Britten massaal bespioneerd

De Britse inlichtingendienst MI5 profiteerde jarenlang van vage wetgeving. Snowden's boek is nog lang niet gesloten.  De Britse minister van Binnenlandse Zaken Theresa May heeft toegegeven dat de inlichtingendienst MI5 sinds 2001 massaal telefoongegevens van Britten heeft verzameld onder dekking van de Telecomwet. Het programma was zo geheim dat zelfs binnen de inlichtingendienst weinigen op de hoogte waren. Volgens David Anderson, een onafhankelijke expert die de regering van advies dient inzake terrorismewetgeving, is die wet zo vaag dat je er alles mee kunt doen. Tot nu toe werd gedacht dat alleen data van buitenlanders verzameld werden. May kwam deze week met dit nieuws naar buiten bij de behandeling van een nieuwe wet, die het mogelijk moet maken internetgegevens van burgers te bewaren. De inlichtingendiensten kunnen met een bewaarplicht  van providers toegang krijgen tot de internetgeschiedenis van alle Britten over de periode van een jaar. Cruciale punten in deze wetgeving zijn de toestemmingsprocedure en de controle op de uitvoering van de wet. Het zeer gedetailleerde wetsvoorstel voorziet volgens minister May niet in nieuwe bevoegdheden om het internetgebruik van burgers te monitoren. Maar Ryan Gallagher schreef gisteren op The Intercept : "this is precisely what the government is trying to do." Het Britse parlement kan zich na de steken die het eerder heeft laten vallen nu stevig opstellen in de verdediging van de privacy in het Verenigd Koninkrijk. Maar het is de vraag of dit gaat gebeuren. De druk van de kant van politie en inlichtingendiensten is groot. Zonder communicatiegegevens kunnen we terroristen niet pakken, is de boodschap. Privacyvoorvechters vermoeden dat de regering hoog inzet om vervolgens met kleine concessies een grote vrijheid voor spionnen binnen te kunnen halen.

Door: Foto: Zennie Abraham (cc)
Waan van de dag

Verhofstadt’s Griekse rolmodellen voor Tsípras nader bekeken

, door

Gisteren sprak een zichtbaar opgewonden Guy Verhofstadt, de leider van de liberale fractie in het Europees Parlement, de Griekse premier Alexis Tsípras verwijtend toe. Verhofstadt besloot zijn speech met een historische verwijzing. Tsípras zou een ‘revolutionaire hervormer’ kunnen worden door in de voetsporen van Charilaos Trikoupis en Eleftherios Venizelos te treden.

NRC.Next (betaalmuurtje) drukte vanmorgen de volledige speech van Verhofstadt af.

]

De Correspondent (achter registratieformulier) heeft de moeite genomen uit te zoeken wie deze twee lichtende voorbeelden waren. De hoogtepunten (of moet ik zeggen dieptepunten) uit hun carrière, bezien vanuit de crediteuren:

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Gerry Balding (cc)

Naar een Europees parlementair stelsel

, door

ACHTERGROND - Hoewel het Verdrag van Maastricht nog geen 25 jaren achter ons ligt, is de rol van het Europees Parlement (EP) langzaam aan nadien versterkt door een aantal verdragswijzigingen.

De verdragen van Maastricht, Amsterdam en Nice

In het Verdrag van Maastricht lag het primaat nog bij de regeringen van de lidstaten: art. 158 lid 2 bepaalde dat de regeringen van de lidstaten na raadpleging van het Europees Parlement, in onderlinge overeenstemming de persoon voordragen die zij voornemens zijn tot voorzitter van de Commissie te benoemen. Het EP werd dus geraadpleegd. Dat nam niet weg dat de voorzitter en de leden van de Commissie als college ter goedkeuring werden onderworpen aan een stemming van het EP. En pas na die goedkeuring werden de voorzitter en de leden benoemd!

In het Verdrag van Amsterdam werd deze regeling al weer ten faveure van het EP aangescherpt. Er werd toen aangegeven dat de lidstaten in onderlinge overeenstemming een voorzitter voordragen. Alsmede dat de voordracht door het EP wordt goedgekeurd.

Tot dan toe dus onderlinge overeenstemming tussen de lidstaten alsmede na Maastricht raadpleging van het EP en sinds Amsterdam goedkeuring door het EP.

Die onderlinge overeenstemming verdwijnt met het Verdrag van Nice. Toen werd de voordracht-bevoegdheid toegekend aan de Raad, met gekwalificeerde meerderheid. De goedkeuring door het EP bleef gehandhaafd.

Foto: Gerry Balding (cc)

De parlementarisering van Europa

, door

ANALYSE - Europa parlementariseert. De ongekende ruzie om Jean-Claude Juncker als Commissievoorzitter weerspiegelt de verschuivende machtsverhoudingen. Het Europees Parlement beconcurreert met succes de Europese Raad. Zoiets is nooit eerder vertoond.

Een nieuwe as Parijs-Rome wil minder bezuinigen, dwars tegen Duitsland in. Als gevolg van alle getwist slechte gezichten in de Europese Raad. Toppolitici die elkaars blikken liever mijden. Hoe loopt dit geruzie af?

Laat op de avond van die historische 27 juni bij een wijntje, na haar pijnlijk wegstemmen van het Verenigd Koninkrijk, zei de Duitse kanselier zachtjes ´sorry´ tegen prime minister David Cameron, zo weet de Financial Times . De historic humiliation, aldus de Britse media, is een schoolvoorbeeld van hoe politici in een fuik kunnen zwemmen. De voor het Verenigd Koninkrijk vernederende uitslag waarin 26 regeringsleiders op Juncker stemden en Cameron in de kou zetten, kan een staartje krijgen. Tot nu toe verliep zo’n kandidaatstelling altijd bij unanimiteit.

Meermalen had Cameron tevoren gewaarschuwd de kwestie hard te zullen spelen. ‘Het kronen van de doorgewinterde federalist Juncker tot Commissievoorzitter is de lont die ons EU-lidmaatschap kan doen afbranden,’ waarschuwde de Brit voor de Europese Raad van 26 en 27 juni. Nu de anderen hem negeerden lijkt het er op dat het VK, hoewel een politieke grootmacht, op het continent zijn krediet heeft verspeeld.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Waan van de dag

Europees Parlement stelt debat uit over handelsakkoord Europa-VS

, door

Vuurwerk in het Europees Parlement gisteren over een verdrag dat qua wetgeving ingrijpender is dan drie jaar Rutte II, maar we moeten naar de Belgische TV gaan om ervan op de hoogte te worden gebracht. Aan de Groene en Socialistische fracties ligt het niet dat de Eurokritische Nederlander zich niet vertegenwoordigd voelt in het EP, dat ligt aan de navelstaarderige Nederlandse media die liever bericht over de laatste tweet van Wilders of over Maxime Verhagen die in een greppel valt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

UKIP verliest zijn vrienden

, door

NIEUWS - Twee van de drie rechtse groepen in het nieuwe Europarlement dreigen te mislukken.

De media zitten na de Europese verkiezingen weer op de oude toer: alle aandacht voor de regeringsleiders. Intussen is er in het parlement van alles gaande dat grote gevolgen kan hebben voor de kiezers. Het parlement telt 751 leden en dat gaat niet werken als er geen groepen worden gevormd om de onderhandelingen over wetsvoorstellen te kunnen voeren. Dus sluiten partijen zich aaneen en vormen ze groepen met min of meer overeenkomstige politieke achtergronden en programma’s. We kennen al een tijdje de Europese Volkspartij (EPP) waarin veel christendemocraten samenwerken, de Sociaaldemocraten (S&D), de Liberalen (ALDE), de Groenen (Greens/EFA) en Verenigd Links (GUE/NGL). Aan de rechterkant van het spectrum is de situatie na de verkiezingen hoogst onzeker geworden.

Om een groep te vormen moeten minstens 25 leden uit zeven verschillende landen zich aaneensluiten. De Europese Conservatieven en Hervormers (ECR), waarin de Britse Conservatieven en de Poolse partij PiS de meeste zetels hebben, halen dat gemakkelijk. Ze krijgen naast de Nederlandse SGP’er Belder ook versterking uit Denemarken en Finland. De Deense Volkspartij, verwant aan de PVV, won de verkiezingen en verdubbelde haar zetelaantal tot 4. De Finse partij (voorheen de Ware Finnen) heeft twee zetels. De partijen verruilen het kamp van Europa voor Vrijheid en Democratie (EFD) van de Britse winnaar UKIP voor de partij van de verliezer, de Britse Conservatieven, die bij de laatste verkiezingen 6 zetels aan de concurrent zijn kwijtgeraakt. De ECR werd gisteren bovendien nog verblijd met de komst van zeven afgevaardigden van Alternative für Deutschland, een rechtse oppositiepartij die de euro wil afschaffen. Merkel is not amused. Het is haar een doorn in het oog dat AfD iets te zeggen krijgt in Europa. En de Britse Conservatieven waren daarom tegen.  Maar de ECR passeert nu wel de Liberalen in aantal leden en wordt de derde in grootte achter de EPP en S&D.

Foto: Rémi Noyon (cc)

Hoe succesvol worden Wilders en zijn vrienden in het Europees Parlement?

, door

ANALYSE - Het is nog allesbehalve zeker of radicaal-rechts erin zal slagen vruchtbaar samen te werken in het Europees Parlement, meent Matthijs Rooduijn.

Radicaal-rechts zit in de lift, aldus veel West-Europese media naar aanleiding van de verkiezingen voor het Europees Parlement (EP) eergisteren. De aandacht gaat uit naar de winsten van partijen als het Front National (FN) in Frankrijk, de United Kingdom Independence Party (UKIP) in het Verenigd Koninkrijk en de Dansk Folkeparti (DF) in Denemarken. Volgens CNN (en veel andere media) zullen radicaal-rechtse partijen een sterkere positie krijgen in het EP. Maar klopt dat wel? Gaat radicaal-rechts Europa eens goed opschudden, zoals Wilders heeft gepropageerd? Of zal het zo’n vaart niet lopen?

Drie redenen voor een vruchtbare voedingsbodem voor radicaal-rechtse samenwerking

Er is de laatste maanden veel aandacht geweest voor de samenwerking tussen Wilders en zijn vrienden. Het pact dat de PVV sloot met partijen als het FN en Vlaams Belang (VB) was inderdaad opvallend, aangezien Wilders eerder ieder contact met deze partijen angstvallig uit de weg ging. Hij vreesde, tot eind vorig jaar, dat samenwerking met partijen met extremistische wortels negatief voor het beeld van de PVV zou uitpakken. Maar als gevolg van de veranderingen die Marine Le Pen heeft ingezet bij het FN (sterke matiging), en de wens om ook op Europees niveau van zich te laten horen, veranderde Wilders van gedachten. En hoewel dit niet de eerste keer is dat radicaal-rechtse partijen een alliantie smeden, zijn er redenen om aan te nemen dat de samenwerking deze keer vruchtbaarder zal zijn dan in het verleden.

Ten eerste zijn de radicaal-rechtse partijen nu flink minder radicaal. Ze stellen zich pragmatischer op en doen veel meer dan ooit hun best om associaties met extremisme uit de weg te gaan. Le Pen heeft een andere koers ingezet in de hoop het FN tot een salonfähige partij om te smeden. De PVV heeft überhaupt geen extremistisch verleden. Het is te verwachten dat Marine Le Pen en Wilders daarom makkelijker met elkaar door een deur kunnen dan bijvoorbeeld de veel extremistischere Vader Le Pen en Hans Janmaat van de Centrumdemocraten twee decennia geleden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

Europees Parlement wil opsplitsing Google

, door

Nu.nl:

Het Europees Parlement wil dat Google zich gaat opsplitsen, waarbij de zoekmachine los wordt getrokken van Googles andere internetdiensten.

Dat meldt The Financial Times op basis van gelekte documenten. Googles zoekmachine heeft in Europa een marktaandeel van 90 procent. […]

Uit de gelekte documenten blijkt dat de Europese Unie de zoekmachine wil opsplitsen van Googles andere commerciële diensten. Deze commerciële diensten bestaan onder andere uit het advertentiesysteem, Gmail en Google Maps.

Hoewel het Europees Parlement geen opsplitsing bij Google kan afdwingen, heeft het via de Europese Commissie wel de mogelijkheid om nieuwe wetgeving in te voeren die mogelijk invloed heeft op de werkzaamheden en rechten van de zoekgigant.

Waan van de dag

Eurosceptici EP slagen er vooralsnog niet in fracties te vormen

, door

En dat betekent een gevoelig verlies aan invloed:

De winnaars van de Europese verkiezingen verliezen de slag om de macht. Dat scenario wordt steeds waarschijnlijker voor Nigel Farage, leider van de Britse anti-Europese partij UKIP. Het lukt hem niet een Europese fractie te vormen. Ook PVV-leider Wilders en zijn Franse compagnon Marine le Pen (Front National) zijn nog niet zover. En zonder fractie staat een europarlementariër goeddeels buitenspel.

Vorige Volgende