Sargast Sjors van Beek las met ontzetting hoe zijn voormalige werkgever, Nancy McKinstry, miljoenen graaide als topvrouw van Wolters Kluwer, en schreef een brief aan de opiniepagina van de Volkskrant. Dat bleef niet onopgemerkt. In de ingezonden brief hekelt Van Beek de graaicultuur van topmannen- en vrouwen, terwijl onderaan de organisatie continu mensen ontslagen worden. De brief is niet onopgemerkt gebleven: zowel De Telegraaf als Villamedia besteden er vandaag aandacht aan. Ook de vakbonden komen in verzet tegen de bonus en het nieuwe sociale plan dat op tafel ligt bij Wolters Kluwer. De Telegraaf citeert Anne Jan de Graaf, van FNV Kiem: 'Als winstmaximalisatie zo dominant is, terwijl er mensen uitgaan, dan stuit haar jaarbeloning zeker op verzet.' Onderstaande brief van Sjors van Beek verscheen in de Volkskrant van afgelopen zaterdag.
OPINIE - Sjors van Beek trekt van leer tegen de graaicultuur van topbestuurders. Gisteravond zat hij in Hollandse Zaken om mee te debatteren over wat je als ‘gewone Nederlander’ kunt doen aan de vorstelijke beloningen aan de top.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Graaiers, zakkenvullers en uitvreters: grote eenstemmigheid in de Nederlandse media over de topsalarissen in de publieke sector. Maar waarom kijken journalisten niet verder?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
NIEUWS - Het rapport over Amarantis wijst terecht ook andere schuldigen aan dan het College van Bestuur: de raad van toezicht, de onderwijsinspectie en het ministerie hebben zitten slapen. Vreemd genoeg blijven de collegedirecteuren van de verschillende vestigingen van Amarantis buiten schot. Gezien hun functie kan het niet anders dan dat ze op de hoogte waren van de misstanden.
Uitsmijter: Staatssecretaris Van Rijn onderzocht graaicultuur in het onderwijs, maar liet tegelijkertijd z’n eigen kassa ook fors rinkelen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.