Deze week vergaderen in het Poolse Poznan duizenden ambtenaren over de inhoud van een nieuw klimaatverdrag dat eind 2009 in Kopenhagen moet worden afgerond. Over een week komen ook de staatshoofden en ministers naar Poznan maar de stad was vorige week al dichtgetimmerd door de politie, zo tekende onze correspondent Polen reeds op. De verwachtingen rondom de klimaattop in Poznan zijn over het algemeen niet hoog. Het pessimisme over de economische toestand in de wereld wordt versterkt door een reële Alliantie van Onwilligen (waaronder Italië, Duitsland en Polen). Regeringen hebben opeens veel minder geld over voor klimaatbeleid. Er schijnt al een Obama-delegatie in Poznan rond te hobbelen maar officieël vertegenwoordigd de lame duck administration van Dubya nog steeds de VS. Ook vanuit Amerika kan dus vooral Onwilligheid worden verwacht. Gastland Polen is opmerkelijk genoeg een gangmaker in deze mondiale Onwilligheid. Hierdoor werkt het echter mee aan het mislukken van de grootste internationale bijeenkomst op haar grondgebied sinds de oprichting van het Warsaw Pact, vanuit nationaal pr-beleid gezien is dat dus best een beetje dom...
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Alles draait om de verwende, ontevreden burger die direct resultaat wil. Emotie heeft morele waarde gekregen in dit land. Als je boos bent heb je al bijna gelijk.”
SCP-directeur Paul Schnabel analyseert het politieke klimaat in Nederland en constateert een gebrek aan leiderschap. Hij krijgt bijval van de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Wim van de Donk:
“Burgerschap is ook een ambt, met plichten. Neem nu de Europese Grondwet. De politieke elite zei: we gaan eens even naar de burgers luisteren. Ik had gezien het belang van de Europese Unie voor ons gezegd: nee burgers, nu gaat u even naar ons luisteren.”
“I guess the problem was that we counted on this not happening, at least not yet. Most scientists assumed the worst effects of climate change would occur later in the century.
Still, enough warned there was always a chance of an extreme weather event coming sooner and, if it hit just right, one of our big urban centers could be knocked out. As I remember, most of my advisors thought the chances were pretty low after the last briefing we got on climate change. But we were warned that we needed to decentralize our energy generation and improve the robustness of our infrastructure to withstand extreme weather events. Tragically, we did not heed this advice.
We’ll survive, but Wall Street really has taken a blow and I don’t think we will get the NY Stock Exchange back up and running as quickly as we did after 9/11. There is a question whether it will continue to be the NY Stock Exchange to begin with; it might have to change its name to the ‘Garden State (New Jersey) Stock Exchange’—wouldn’t that be a blow to New Yorkers’ pride!”
Notitie uit het dagboek van de president van de VS op 1 oktober 2020. Koren op de molen van Sargasso uiteraard.
Deze week kwam het rapport “Global trends 2025: A transformed world” uit van de National Intelligence Council in de VS.
In de media was vooral aandacht voor de uitspraken over de afnemende rol van de VS als dominante speler in de wereld en dat Europa niet echt een grote rol gaat spelen. Maar het rapport raakt veel meer onderwerpen. Vooral het aantal onzekerheden dat wordt uitgesproken is opmerkelijk. Linksom of rechtsom het worden interessante jaren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Zodra een beroep op God of Allah kracht van argument krijgt, houdt het publieke domein op publiek te zijn en is de burger – gelovig of niet – aan de heidenen overgeleverd.”
Harry Kuitert, een van de enfants terribles onder de Nederlandse theologen, legt in de papieren Volkskrant van zaterdag de essentie uit van zijn nieuwe boek, ‘Dat moet ik van mijn geloof’.
“De rol van de kerk is uitgespeeld. Voor zover zij protestantse kerk is, zou zij verheugd mogen zijn dat zij haar dienst aan de samenleving heeft volbracht. Zij heeft zoveel invloed gehad, dat er in Europa een cultuur is ontstaan, die doordrenkt is van christelijke waarden. Je hoeft er alleen niet langer voor naar de kerk en je hoeft er niet meer voor te geloven.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.