Zoek de twee verschillen

Inspireerde Sargasso eerder al journalisten, wetenschappers, studentes en politici, tegenwoordig hebben wij ook een grote impact bij de hedendaagse succesvolle kunstenaar. Kennelijk zijn wij zo goed bezig dat kunstenaar Marc Bijl momenteel meedoet aan een EU kunst rel in Oostenrijk met een vlag die wel heeeel erg lijkt op de EU vlag die onze huiskunstenaar Crachàt op 13 mei j.l. in een uniek samenwerkingsverband met de reageerders alhier ontwikkelde. Links zijn exemplaar, rechts dat van Sargasso: Het ligt natuurlijk erg voor de hand om een vlag te maken met deze symbolen erop en nader onderzoek wees uit dat Marc zich al wat langer bezig houdt met het vertimmeren van EU vlaggen. Dat is dan ook de reden dat we Marc Buil niet direct als ordinaire plagiaatpleger zullen karakteriseren. We laten het nu een beetje in het midden, zeg maar. Update: we laten het inmiddels niet meer een beetje in het midden maar nemen het een beetje terug, zeg maar. Zie de comments. Een Iets Meer Oprecht Mea Culpa namens Sargasso voor Marc Bijl, als het ware.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour – Grondwet light

In een klooster nabij Wenen hebben de EU-ministers van Buitenlandse Zaken afgelopen weekend besloten tot een extra denkpauze over de Europese Grondwet. De huidige versie gaat van tafel en in de zomer van 2007 wil de Duitse bondskanselier Angela Merkel, dan tevens EU-voorzitter, een nieuw voorstel doen voor een afgeslankt verdrag: de light-versie.

‘We moeten de opinie van onze Franse en Nederlandse vrienden respecteren, dat de huidige verdragstekst niet opnieuw aan de bevolking kan worden voorgelegd’, aldus Steinmeier de Duitse minister van Buitenlandse Zaken. (Volkskrant)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Balkenende stuurt vanaf de camping brieven naar Europese kranten

yihaaa!!! (bron: GeenStijl) Wie dacht dat Balkenende tijdens zijn vakantie alleen maar op de draaimolen in de Efteling zit heeft het mis. Onze minister-president klimt in de pen en stuurt brieven naar Europese kwaliteitskranten om het Nederlandse “Nee” uit te leggen. Maar wie denkt dat deze brieven getuigen van doortastende introspectie heeft het (alweer) mis. Want terwijl algemeen bekend is dat het Nederlandse “Nee” voor 73,2% (deHond et al, 2005) juist werd gemotiveerd uit onvrede met het kabinet Balkenende II en uit angst voor Poolse loodgieters rept JP voornamelijk over de EU-begroting.

For years, Dutch families have been paying more towards European solidarity than families in other wealthy member states. What the Netherlands would like is to make a net contribution comparable to the member states in a similar economic situation. (TheGuardian) [via: jongnieuws]

Paying too much?! I beg your pardon..?! Ik hoor mensen wel klagen over blauwe enveloppen, hoge gemeentebelastingen, het kwartje van Kok en immer stijgende afdrachten aan regenteske waterschappen? Maar wie vult er nou ooit een acceptgiro voor Brussel in?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zoektocht naar de Europese Identiteit (1)

Door de NEE-stem tegen de Europese Grondwet verkeert ‘Europa’ nu in een identiteitscrisis heet het. Dit is onzin natuurlijk, Europa heeft nooit 1 homogene identiteit gekend en is nooit een op zichzelf staande culturele, politieke of economische entiteit geweest. Desondanks spreken neo-nationalisten over een zogenaamde Judeo-Christelijke identiteit van Europa, een term die is komen overwaaien uit Amerika. In de VS staat die term ergens voor, zij heeft inhoud, Amerika heeft Joden in de loop der eeuwen in haar boezem gesloten en zij bepalen voor een aanzienlijk deel de Amerikaanse cultuur. In Europa is de term echter uit de lucht gegrepen, immers Joden werden gedurende duizenden jaren juist uitgesloten van de Europese cultuur. De Christelijke identiteit is wel van toepassing, maar ook die is verre van homogeen te noemen. In Nederland leefden de verschillende geloofsgroepen volgens zuilen langs elkaar heen, een systeem dat pas werd opgeheven toen er een Islamitische zuil dreigde te ontstaan, en de geloofsoorlogen in Europa hebben honderden jaren lang voor miljoenen doden gezorgd.

Maar goed, ik sta heus wel open voor een discussie, of laten we zeggen een zoektocht naar die Europese Identiteit. En mocht die niet gevonden kunnen worden, dan kunnen we er altijd nog eentje verzinnen natuurlijk. De therapeutische vraag is dus: wat is de Europese Identiteit op basis waarvan de Europese Unie vorm zou moeten krijgen? De vraag of de vraag naar een homogene Europese identiteit op zichzelf wel gerechtvaardigd is, is natuurlijk ook legitiem, maar is zonodig nog moeilijker te beantwoorden en ik bewaar die vraag liever voor het laatst en gun de in een identiteitscrisis verkerende neo-nationalisten het voordeel van de twijfel.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politieke discussie EU grondwet loopt vast

Na het luide Nee van de Nederlandse bevolking in het referendum over de EU grondwet reageerde de politiek in eerste instantie nogal voortvarend.

Er zou een soort brede maatschappelijke discussie opgezet worden over de grondwet.
Nu, een maand na het referendum, loopt de zaak echter alweer vast. Het onderwerp is uit de belangstelling verdwenen en de politici hadden kennelijk geen zin om hier nog heel veel mee te doen voor de vakantie.
Maar misschien is het ook niet handig om dit onderwerp weer aan de “oude” politiek over te laten. Ze zitten toch nog teveel in oude patronen.

En wie heeft de politiek nog nodig als je als burger gewoon op Internet kan deelnemen aan het opstellen van een nieuw voorstel voor de EU grondwet via een Wiki. In alle talen tegelijk.
Ambitieus? Ja, maar wel de ondersteuning waard lijkt me. Een mooi democratisch experiment dat eigenlijk gewoon aandacht van Brussel verdient.
Maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren. Immers, dan geven ze toe dat het huidige voorstel definitief af heeft gedaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Misbruik van mijn Nee stem

Twee krantenkoppen over crisis in Europa
Als nee-stemmer tijdens het afgelopen referendum over de Europese Grondwet voel ik me misbruikt. Misbruikt door een kabinet die met de nee-stem aan de haal is gegaan om zoveel mogelijk korting te krijgen op de Nederlandse bijdrage aan Europa.
Dit is ten eerste beschamend korte termijn denken in termen van geldelijk gewin. Ten tweede veroorzaakt het nou precies iets waar we niet op zitten te wachten, een crisis. En ten derde is dit een verdraaiing van een democratische uitspraak van een volk dat tegen een grondwet heeft gestemd, niet een begroting (ook al geven veel mensen het wel als reden voor de nee-stem aan).

En nu is Nederland, of eigenlijk beter gezegd het Nederlandse kabinet, mede verantwoordelijk voor het veroorzaken van de huidige crisis. En ik moet hier, terwijl het stoom me uit de oren komt, lijdzaam lezen hoe een incompetente, naive premier de volgende beschamende zinnen uitkraamt: “Crisis is niet het goede woord.” en “Het was zeker geen kwestie van Nederland alleen.
Hoe ver kan je gaan in het je onttrekken aan je verantwoordelijkheid?

Hoezo geen “crisis” als zelfs de meest trouwe partner van Nederland, De Bondsrepubliek Duitsland, bij monde van Gerhard Schroder de volgende uitspraak doet: “Het feit dat er geen akkoord gekomen is, is volledig te wijten aan de onbuigzame opstelling van de Britten en de Nederlanders.
We kregen op een gegeven moment zelfs een korting van 600 miljoen aangeboden! En meneer Balkenende durft glashard te stellen dat het niet genoeg is, daarbij refererend aan de uitslag van het referendum.
En om deze hele soap nog wat erger te maken boden de tien nieuwe lidstaten zelfs een korting aan op hun inkomsten. Dat werd ook door Nederland van de hand gewezen. De arrogantie!

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Trots

De vlag van de nieuwe superstaat
Ik ben weer een beetje trots op Nederland.

Een paar jaar is er sprake geweest van een ongezond politiek klimaat in Nederland. Een klimaat waarbij het moddergooien en voor rotte vis uitmaken de boventoon voerde. Steekhoudende argumenten waren ver te zoeken waren. Politiek bezig zijn, was zelfs een hachelijke onderneming geworden.

Nu lijkt er toch weer een kentering te zijn. De mensen hebben in de aanloop naar en tijdens het referendum duidelijk gemaakt dat een brede, volwassen politieke discussie wel degelijk mogelijk is. Het is alleen nog wel een beetje jammer dat de politici het hierbij hebben laten afweten.


Waarom durf ik trots te zijn?
Vanwege mijn eigen inbreng in de hele discussie over de grondwet heb ik de laatste paar weken midden in de informatie storm gezeten. Heel veel sites en blogs op het web bekeken, heel veel kranten gelezen, veel radio geluisterd en heel veel televisie gekeken.
Wat mij daarbij opviel, was het niveau en de inhoudelijkheid van de discussie. Uiteraard zaten er de nodige schreeuwlelijken en meelopers tussen, maar over de breedte deed iedereen zijn best echt bezig te zijn met het onderwerp.
Daar waar de politici, zowel van het voor-kamp als het tegen-kamp, vaak op simplistische en demagogische wijze eenzijdig naar het volk aan het roepen was, gingen mensen op straat, in de kroeg, op het werk, op het internet en in de media met elkaar in debat.
Op het internet zijn dit soort “conversaties” goed te volgen omdat het zichtbaar is wie naar wie linkt. Om een indruk te geven waar er allemaal gediscussierd werd over de grondwet hier een willekeurige greep: Ajax fans, Brommer fanaten, Kunsternaars collectief, Hogeschool studenten, Gamers, Marathonlopers, Modern feministen en Natuurkundigen.
Maar ook de straatinterviews, zowel op TV als op de radio, lieten zien dat mensen van allerlei pluimage iets zinnigs riepen over de grondwet en het referendum.
Politieke kleur, huidskleur, inkomen, opleiding en levensovertuiging stonden het met elkaar praten niet in de weg.
Heel mooi om te zien op het internet was dat tegenstanders openlijk durfte te linken naar voorstanders, en vice versa, vanwege zinnige argumenten of goede bewoordingen. En ook in de meeste online discussies werden mensen aangevallen op inhoud, niet op het feit dat ze een standpunt hadden of tot een bepaald kamp behoorden. Ook goed om te zien was dat er zelfs filosofen, professoren en buitenlandse deskundigen werden geciteerd om punten meer kracht te geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende