Intellectuele integriteit in het fascismedebat is ver te zoeken

In de Nederlandse kranten woedt de afgelopen dagen en weken een wat kolderieke discussie rondom het boekje van Rob Riemen. Riemen stelt in zijn bijdrage dat Wilders politiek-theoretisch gezien thuishoort in het fascistoïde kamp. Eén reactie op deze these werd afgelopen dagen geleverd door Meindert Fennema, die als politicoloog eerder een boek heeft geschreven over Geert Wilders. Hij verwerpt de these van Riemen maar doet dit op m.i. oneigenlijke gronden. Om te beginnen weigert hij op ook maar een enkel argument van Riemen in te gaan. Hij geeft hier een zonderlinge reden voor die ik, voordat de lezer mij weigert te geloven, in zijn geheel weer zal geven:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie schrijft een echte biografie over Wilders?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Chris Aalberts over de nieuwe biografie van Wilders. Chris Aalberts is docent en onderzoeker politieke communicatie.

Vorige week kwam een nieuwe biografie over Geert Wilders uit, met als ondertitel: ‘Tovenaarsleerling’. Meindert Fennema, hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Amsterdam schreef het boek. Geert Wilders mag zich verheugen in de belangstelling van meer biografen. De journalisten Arthur Blok en Jonathan van Melle schreven in 2008 al de biografie ‘veel gekker kan het niet worden‘. De boeken leveren maar één belangrijke vraag op: waarom komen we zo weinig over Wilders te weten?

[b]Geen medewerking[/b] Fennema bedankt in zijn dankwoord diverse mensen voor hun medewerking aan zijn boek. Hij bedankt Geert Wilders echter niet: “hij heeft op mijn brief, e-mail en sms nooit gereageerd”. Wilders is geen gemakkelijk persoon om te portretteren, maar dat wist Fennema ongetwijfeld al. De poging van Blok en Van Melle uit 2008 liep uit op een fiasco. Ze spraken met Wilders, maar na enige tijd vond Wilders een blog van Blok te kritisch, kwam afspraken niet meer na en zei uiteindelijk zijn medewerking op.

Blok en Van Melle zouden slechts één interviewdag met Wilders hebben. Daar zaten Blok en Van Melle dan, met hun halve verhaal. Ze maakten er toch een boek van. Ze gebruikten het halve boek om uit te leggen waarom het niet was gelukt een echte biografie te schrijven, inclusief alle mails die ze naar de PVV hadden gestuurd en hun telefoontjes met de medewerkers van Wilders. De rest van het boek werd gevuld met de paar verhalen die ze van Wilders hadden kunnen optekenen, de reacties van een aantal collega’s op Wilders en de geschiedenis van de PVV. Het leverde weinig op.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.