Viering 50 jaar migratie onderstreept belang seculiere organisaties en behoefte migratiemuseum

door Ewoud Butter Op tal van plaatsen in het land wordt dit jaar herdacht dat 50 jaar geleden met Marokko een wervingsakkoord werd gesloten. Vijf jaar eerder vond een vergelijkbare herdenking plaats van 50 jaar Turkse migratie. Er zijn twee zaken die opvallen: allereerst de grote belangstelling voor de migratiegeschiedenis. Daarnaast is het opvallend dat seculiere organisaties, geleid door eerste generatie migranten, de belangrijkste aanjagers van deze herdenkingen zijn. Zelforganisaties werden ze genoemd of migrantenorganisaties. Er zijn honderden van deze organisaties geweest, meestal werkzaam op lokaal niveau, soms regionaal of landelijk. Een klein deel van deze organisaties bestaat nog steeds. Enkele organisaties richten zich op de herkomstlanden, maar het merendeel is vooral bezig met het leven in Nederland.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa-immigratie kwam van…?

De massa-immigratie kwam van Links! Nee, juist van Rechts! Na tien jaar framing van Rechterzijde kreeg Martijn van Dam eindelijk ook door hoe je het spelletje speelt, en kaatste de bal onlangs keihard terug. Maar hoe heeft het nu werkelijk gezeten?

Daarover discussiëren hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, promovenda op de Marokkaanse migratiegeschiedenis Nadia Bouras, en CDA-kamerlid Ger Koopmans in het programma ZOZ.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Entzinger en Bouras schilderen keurig hoe de ideeën over immigratie in Nederland over vier decennia langzaam evolueren. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was dat gastarbeiders hier maar een paar jaar zouden blijven, drongen werkgevers er op aan dat hun werknemers een langere verblijfsduur in Nederland werd gegund. Waarom werknemers vervangen door anderen – die je dan weer in moet werken – als er nog werk is en je mensen hebt rondlopen die ervaren zijn, tenslotte? Dit brengt vervolgens het recht met zich mee om vrouw en kinderen naar Nederland over te laten komen, iets waar ook de voorlopers van het CDA, de KVP en ARP, zich hard voor maken. Het gezin is immers een belangrijke waarde voor de christendemocraten.

Zelfs na de economische teruggang van eind jaren zeventig en de werkloosheid van de jaren tachtig blijft het idee van alle partijen (werkgevers, overheid, migrantengemeenschappen zelf) dat men terug zal keren naar het moederland. Met het oog daarop is het beleid van de overheid er daarom ook lange tijd op gericht, migranten zoveel mogelijk bij de eigen taal en cultuur te houden. Integratie wordt dus ontmoedigd.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.