Oorlog in peilingenland tussen Maurice de Hond en Synovate
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Opinieonderzoek ’21minuten’ bevestigt noodzaak Europese superstaat
, door
In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan Arno Uijlenhoet, lijstrekker Newropeans in Nederland, de eerste pan-Europese politieke partij.
Een meerderheid van de Nederlanders wil niet dat de EU meer macht krijgt, zo bleek uit het opinieonderzoek ‘21minuten’ (download tussenrapportage [.pdf] of kijk hier). Wie zich echter realiseert dat de feitelijke macht in Europa bij de lidstaten ligt, verzameld in de Europese raad van staatshoofden en regeringsleiders, moet paradoxaal genoeg concluderen dat er vooral verzet bestaat tegen de manier waarop zij Europa besturen: Achter gesloten deuren, zonder tussenkomst van de burgers, resulterend in besluiten waarin die burgers zich niet herkennen.
De feiten spreken voor zich: Het zijn onze staatshoofden en regeringsleiders geweest die precies over die zaken hebben besloten waartegen de burgers in Nederland ageren: de invoering van het Verdrag van Lissabon, de toetreding van nieuwe lidstaten en de totstandkoming van de Lissabon agenda waarvan het zo omstreden element van vrij verkeer van EU-werknemers onderdeel uitmaakt.
Bovendien blijkt uit het onderzoek dat een meerderheid van de Nederlanders best intensiever willen samenwerken op het gebied van economie, milieu en buitenlandsbeleid. Een ruime meerderheid wil dat Europa een sterke positie inneemt ten opzichte van de VS en opkomende landen als China en India. Wie dat wil ontkomt niet aan een supranationaal Europa.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Democratie is niet terreur van de meerderheid
, door
In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan Sophie in ’t Veld, kandidaat voor D66. Sophie zal waarschijnlijk binnen een dag reageren op uw comments.
In zijn blogpost bij Sargasso maakt PvdA kandidaat René Cuperus een grote denkfout als hij D66 verwijt de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet niet te respecteren. Volgens Cuperus had D66 na het ‘Nee’ in 2005 van mening moeten veranderen over Europa. Dat is nogal een beperkte opvatting van democratie: de meerderheid bepaalt wat de minderheid moet vinden. Cuperus volgt de methode Verdonk: hij laat zijn mening bepalen door de uitslag van een stemming. Minderheden of pluralisme bestaan niet voor Cuperus. 38% van de Nederlanders heeft ‘Ja’ gezegd tegen de Grondwet. Voor Cuperus bestaan die mensen niet, maar bij D66 krijgen ook zij een stem. D66 was ook voor een tweede referendum, over het Verdrag van Lissabon, maar dit Kabinet was daartegen. Misschien dat Mijnheer Cuperus zijn pijlen dus beter kan richten op zijn PvdA collega’s in de regering.
D66 respecteert de uitslag van het referendum, en als het tot een stemming in de Tweede Kamer was gekomen, had D66 inderdaad (met pijn in het hart) tegen de grondwet gestemd. Wij nemen ons verlies: we hebben geen meerderheid kunnen krijgen voor ons standpunt. Maar D66 was pas ongeloofwaardig geweest als we na de uitslag van het referendum als een windvaantje onze opvattingen over hervorming van Europa hadden veranderd. Wij nemen onze kiezers serieus en praten ze niet naar de mond. En we proberen ze zeker geen zand in de ogen te strooien met een paar excuus-Eurosceptici op de kieslijst, over geloofwaardigheid gesproken…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nederlandse Klokkenluiders Partij zonder klok, luiders en een partij
, door
Ja, ook de Nederlandse Klokkenluiders Partij doet mee aan de Europese verkiezingen op 4 juni. Hoe doe je dat eigenlijk, NKP zijn? Het is niet zomaar een partij zonder slogan, echt niet.
Begin met een Lijst Pim Fortuyn van Boarnsterhim, gebruik woorden als lijstrekkers (sic) en lijstrekers (weer sic) in je verkiezingsprogramma, rommel wat met de mogelijke kandidatuur van De Roy van Zuydewijn, dicht holle zinnen toe aan lijsttrekker en medisch psycholoog (?) Engel Vrouwe ala “Als zodanig is hij deskundig op het gebied van de grondbeginselen van de drijfveren van het menselijk gedrag”, laat je 8-jarige neefje een website bouwen met als enige feature een scrollbar…
Gebruik in je verkiezingsprogramma en andere paranoïde epistels zo min mogelijk juiste interpunctie en veel taalfouten, zoals deze fantasyroman-in-één-alinea:
“Zou Pim Fortuyn zijn teruggekeerdin de persoon van Engel Vrouwe? Niet alleen qua beeldende gelijkenis, maar eveneens wat inhoud betreft. Waar Pim Fortuyn Professor Doctor mocht gebruiken als titulatuur mag Engel Vrouwe dat gebruiken als Doctorandus. Nu wil het toeval. Of misschien is het wel geen toeval?! Dat Fortuna of Fanum Futunae (Vrouwe Fortuna) de Romeinse godin van het geluk (kans) is. Ze wordt vaak afgebeeld met vleugels. Ook heeft Vrouwe Fortuna vaak een rad bij haar. Hiervan komt dan ook de uitdrukking: “Het rad van Fortuin”. Ook het spreekwoord: “Vrouwe Fortuna” lacht U toe” is hiervan afgeleid. Zou het dan geen toeval zijn dat Engel Vrouwe volgens velen een sprekende gelijkenis vertoont met Pim Fortuyn en dat bovendien zowel de familie Fortuyn als de familie Vrouwe uit hetzelfde Rooms Katholiek milieu komen van de Zaanstreek van Wormer, Wormerveer, Krommenie en Assendelft”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Is D66 geloofwaardig bezig?
, door
In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan René Cuperus, kandidaat voor de PvdA.
Er zijn twee partijen die me het meest verbazen bij de aanstaande Europese verkiezingen. En laten dat nou net de Europa-fanatieke partijen zijn, de fanatiek anti-Europese PVV van Wilders en het extreem euroforische D66 van Alexander Pechtold. Over de ongeloofwaardigheid van de PVV een andere keer (hoe denkt men zogenaamd de westerse vrijheden in nationaal isolement te kunnen verdedigen?). Nu over het langs de randen van de geloofwaardigheid heen scheren van D66.
Die partij voert een ultra-pro-Europese campagne, met als motto 1000 keer JA voor Europa en ‘’Wij zijn de enige partij voor Europa’’. Platte, onzinnige campagneretoriek natuurlijk, maar wat me verbaast is veel meer dit. Hoe kan de partij die zichzelf karakteriseert als de referendumpartij van Nederland zich zo weinig gelegen laten liggen aan het Massale Nee bij de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet? Erger nog: ze leggen die uitslag totaal naast zich neer, vegen er hun politieke achterste mee af en gaan er een frontale confrontatie mee aan, alsof er nooit een referendum werd gehouden. Dat mag van mij, maar een referendumpartij heeft daar een goed verhaal bij te leveren, en dat ontbreekt tot op de dag van vandaag.
D66 is ook bij uitstek de partij die, terecht, democratie als bijna-heilig principe omarmt en verdedigt. Maar hoe kan juist zo’n partij dan de gemankeerde democratie die de Europese Unie volgens vriend en vijand is, zo kritiekloos bejubelen en omarmen? Hoe kan een partij 1000 keer ja zeggen tegen een Europees Project waarvan zelfs de meest uitgesproken Eurofiel nog meent dat het geen democratische schoonheidsprijs verdient?
Ik ben doorgaans een fan van de vrijzinnig-democratische instincten van D66, maar vind hun totaal kritiekloze omarming van Europa intellectueel armoedig en electoraal opportunistisch. Er valt toch wel iets af te dingen op en te bediscussiëren over de huidige inrichting en werking van de Europese Unie?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Mijn bijzondere kinderen
, door
In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier de bijdrage van de Judith Merkies, vierde op de lijst van de PvdA.
Mijn bijzondere kinderen,
Geen andere dagen in het jaar tekenen jullie geschiedenis zo beeldend als de eerste dagen van mei. Dag van de Arbeid, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag en Schumandag. Deze dagen zijn, in een notedop, de basis van jullie bestaan. In deze dagen komen alle lijnen samen die jullie erfenis en mijn overtuiging tekenen.
Elk jaar op 4 mei vertel ik over de oorlog en over Anne Frank. Toen ik jullie dat laatst vroeg wisten jullie het nog feilloos van vorig jaar. Natuurlijk, in ieder huis wordt verteld over de oorlog, maar bij ons komt de geschiedenis van twee kanten, met een Duitse vader en een Nederlandse moeder. Daarom kunnen we niet om de geschiedenis heen, onze kinderen, jullie, zijn vredeskinderen. Liefde overwint, waar wapens hebben gefaald.
Je vader kan het jullie vertellen, Duits zijn betekent altijd weer geconfronteerd met vooroordelen en makkelijke stempeltjes. Altijd weer de oorlog, de fiets die terugmoet, de Heil Hitlers, ook na 64 jaar.
En daarom, omdat mensen altijd weer om verantwoording zullen vragen, zelfs aan de vierde generatie, hierbij jullie geschiedenis.
De grootvaders van je vader leefden in het Derde Rijk, de ene was officier in het leger en de andere keerde zich tegen de maatschappij en haar normen. De officier had misschien principes tegenover zijn land, maar niet tegenover zijn kinderen, die hij nog tijdens de oorlog verliet en nooit meer heeft willen zien. De andere had wel principes tegenover zijn kinderen, maar niet tegenover zichzelf en eindigde met de fles in de hand. Deze laatste grootvader droeg de verscheuring al in zich, met voorouders uit Polen, het altijd en eeuwige onderdrukte land, een Poolse naam en een Duitse identiteit waarmee hij zich tijdens het nazi-regime niet wilde identificeren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.