Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour – Ironieteken

Bezoeker ‘De Geus’ schreef: “Marokkanen vertonen vaak een duidelijke overeenkomst met kankercellen. Ze passen zich niet aan en parasiteren de gastheer.”
Gregorius Nekschot reageerde daarop bijvoorbeeld: “Geachte heer De Geus, bedankt voor uw observaties. U heeft duidelijk veel kennis van zaken.” (NRC)

De burgercartoonist Gregorius Nekschot zou niet alleen vanwege zijn discriminerende tekeningen zijn gearresteerd maar óók vanwege het feit dat hij op zijn site instemmend zou hebben gereageerd op racistische reacties. In de aangifte wordt ondermeer bovenstaand citaat genoemd. Helaas is inmiddels een deel van www.gregoriusnekschot.nl offline, maar gelukkig hebben we de Google Cache nog! En wat blijkt: het gaat hier om een pagina waar G. Nekschot zijn ingezonden mededelingen publiceerde. Nadere bestudering wijst uit dat G. Nekschot in dit geval het zoveelste slachtoffer is geworden van het nog steeds ontbreken van een ironieteken op de internets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cartoons: over vrijheid en neurose

Gisteren is de cartoonist Gregorius Nekschot gearresteerd. Voor “aanzetten tot haat” en het “beledigen van een bevolkingsgroep”. Welke groep dat zou moeten zijn is vooralsnog niet duidelijk, maar een kleine blik op de cartoons geeft wel wat ideeën. Daarin moeten joden, politici en negers het vaak ontgelden, maar nog veel vaker zijn de moslims de klos.

De aanhouding brengt me in een persoonlijk dilemma. Tuurlijk zal de cartoonist redelijk snel weer vrij zijn, want haatzaaien is gelukkig lastig hard te maken. Mijn eerste reactie is altijd die van voorvechter van de vrijheid. Ik geloof niet in verbieden, ook niet van dingen die ik onfatsoenlijk, onaangenaam of onbeschoft vindt. Een van de belangrijkste dingen die er in Nederland misgaan, is dat we steeds minder een onderscheid maken tussen wat we moreel niet vinden kunnen en wat we daar wettelijk aan doen. Dat verengt ons wereldbeeld en beneemt ons op den duur de adem. We vertrutten en verkokeren. Voor gedachten ga ik zelfs nog wat verder: Holocaustontkenners, racisten, moslimfundamentalisten, het liefst slinger ik alles de openbare ruimte in, in de hoop en verwachting dat een gezonde maatschappij dat aankan. En ik hoop daar Nederland nog steeds toe te rekenen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige