Nederlandse hypocrisie over Griekenland

Geen cent mag er meer naar Griekenland, zei PVV-leider Geert Wilders dit weekend tegen Elsevier. Tegelijkertijd liep hij te hoop dat Nederland niet was uitgenodigd bij het 'geheime' overleg over de Griekse schuldenlast dat de grote landen dit weekend belegd hadden. Niet willen meedoen en boos worden als je vervolgens niet wordt uitgenodigd - het is, laten we zeggen, een nogal dubbele boodschap. Nederland staat voor vijf miljard euro op de rol voor de eerste Griekse lening van 110 miljard uit het noodfonds. Daarmee wordt in feite een afwaardering van vijftig procent gedekt op de negen miljard euro die de Nederlandse banken bij Griekenland hebben uitstaan. Ter vergelijking: Duitse banken hebben 43 miljard uitstaan bij de Grieken en de Duitse regering stopte 22 miljard in het noodfonds. Landen dekken via het noodfonds dus vooral hun eigen banken af. Nog even los van de vraag of minister De Jager geen leukere dingen wist te doen dit weekend dan crisisberaad, getuigt klagen dat je niet bent uitgenodigd (ook door VVD, CDA en PvdA) van een tikje hypocrisie. Nederland heeft hard tegengesparteld en draagt niet buitenproportioneel bij aan het noodfonds. Wanneer je als klein land niet boven jezelf uitstijgt, moet je niet verbaasd zijn dat je als klein land behandeld wordt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onbetrouwbare getuigen

Dat mr. Abraham Moszkowicz een ijdele man is, zal niemand met een beetje mensenkennis ontgaan. Het übergesoigneerde uiterlijk (met van de pommade glimmende haren), de steevast gepikeerde reactie op elk spoortje van persoonlijke kritiek, en zijn veelvuldige aanschuiven in het nationale roddelprogramma RTL-Boulevard geven de strafpleiter op dit punt geheel weg.

Met die ijdelheid snijdt Moszkowicz zichzelf echter ook wel eens in de vingers. Zoals afgelopen vrijdag in het praatprogramma Pauw en Witteman, waar de raadsman verwoede pogingen deed zijn uitglijder van een paar weken eerder enige schijn van professionaliteit te geven. Moszkowicz had tijdens de uitzending ingebeld om Midden-Oosten deskundige Bertus Hendriks voor leugenaar uit te maken en hem met Hamas in verband te brengen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ruziemaken met Cassius Catastrofus

Eergisteren zette ik de TV aan viel midden in de discussie met Mei Li Vos zonder dat ik wist waar het over ging. Ja ruzie met Geert Wilders, wat is er nieuw? Al snel vond ik de aanleiding. Vos betoogt op Joop dat de PVV niet waardig is om aanwezig te zijn bij de 4 mei herdenking want in het partijprogramma staat dat zij op 4 mei:

de slachtoffers van het (nationaal) socialisme herdenken

Mijn eerste gedachte was: Mei Li Vos is in de val gelopen. Zij doet precies wat Wilders en Bosma willen: die provoceren door gemene insinuaties te doen, die net op of over de grens van het betamelijke zijn.

In eerste instantie denk je dat de schrijver van de PVV-teksten, Martin Bosma, de zoveelste tekstuele provocatie heeft gedaan. Wat is er makkelijker scoren als socialistenhater dan het woord ‘nationaal’ tussen haakjes te zetten? Filosoof Rob Riemen signaleerde het ‘woordgrapje’ al vroeg in zijn boek ‘De eeuwige terugkeer van het fascisme’, maar bijna iedereen heeft er vorig jaar overheen gelezen. De PVV presenteerde haar programma op 23 april, en op 4 mei vorig jaar zat ik in de Nieuwe Kerk naast Fleur Agema, de nummer twee op de lijst. Ik wist toen niet dat zij wat anders zat te herdenken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

4 mei 2011: Over gedenken, vrijheid en gevaren die de democratie bedreigen

No Swastika/Wiki Media - ZeimusuVandaag – 4 mei – herdenken en morgen – 5 mei – weer feesten. Als inwoner van Wageningen kan ik daar van meepraten. In principe heb ik er niets tegen, maar je raakt er toch wel op uitgekeken als jaar in jaar uit hetzelfde ritueel wordt herhaald. Rituelen gaan een eigen leven leiden en verliezen gaandeweg hun betekenis. Iemand spreekt plechtig een formule, iedereen zwijgt een paar minuten en gaat daarna weer door met wat hij of zij aan het doen was. Het geeft een goed gevoel, maar er verandert niets. Het heeft mij dan ook nooit aangesproken, niet in de kerk, maar ook niet op 4 mei. Begrijp me goed: dat is geen gebrek aan respect voor de mensen die zijn gevallen in 40-45, integendeel. Ik heb groot respect voor het verzet en de bevrijders die ons verlost hebben van juk van het fascisme en de Duitse bezetter. Maar naarmate de jaren verstrijken wordt dat steeds moeilijker: de afstand in de tijd is groter en de mensen worden steeds jonger. Hierdoor neemt het belang voor de huidige tijd – die zo anders is – meer en meer af en daar hoeven we niet rouwig om te zijn.

Wageningen
Een paar jaar geleden hadden de organisatoren van het bevrijdingsfestival in Wageningen een briljant idee: behalve een parade, feesten en veel drank werden ook lezingen georganiseerd. Wageningens professoren zouden lesgeven over zaken die met vrijheid te maken hebben. De details ben ik vergeten, maar wat maakt het uit, eindelijk wat anders dan slenteren door de stad op zoek naar vertier of achter drie rijen mensen kijken naar veteranen die in een stoet voorbij lopen. Ik heb dus alle “colleges” bijgewoond. Een groot succes was het helaas niet. Er waren niet veel mensen en de hoogleraren konden veelal niet overtuigen als docent “vrijheid”. Maar twee sprongen er uit: de (toen nog) Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken FransTimmermans die een pleidooi hield voor Europa – hij is daar een enthousiast voorstander van, iets dat ik tegenwoordig node mis – maar ook Timmersmans sprak voor een bijna lege zaal. De andere spreker trok echter wel een groot publiek en wist zijn gehoor in de uitpuilende zaal een uur lang te boeien: Maarten van Rossum. De officiële reden voor zijn komst was dat hij een echte, geboren Wageningener is, en het bleek dat Professor Van Rossum de enige was van alle leraren die ik die dag heb mogen aanhoren de kwalificatie “hoog” verdiende.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zeg nou maar niks

Ik kan wel wéér een stukkie pennen over vergelijkingen tussen politici uit het verleden en die uit het heden, maar het is allemaal zinloos. De intellectueuze goegemeente heeft besloten dat dat allemaal niet constructief is, en niet mag, en niet helpt, en geen zin heeft, en zelfs het tegenovergestelde bereikt van wat je wilt bereiken, en dus…

…dus doet de intellectueuze goegemeente met de PVV precies wat ze zoveel jaar geleden deed met de buitenlanders. Dezelfde types, hetzelfde braaf genuanceerde geneuzel, deze keer niet bijgestaan door enge relifanaten uit de immigrantenhoek maar enge fellow travellers van de Groot-Geertse Gedachte.

Hoewel het mechanisme van de verdoezeling van problemen geleid heeft tot de hel die gedoogkabinet heet – een overtuigender bewijs van het falen van die tactiek kan ik me bijna niet voorstellen – zetten we het gewoon wéér in gang. Heus, er is niks aan de hand, ga maar lekker slapen, die bende zwangerevrouwenmeppende brievenbuspissende kopstootuitdelende zuipschuiten is echt niet zo slecht als jullie denken. Het zal allemaal zo’n vaart niet lopen en zeg nou maar niks, want anders radicaliseren ze.

Niemand kan me vertellen wanneer vergelijkingen tussen Hitler en Wilders wél gerechtvaardigd zouden zijn, maar langzamerhand ontstaat de indruk dat er altijd iemand zal opstaan om met een of ander detail aan te tonen dat de vlieger niet op gaat. En dat kan dus tot het bittere einde – aan de poorten van een toekomstig Westerbork zal er een apologeet staan die je er op wijst dat die moslims toch maar met intercitytreinen worden afgevoerd. Dus waag het niet om…!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De islamitische Reve

Weet u het nog? De islamitische wereld kan geen Gerard Reve opleveren, zo verkondigde Geert Wilders afgelopen februari, met de stelligheid van iemand die de geschiedenis heeft bestudeerd.

Nu was al duidelijk dat Wilders’ beweringen over de intrinsieke achterlijkheid van de islamitische cultuur nonsens waren, maar zoals de Reve-special van het literaire tijdschrift Tirade uit 1983 duidelijk maakt, heeft de Nederlandse dichter zijn meest godslasterlijke uitspraken regelrecht overgenomen van een islamitische mysticus.

Abû al-Hasan al-Shustarî (1212-1269) werd in Andalusië geboren. Hij maakte aanvankelijk carrière als zoon van een welgestelde ambtenaar, maar bekeerde zich echter tot het soefisme, de mystieke tak van de islam. Shustarî gaf zijn rijkdom op en maakte vele omzwervingen, waaronder enkele bedevaarten naar Mekka. Hij zou uiteindelijk in Egypte komen te overlijden.

Zijn bekendheid dankt hij echter aan zijn gedichten, waarvan dit er één is:

 

    • Ik ben geenszins gebouwd voor het werk van een ezel

 

    • die men beukt op zijn rug, ook al kan hij niet meer.

 

    • Maar ik heb geen geliefde die zoet en meegaand is.

 

    • Ik had gezegd: ‘Kom bij mij, je krijgt ruimschoots je deel’

 

    ‘Wat gaan wij dan doen?’, vroeg hij lief en zachtaardig.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende