[qvdd]
This is not a G-20 world. Over the past several months, the expanded group of leading economies has gone from a would-be concert of nations to a cacophony of competing voices as the urgency of the financial crisis has waned and the diversity of political and economic values within the group has asserted itself.
[…]
We are now living in a G-Zero world, one in which no single country or bloc of countries has the political and economic leverage — or the will — to drive a truly international agenda. The result will be intensified conflict on the international stage over vitally important issues, such as international macroeconomic coordination, financial regulatory reform, trade policy, and climate change. This new order has far-reaching implications for the global economy, as companies around the world sit on enormous stockpiles of cash, waiting for the current era of political and economic uncertainty to pass. Many of them can expect an extended wait.
Foreign Affairs, Maart/April 2011 Vol 90, No.2 (alleen abon), maar ook op dode bomen te lezen in de openbare bibliotheek, of te koop in de betere kiosk.
De tijden van de Washington Consensus zijn voorbij. Ondanks vrome perscommuniqués van de G20 en de EU dat waarin wordt betoogd dat we moeten leren van fouten van het verleden en moeten samenwerken op economisch gebied, zo betogen Ian Bremmer en Nouriel Roubini, is elk land bezig met het oplossen van zijn eigen problemen en is samenwerking ver te zoeken. Wat een zwartkijkers zult u misschien zeggen, maar dat werd van Nouriel “Dr. Doom” Roubini in 2006 ook gezegd toen hij de Kredietcrisis en de daarop volgende Grote Recessie van 2008 voorspelde. Ondertussen in Nederland maakt men zich vooral druk over de hoogte van het lidmaatschapsgeld voor de EU.
