De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Waar je staat bepaalt wat je ziet
“Waar je staat bepaalt wat je ziet“
Dit is het motto van Ewald Engelen waar hij vaak aan refereert tijdens zijn colleges. (Zie mijn college verslagen). Aan de discussie in Nederland over de euro is dat vaak mooi te zien. Veel mensen zien de problemen van de euro als het falen van de ander, de Griek die ligt te luieren en ons harde werkers daarvoor laat betalen. Grieken zien dat heel anders kan ik u verzekeren.
Over de benoeming van de nieuwe premier van Griekenland Papademos schrijft Spits:
[Hij] doet zijn naam eer aan met de benoeming tot interim-premier. Demos, waar het woord democratie van afstamt (krateo betekent regeren), betekent in het Grieks volk. Hij wordt dus de papa van het Griekse volk, hopelijk een strenge.
Hier wordt de verantwoording voor pijnlijke maatregelen eenzijdig gelegd bij de Griekse regering en burger. Nu is dit natuurlijk maar een geïsoleerde uiting en wie weet heeft Spits de rol van de banken, en de voordelen van de euro, elders goed gedocumenteerd. Maar de benadering van Spits is hier duidelijk: Grieken hebben een strenge leider nodig zodat die voor hun vervelende maatregelen nu eens uitgevoerd kunnen worden.
Een ander voorbeeld is onze eigen minister van Financiën, Jan Kees de Jager. Naar aanleiding van Wilders voorstel om te onderzoeken of we niet beter weer de gulden kunnen invoeren wordt hem gevraagd of hij dat snapt (ga naar 12:30):
Onderzoek naar herintroductie gulden en meer…
PVV-leider Geert Wilders wil laten onderzoeken wat het voor de Nederlandse economie zou betekenen als we uit de euro stappen. Als dit onderzoek uitwijst dat de gulden op de lange termijn voordeliger uitpakt dan de euro, wil hij een referendum organiseren. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik Wilders de meest abjecte politicus sinds 1945 vindt. Maar op dit punt ben ik het wel met hem eens: we moeten met alle scenario’s rekening houden.
Tot nu toe zijn de somberste voorspellingen voor de economische crisis uitgekomen. Al in 2006 voorspelde hoogleraar economie Nouriel Roubini dat Italië het nieuwe Argentinië zou worden. Dat betekent banken die hun deuren sluiten, een overheid die geen nutsvoorzieningen meer kan leveren en een samenleving zonder geld. Het faillissement van Italië zal onherroepelijk overslaan op Frankrijk en de rest van de Europese Unie. Journalist en econoom Mathijs Bouman gaf deze week aan dat in het ergste geval er in Nederland ‘geen geld meer uit de muur komt’. Je kan zoiets wegwimpelen als stemmingmakerij of overdreven angstig, maar gezien het verloop van de crisis moet ook met dit scenario rekening gehouden worden. Wat ik mij nu afvraag: heeft de Nederlandse overheid al plannen klaarliggen voor de dag dat er ‘geen geld meer uit de muur komt’? Naast een onderzoek naar de lange termijn kosten van de euro zullen er nu ook plannen gemaakt moeten worden voor het moment dat de euro er op korte termijn misschien (even) wel helemaal niet meer is. Of gaan we dan met ‘Artasmoney’ betalen?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Euroleiders zijn kikkers in een pan kokend water
Euroleiders zijn kikkers in een pan kokend water – Bas Jacobs is erg somber, maar hij heeft ook een oplossing.
De kern van de zaak
Eindelijk, Berlusconi stapt op, maar of het zal helpen is de vraag. Een veel gehoorde mening over de Eurocrisis is dat deze wordt veroorzaakt door de tegenstelling tussen Noord en Zuid. De verschillen in levensstijl, het tempo van de economie zijn te groot om het europroject levensvatbaar te maken. Misschien, maar ik denk dat het meer is.
Er is zit een veel fundamentelere weeffout in onze muntunie: de landen hebben hun eigen munt ingeruild voor een munt waar ze geen controle over hebben. Het hebben van een eigen munt heeft voordelen: de eigen centrale bank kan optreden als lender of last resort en kan geld bijdrukken. Speculeren tegen de munt is daarom vrijwel onmogelijk. Dat is anders bij de Euro: landen moeten op de markt lenen en zijn dus erg afhankelijk van de rente op hun obligaties. Als de rente te hoog wordt gaat een land failliet. Speculanten hebben daarom de mogelijkheid te speculeren op een mogelijk faillissement en er is geen centrale bank die de obligaties kan opkopen.
Een andere manier om daar naar te kijken is de USA en de EU te vergelijken. Beiden zijn statenbonden met één munt en een centrale bank, maar er is een belangrijk verschil als : de Verenigde Staten geven één obligatie uit (Treasury Bills) terwijl in de EU elk land zelf euro’s bij elkaar moet scharrelen door uitgifte van obligaties waarbij de rente die moet worden betaald afhangt van de vraag in de markt. Voor de Duitsland en Nederland is dat goedkoop (lage rente), maar voor Italië (en andere landen die gezien worden als zwak) is dat duur.
Het nieuwe bankieren: doing Gods work?
Deze weken doen wij verslag van de collegecyclus “Wie heeft de crisis veroorzaakt?” van econoom Ewald Engelen. Het is nu wel duidelijk dat we de hoofdschuldigen van de crisis moeten zoeken onder de bankiers. Daarom onderwerpt Ewald Engelen de bankiers in deze en de volgende afleveringen aan een onderzoek. Vandaag schetst hij in grote lijnen de ontwikkeling van de bankwereld.
De actualiteit van de Europese schuldcrisis
Woensdagnacht [26-27 oktober] is een nieuw akkoord gesloten over de Griekse schulden. De actuele crisis in Europa is bijzonder relevant voor dit college, want ook hierbij spelen banken een grote rol. Hoewel de aandelenmarkten positief hebben gereageerd, wil dat nog niet zeggen dat het een goed akkoord is. Tekenend is bijvoorbeeld dat op de obligatiemarkten de rente voor Italiaanse obligaties niet is veranderd.
Dit pakket zal de euro niet redden, maar het staat wel mooi: de Griekse schulden worden met 50% afgewaardeerd, maar een groot deel van die schulden blijft buiten schot: de reductie is van toepassing op ongeveer 200 miljard van de totaal 350 miljard uitstaande schulden. De 50% is dus puur cosmetisch. Weer wordt niet gedaan wat nodig is om de Griekse economie te kunnen laten groeien. Hiervoor zijn structurele hervormingen nodig en moet een fors deel van de schulden (50 of 60%) worden afgeschreven. Maar dat gebeurt niet. De maatregelen die nu worden genomen zijn volstrekt onvoldoende. Griekenland zal voorlopig dus niet uit het nieuws verdwijnen, zeker niet als de Grieken beseffen wat er is gebeurd. De stakingen en demonstraties gaan gewoon door.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Eurocrisis: het uur van de waarheid?
Terwijl Nederland met chips en nootjes op de bank kruipt om naar de Voice of Holland, Star Wars of Camelot te kijken, luisteren economen, bankiers en journalisten vanavond met samengeknepen billen naar elke piep en zucht die vanuit Brussel klinkt. Daar komen de Europese regeringsleiders vanavond bijeen in een laatste poging het eens te worden over een nieuw pakket noodmaatregelen dat de Eurocrisis moet bezweren.
En het schijnt spannend te worden, want er staat veel op het spel, en de zesentwintig landen zijn het bepaald niet eens over de verdeling van de pijn. Volgende week zou Griekenland dus zo maar uit de Eurozone kunnen liggen, of failliet kunnen gaan. En wat betekent dat dan voor andere landen die er slecht voor staan? Voor de Euro? Voor de Nederlandse economie?
We zetten enkele pratende hoofden waar de afgelopen dagen deskundige woorden uit kwamen rollen, even op een rijtje.
Maandag – DWDD
Mathijs Bouman, econoom en beurscommentator bij de zakelijke televisiezender RTL-Z, heeft weinig fiducie dat deze top werkelijk oplossingen gaat brengen. “We weten nu al twee jaar lang dat we dingen moeten regelen, sinds Griekenland ontplofte, twee jaar geleden”, zei de journalist afgelopen maandag in De Wereld Draait Door. “Nu hebben we drie keer een ‘weekend van de waarheid’ gehad, waaronder afgelopen weekend; en nou komt het uiteindelijk allemaal aan op een paar uur, op woensdagavond”.
Cruciaalste EU-top tot nu toe…
Vanavond komen de Europese leiders van de zeventien eurolanden in Brussel bijeen om te komen tot een allesomvattende oplossing voor de schuldencrisis in Europa. Onderdelen van die oplossing kunnen zijn: een forse uitbreiding van het Europese noodfonds, het gedeeltelijk kwijtschelden van de Griekse staatsschuld en een bijdrage daarin van Europese banken die op hun beurt weer gevaar lopen bij een Grieks faillisement. Maar waarschijnlijk zal deze oplossing nog niet alle details bevatten en dus ook niet in staat zijn de onrust op de financiële markten weg te nemen. China heeft aangeboden bij te dragen aan het noodfonds in ruil voor inspraak in het IMF. De machtsverhoudingen in de wereld kantelen als een gestrand containerschip voor de kust van Nieuw-Zeeland, de vraag is: welke containers vallen er het eerst? Zeker is dat ook u in een van die containers zit. De Volkskrant voorspelt onheil als de euro uiteenspat: een bankrun in de PIIGS landen, faillissementen in heel Europa, crashende beurzen en verdampende pensioenen. De NOS verzorgt extra journaals, maar u leest het het eerste op twitter (lijstje eurokrise experts), reaguren doet u in de open draad zolang er nog stroom is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.