Levende vs dode kinderen

Even een Hans Roslingetje zonder Hans Rosling, maar minstens zo interessant. In Gapminder is allerlei data over public health in een bewegende grafiek geplaatst. Zo kun je in 20 seconden zien hoe het ons de afgelopen 400 jaar verging. Een van de onderwerpen die Gapminder laat zien, is het aantal kinderen dat vrouwen krijgen. Bijzonder vind ik de grafiek waar levende kinderen per vrouw afgezet zijn tegen dode kinderen per vrouw. Wat een ontwikkeling heeft de wereld de afgelopen 100 jaar doorgemaakt. (Bekijk de animatie hier met eigen ogen) Vanaf 1800 zijn de data van veel landen te volgen (hoewel Gapminder erbij zegt dat de foutmarge voor 1900 nogal groot is). Zwitserland doet het in dat jaar het beste. De Europese landen, oranje, staan het meest links in de grafiek. Toch blijven er maar iets meer kinderen leven (2,21) dan dat er dood gaan (1,93). In de hele 19e eeuw zijn de Europese landen flink beweeglijk, de bolletjes van Afrika en Azië bewegen amper. In het begin van de 19e eeuw gaat het ineens snel. In Europa gaan er minder kinderen dood, maar er worden ook minder kinderen geboren, de oranje bolletjes verplaatsen zich naar de linker onderhoek. Dan rond 1950 trekken de Afrikaanse, Aziatische en Amerikaanse landen ineens een sprintje en ook daar neemt de kindersterfte af. Ze krijgen wel veel meer kinderen dan Europese vrouwen. Vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw tot nu is het aantal kinderen dat vrouwen ter wereld krijgen steeds verder afgenomen. De blauwe bolletjes, Afrika onder de Sahara, trekken ook naar beneden. In 2011 zijn er per vrouw gemiddeld 1,73 levende kinderen, 0,05 kinderen overlijden. Gapminder doet ook aan voorspellingen. Goed te zien dat het aantal dode kinderen per vrouw de komende 100 jaar overal ter wereld nog verder af zal nemen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hans Rosling overleden

NIEUWS - Vanochtend is Hans Rosling overleden. Hij was hoogleraar Internationale Gezondheid en drijvende kracht achter Gapminder.

Hierbij nog een onderhoudende lezing van hem en z’n zoon (directeur Gapminder):

Met name ook een interessante spiegel voor journalisten (zie vanaf minuut 8).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Halen we de millennium-doelen?

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

De Verenigde Naties hebben acht millennium ontwikkelingsdoelen gedefinieerd om in 2015 de wereld een betere plek te maken. Hoe gaat het nu met deze doelen? Zijn de pessimistische geluiden die we horen waar? Zo zegt men dat er in Afrika nauwelijks voortgang is, en dat er niet eens betrouwbare cijfers zijn over het continent. Hans Rosling, statisticus van beroep en geniaal in het geven van stimulerende en visueel prachtige presentaties ging op zoek.

Als Rosling uitlegt waarom de statistieken uit Afrika verkeerd geïnterpreteerd zijn, wordt statistiek ineens leuk. Een van de interessante inzichten is dat het in delen van Afrika best goed gaat, maar omdat we naar gemiddelden kijken die vooruitgang niet zichtbaar is. In deze TED presentatie legt Rosling het allemaal uit, en toont aan dat de cijfers iets meer optimisme rechtvaardigen. En passant schoffelt hij ook de notie onderuit dat de wereld is verdeeld in de twee blokken ‘het Westen’ en ‘ontwikkelingslanden’.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Video: van 170 miljoen naar 9 miljard mensen

De groei van de wereldbevolking tussen tussen de jaren 1 en 2050 in kaart gebracht. Elk geel stipje is een miljoen mensen.

Er zijn mensen die stellen dat we ons hierover geen zorgen hoeven te maken  — maar vraag je af: proberen deze bastaarden misschien het eschaton te immanentiseren? …

(van, via … )

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Hans Rosling maakt u wereldwijs

Hans Rosling is hoogleraar internationale gezondheid aan het Karolinska instituut in Zweden.

Samen met zijn zoon Ola zette hij Gapminder op, dat het publiek wil informeren over wereldwijde trends in welvaart en gezondheid.

Clou: het gaat veel beter met de wereld dan we geneigd zijn te denken.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.