Tuig is tuig

Een crimineel is een crimineel. En straattuig is straattuig. Dus Nederland: deal with it: ook de crimineel Ahmed is van ons. Geef hem geen legitimatie voor zijn daden. Spreek ook hem aan als een burger die verantwoordelijk is voor deze samenleving, en reken hem vervolgens daar op af. Dat schrijft Dilan Yesilgöz, redacteur van Republiek Allochtonië. Burgemeester Hoes heeft een groot probleem met drugsrunners in zijn stad. Hij heeft onderzoek laten doen naar de herkomst van deze criminelen en is tot de conclusie gekomen dat het veelal Marokkaanse Nederlanders uit Rotterdam, Gouda en andere grote steden zijn. Het zijn draaideurcriminelen die opgepakt worden omdat ze dealen en vanwege ons rechtssysteem de volgende dag weer buiten staan. De burgemeester heeft er ongeveer 500 in zijn stad. 'als je er 100 aanpakt, staan er weer 100 voor de deur'. Een hardnekkig probleem waar deze burgemeester wat mee moet. En met onze huidige wetgeving is het nogal lastig om deze gasten keihard aan te pakken. De volgende dag staan ze immers weer lachend buiten. Om toch enige actie te kunnen ondernemen heeft de burgemeester het voornemen om het eergevoel van deze Marokkaanse drugsrunners aan te spreken. Dit wil hij doen door met de families in Marokko in contact te komen, ze te vertellen wat voor puinhoop hun neefje hier in Nederland ervan maakt. Echter, naar mijn mening is dit ook een heilloze aanpak.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.