Merendeel panden Amsterdamse Wallen in handen van stadsbestuur
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Gemeenten en provincies hebben genoeg vlees op de botten
, door
Een paar handjes vol gemeenten, provincies en wat aanpalende instellingen is waarschijnlijk hun in IJsland geparkeerde spaartegoeden kwijt. Minister Bos lijkt niet genegen deze risico’s ook nog voor zijn rekening te nemen en de Tweede Kamer zal hoogstens op een soort ‘vangnet’ aansturen. Maar geen nood, de lagere overheden hebben over het algemeen voldoende vlees op de botten. De relatief kleine verliezen zullen alleen de reserves hier en daar min of meer gevoelig aantasten.
Het betreft voornamelijk deposito’s die voor meerdere jaren, veelal vijf of tien jaar, zijn vastgezet. Dat zijn dus niet de bedragen waarmee zij hun jaarlijkse kosten financieren. Hoogstens gaat het om geplande investeringen, die erdoor vertraging kunnen oplopen. Gerelateerd aan de jaarlijkse inkomsten uit belastingen en het Gemeente- en Provinciefonds (de pot waarmee het rijk de vele miljarden uit de rijksbegroting onder provincies en gemeenten verdeelt) zijn de nu bekende verliezen dus peanuts.
Slappe was
Reserves die worden weggezet in langlopende deposito’s zijn niet zelden het eigen vangnet van gemeenten en provincies, om de fluctuaties in de rijksbijdragen op de lange termijn op te vangen. Want de omvang van de rijksbegroting van een bepaald jaar is bepalend wat gemeenten, provincies en waterschappen uit de rijksruif krijgen. Bij bezuinigingen is het pech hebben, bij extra uitgaven profiteert men mee. Voor 2009 is dat laatste het geval, dus de slappe was is al binnen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het Akkoord van Apeldoorn
, door
Het klinkt als het akkoord van Wassenaar niet waar? En met de opening van het persbericht krijgt het gelijk al veel meer gewicht:
“Een monsterverbond van Rijk, provincies, gemeenten en tientallen belangenorganisaties op het gebied van onder meer bouw- en infrabedrijven, milieu, natuur, landbouw, mobiliteit en recreatie ondertekende op zaterdag 27 september 2008 het ‘Akkoord van Apeldoorn’.”
Gegeven het grote belang van het akkoord van Wassenaar, werd ik natuurlijk erg nieuwsgierig en ging eens polshoogte nemen.
Een half uur stuiptrekkend van de lach in mijn stoel hangen was mijn deel (ik heb anti-ROTFL-bars op mijn stoel gemonteerd, wijzer geworden na vele harde lessen na het lezen van overheidsstukken).
Misschien dat de overheid de bevolking meer plezier doet als ze verder door het leven gaat als cabaretgroep. Ze zouden het prima doen.
Maar goed, waar gaat dit over. Nadat een kabinet of wat geleden (volgens mij onder Pronk op VROM) besloten werd de regie op het landschap los te laten en aan de gemeentes over te dragen (die zouden immers NOOIT hun eigen omgeving verpesten…..) merkte men overal dat er een explosie aan bouwnijverheid in het groen ontstond. Enerzijds vanwege het geld (lucratief voor gemeentes) anderzijds door de corruptie ten behoeve van lokale notabelen werden er in hoog tempo industriegebieden en rijkeluistulpjes uit de grond gestampt. Met alle gevolgen van dien.
Maar dat was niet de bedoeling! (Hoe naïef kan je zijn).
Dus werd er drie (3) jaar lang intensief overleg gevoerd tussen verschillende partijen om iets te doen tegen de verrommeling en kwam er gisteren een akkoord uit. Leest u even mee?
“Het Landschapakkoord 2008 treedt in werking op 27 september 2008 en eindigt op 27 september 2011.”
– Drie jaar praten voor een akkoord dat drie jaar geldig is. Dat schiet op.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Laat de beste bestuurders wethouder worden
, door
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor een gastbijdrage. Vandaag een stuk van Paul Smeulders.
Het niveau van gemeentebestuurders is vaak bedroevend. Indien wethouders voortaan benoemd worden op basis van hun kwaliteiten als bestuurder in plaats van op basis van het lidmaatschap van een bepaalde politieke partij, kan dat een zegen zijn voor de lokale democratie.
Ik beschouw gemeentepolitiek aan de hand van het werk van de Amsterdamse universitair docent Reinder Rustema. 30 augustus 2006 publiceerde Rustema het artikel ‘Laat de beste bestuurders minister worden‘ in het NRC Handelsblad. Waar Rustema zich richt op het landelijke systeem, spits ik zijn ideeën in dit artikel toe op de lokale politiek.
Op lokaal niveau is de problematiek van het vinden van geschikte bestuurders zo mogelijk nog groter dan dat landelijk het geval is. De selectiecriteria voor een wethouderschap zijn beduidend minder zwaar dan die voor een ministerschap. Nu is het toch vaak zo dat een langzittend raadslid wethouder wordt. Althans, indien zijn huidige inkomen lager is dan het salaris van de wethouderspost.
Komt bij dat de lokale politiek te maken heeft met problemen die landelijk niet spelen. Lokale verkiezingen worden gedomineerd door landelijke peilingen en kopstukken. Zo kan het zijn dat een capabele bestuurder na de verkiezingen niet als wethouder terug kan komen omdat zijn partij het landelijk slecht doet.
Dit in ogenschouw nemende pleit ik voor het systeem van Rustema. Wethouders worden niet langer geselecteerd op basis van coalities, maar op basis van hun capaciteiten als bestuurder. Besluitvorming vindt plaats op basis van toevallige meerderheden, in plaats van aan de hand van een uitonderhandeld en dichtgetimmerd coalitieprogramma. De tijd waarin collegepartijen in achterkamertjes de koers bepalen en oppositiepartijen vier jaar de kruimels verdelen, is voorgoed voorbij.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Signaal afgeven
, door
“We wilden nu in ieder geval een signaal afgeven.”
Private partij Connexxion bemoeit zich met een overheidstaak, namelijk de openbare orde en veiligheid, door een deel van de wijk Oosterwei in Gouda te mijden zonder eerst met de gemeente te overleggen. Is de marktwerking in het Openbaar Vervoer zover doorgeslagen dat publieke dienstverlening op eigen houtje teruggedraaid kan worden?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.