World zaait een zeer agressieve (want genetisch gemodificeerde) dino angst en paniek onder de bezoekers van het gelijknamige dino-pretpark. En in de alweer vijfde Terminator-film stuurt een satanische machine, Skynet, de oude Terminator Schwarzenegger terug naar het verleden om Sarah, de moeder van verzetsleider John Connor te doden. Dit om te voorkomen dat deze tegenstander ooit zal bestaan. John hoort daarvan en stuurt zijn trouwe vriend Kyle Reese naar het verleden, om zijn moeder te beschermen. Maar die ontdekt bij aankomst tot zijn verbazing dat de Terminator haar ouders heeft vermoord, dat Sarah gered werd en nog leeft, en dat hij voorbestemd is de vader van zijn baas te worden. Als u nu denkt 'typische Hollywood onzin', dan moet u Robots, aliens en popcorn lezen. Want volgens George van Hal is dat helemaal zo gek nog niet.

Door: Foto: Abhi Sharma (cc)

Closing Time | Milla

, door

Super-model en actrice van typische Hollywood-films doet een uitstapje naar de muziek en maakt een plaatje. Dat moet wel rotzooi zijn. Zeker gezien het feit dat ze de meeste nummers op haar 16e schreef.

Maar dat ze alles zelf schreef toont al aan dat we hier een uitzondering te pakken hebben. Milla Jovovichs album The divine comedy uit 1994 springt er verrassend uit, in positieve zin. Goed, het is niet wereldschokkend vernieuwend, maar het is mooi gedaan: goed in elkaar zittende liedjes, aparte instrumenten zoals accordeon en mandoline, goed gezongen, mooi geproduceerd.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Post-Atheïst

Post-atheïst | Hollywood en de Bijbel

, door

COLUMN - Er is een relletje in Hollywood, waar Paramount werkt aan een speelfilm over de Zondvloed, Noah. Een project dat niet mislukken kán: de wereldomvattende watersnood biedt de spanning van een rampenfilm, het redden van een complete dierentuin garandeert een hoge aaibaarheidfactor, het kleine aantal mensen dat moet overleven roept Apollo-13 in gedachten en Russell Crowe, Emma Watson en Anthony Hopkins weten wat acteren is. Voeg toe dat het onderwerp zich leent voor goedkoop moralisme en voilà: een geheide kaskraker.

Toch zijn er, zo meldt The Hollywood Reporter, problemen. Omdat het testpubliek ontevreden was wil Paramount dat regisseur Darren Aronofsky het resultaat opnieuw monteert. Verder hebben christelijke groeperingen laten weten het oneens te zijn met de afloop. Ik kan me daarbij weinig voorstellen: het is althans niet aannemelijk dat in Noah de Ark alle stormen doorstaat om uiteindelijk, juist als de verlossende bergen van het land Ararat in zicht komen, op de klippen te lopen en met man en muis te vergaan.

Ondertussen was de kritiek voorspelbaar. Elke filmregisseur die zich waagt aan een Bijbelverhaal krijgt kritische vragen. Dat is ook logisch: wat voor de een amusement is, is voor de ander onderdeel van zijn levensovertuiging. Het is moeilijk én een bijbels verhaal te verfilmen én je artistieke integriteit te bewaren én alle gelovigen te vriend te houden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spielberg is een populist

, door

De regisseur Terry Gilliam heeft een moeizame relatie met Hollywood. Een interview uit de NY Times vat het goed samen: “Hollywood dominates the world so much it’s scary. And it’s just a village with a few people. It’s very small and very provincial.” […] “And there’s always this accepted knowledge: ‘Oh, we can’t make a movie with him, because his last movie tanked.’ There’s no long-term plan or view – nothing.” He sighed, then added: “But I need their money.”

Gilliam ergert zich mateloos aan de druk op filmmakers om hun films te voorzien van een happy ending. Een eenvoudig einde voor een complex verhaal, mensen willen met een tevreden en voldaan gevoel de bioscoop verlaten. Gilliam niet, in het onderstaande fragment (1m56) illustreert hij zijn ergernis door Stanley Kubrick te vergelijken met Steven Spielberg.

(via Openculture)

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

Hollywoodliefjes blijven eeuwig jong

, door

Dat Hollywood vooral mooie jonge vrouwen tussen de twintig en de veertig in voorname filmrollen plaatst, is natuurlijk al lang en breed bekend. Maar wat opvalt is dat oudere mannelijke filmsterren dan weer geen probleem zijn.

Hoe oud mannelijke Hollywoodsterren echter ook mogen worden, hun vrouwelijke tegenspelers (en ‘love interests’) blijven altijd hangen in de vruchtbare leeftijd. Want hé, welke 29-jarige vrouw zou het nu niet willen doen op een een 56-jarige kerel? Lekker realistisch, maar niet heus.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het sinistere wereldbeeld van ‘Avatar’

, door
Avatar (Foto: Flickr/OfficialAvatarMovie)

‘Avatar‘ is een spectaculair vormgegeven SF-film, met een boodschap die, oppervlakkig gezien, vanuit een progressief-links perspectief prijzenswaardig is. De film is voor het milieu, voor een natuurlijke manier van het leven in overeenstemming met de natuur, tegen militarisme en roofkapitalisme. De vernietiging van de planeet Pandora lijkt nadrukkelijk geinspireerd op de diverse imperialistische projecten van de Verenigde Staten. Het is een beetje Vietnam, een beetje Iraq, een beetje Afghanistan, en het bevat zelfs een snufje Somalië. Op het oog is de film, met zijn Amerikaans snauwende schurken, het volmaakte tegendeel van de patriottische, schreeuwerige, western-achtige films waarop Hollywood ons soms tracteert. Op een iets dieper niveau blijkt echter, dat de film voortkomt uit een denkwijze die heel erg met die van zijn ´rechtse´ tegenhangers overeenkomt.

Het probleem is tweeledig. Enerzijds is in ‘Avatar’, net zoals in veel Amerikaanse westerns en vergelijkbaar ongenuanceerde films, het kwaad altijd iets externs. De inheemse bevolking van Pandora, de Na’Vi, leeft in een volmaakte harmonie met de natuur. Zoals columnist Ross Douthat in de New York Times opmerkt, zijn echte natuurvolkeren nooit zo volmaakt en harmonisch als in deze film. De Na’Vi zijn niet corrumpeerbaar – ze voelen geen nieuwsgierigheid voor de leefwereld van de menselijke kolonisten, en kunnen niet afgekocht worden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Waan van de dag

Racisme een populair onderwerp voor (Amerikaanse) films

, door

Dat racisme in Nederland een hot topic is, moge duidelijk zijn. Maar Esquire constateert dat er in 2013 bijzonder veel Hollywoodfilms zijn uitgekomen over (wit) racisme. The Butler, 12 years a slave, Mandela, 42. Ook in Nederland kwam er een film met soortgelijke thematiek uit: Hoe duur was de suiker? Esquire schrijft:

What is so remarkable about this year’s movies is how they show both the virtues of white people and the barbarism of slavery together. And that fusion of perspectives is illuminating in an entirely fresh way: The Butler focuses on the life of a single character, but the film’s arc is really a journey through a succession of white people that takes us from all-out sadomasochism to the craven racial tokenism of Ronald Reagan to the election of Obama.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende