Energieraad: harde maatregelen nodig

Het jaarverslag van de Energieraad is uit en de conclusies liegen er niet om. Volgens de Raad heeft de praktijk heeft uitgewezen dat ‘zachte’ instrumenten (gedragsbeïnvloeding, voorlichting, bewustwording) onvoldoende werken. Het kabinet moet daarom nu welbewust ‘harde’ instrumenten inzetten (normen, verplichtingen, belastingen). Dat wordt bye bye zwaai zwaai voor de SUV... De Raad sluit niet uit dat er binnen vijf tot tien jaar een nieuwe oliecrisis komt en vindt dat het kabinet daarmee in zijn beleid feitelijk rekening moet houden. Verder is de Raad van mening dat we zuiniger moeten omgaan met ons gas in Groningen en dat we een vriendschappelijke relatie moeten aangaan met gasland Rusland. Guus Hiddink heeft vorige week de voorzet al gegeven, zo lijkt me? Ook niet onbelangrijk is dat de Raad een lans breekt voor meer steenkool en kernenergie, de CO2 uit de kolencentrales moet dan wel worden afgevangen en opgeslagen. Het volgende rapport voor in de stoffige lade, of komt er eindelijk actie? Meer weten, klik hier

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Weer een achterhaald rapport

Logo kamerstukken van de dagWe hebben hier bijna een dagtaak aan het wijzen op de achterhaalde ideeën in de rapporten van de overheid.
Deze week viel het rapport voor het industriebeleid bij ons op de elektronische deurmat.
Een weinig opmerkelijk stuk proza. Geen echt vernieuwende visie of briljante plannen. Gebruikelijke dingen die de industrie graag hoort.
De laatste jaren is een terugkerend punt dat er te weinig gekwalificeerd personeel is. Dat is dan kennelijk een taak van de overheid. Marktwerking is alleen van toepassing op topmanagers.
Afijn, daar gaat het niet over. Het gaat over de lange termijn. In hun vooruitblik naar 2030 zien ze drie trends:
1) Toenemende schaarste van productiefactoren. Schaarste is in veel gevallen niet meer op te vangen door het aanboren van meer bronnen, maar leidt ertoe dat productief en inventief met bestaande bronnen moet worden omgesprongen. Dit betekent ook dat industrieel onderhoud aan belang wint.
2) Meer openheid van economieën. Internationale barrières voor goederen, diensten, kapitaal, arbeid en kennis worden steeds lager, zowel door de eenwording van markten als door technologische vernieuwing en de reductie van transportkosten.
3) Maatschappelijke problemen worden steeds complexer. De problemen, waar we als samenleving mee kampen, zoals bereikbaarheid, veiligheid, milieu, energie en gezondheid, worden steeds complexer. De overheid kan deze problemen niet alleen oplossen, maar heeft andere partijen, waaronder ondernemers en werknemers, nodig om tot doorbraken te komen.


Die derde vind ik best stoer. De industrie wordt mede verantwoordelijk voor het helpen bij vinden van oplossingen bij deze ontwikkeling.
Maar het gaat om de eerste en de tweede. Heel terecht constateren ze eerst dat er een “schaarste van productiefactoren” zal ontstaan. Maar vervolgens zeggen ze bij twee doodleuk “de reductie van transportkosten“.
Tja, tot iemand kernfusie goed aan de gang heeft of de hele wereld op zonne-energie kan laten overschakelen, is transport ook afhankelijk van schaars worden de bronnen. Met de nadruk op olie natuurlijk.
Maar geheel in lijn met eerdere rapporten, wil men dit nog steeds niet erkennen.
Misschien wat overbodig, maar het moge duidelijk zijn dat de transportsector in de toekomstplannen van het kabinet nog steeds een prominente rol in neemt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkenning Kabinetsnota Energie

De Nederlandse aardgasproductie is over haar piek heen. De productie van de kleine velden loopt fors terug in de komende jaren. Nederland zal in 2025 een netto importeur worden van aardgas. Dat staat in het vandaag gepubliceerde energierapport van het kabinet Balkenende IV.

Nederland op de bilaterale olie- en gastour

Als antwoord op de gassituatie en de stijgende olieprijs wil het kabinet meer aandacht gaan besteden aan voorzieningszekerheid. Er zou in principe voldoende olie en gas zijn claimt het kabinet. De uitspraak wordt puur gebaseerd op ondergrondse voorraadcijfers van fossiele brandstoffen, de toekomstige productie wordt volledig genegeerd. Het probleem zou alleen liggen in de concentratie van reserves. Die zijn zo geconcentreerd in een aantal landen dat we bilateraal moeten gaan investeren in voornamelijk Algerije, Rusland, Saoedi-Arabië en Kazachstan. De eerste missie naar Saoedi-Arabië zou al in de planning zitten voor aanstaande zondag. Het wordt niet duidelijk uit de beleidsrapportage waartoe die betere betrekkingen zouden moeten leiden. Gaat het kabinet bilateraal olie- en gascontracten proberen af te sluiten? Een moeilijke doelstelling gezien de competititie met andere energieconsumerende landen zoals China en India. Die competitie wordt niet geanalyseerd in de kabinetsnota. Kunnen wij internationaal wel opboksen tegen economische reuzen in een markt waar de export van olie- en gas onvoldoende toeneemt ten opzichte van de groeiende vraag? Afgezien nog van het zwakste punt in de voorzieningszekerheidsdoelstelling, namelijk het gebrek aan kwantitatieve toetsing van de daadwerkelijke productie- en exportverwachting in de komende 20 jaar van de gekozen landen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mega(lomaan) Europees project afstoffen?

Dankzij het Ierse NEE ligt the European Dream weer (even) aan diggelen. In zulke donkere tijden zit er voor eurofielen niets anders op dan weg te dromen bij nooit uitgevoerde (en dus ongevaarlijke) megalomane Europese projecten. Het Atlantropa Project is zo’n project dat alle noodzakelijke ingrediënten bevat, namelijk: een project dat zich uitstrekt over twee continenten, het brengt ongekende zegeningen op het gebied van energievoorziening, transport en landinrichting, het is goed voor Afrika, maar vooral ook voor Europa én bovenal het is onhaalbaar.

Herman Sörgel (1885-1952) was een Duitse Bauhaus architect, visionair pacifist en filosoof die zich bezig hield met culturen en geopolitiek. Begin twintigste eeuw bedacht hij het Atlantropa Project, nooit is zijn plan echt serieus genomen maar hij heeft het letterlijk tot zijn dood verdedigd: in 1952 werd hij op de fiets op weg naar een congres waar hij zou spreken over het Atlantropa Project door een auto aangereden. Schluss Sörgel, leve Atlantropa!

De essentie van het plan: bouw een stuwdam in de Straat van Gibraltar en wek daarmee een enorme hoeveelheid elektriciteit op (110.000 Megawatt).

Door de bouw van de dam daalt de zeespiegel in de Middellandse Zee en ontstaat er een landbrug tussen Italië, Sicilië en Tunesië hierover kan daarna de trein Berlijn-Kaapstad rijden. Ook niet onbelangrijk: er ontstaat in totaal 576.000 km2 nieuw land, meer dan België en Frankrijk bij elkaar. Latere versies van zijn plan omvatte ook de aanleg van gigantische stuwmeren in Afrika voor energievoorziening. Meer over dit project leest u bij Strange Maps: Dam You, Mediterranean.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Native Perspectives 8

Our comfort zone is built upon energy. Most of it comes from fossils. Tinkering with energy, is inviting disruptions.

When big oil speaks about our energy future, paying attention is called for.

Interesting to note that the commercial domain speaks so eloquently and at the same time detached, about our future. Which includes theirs.

A case is made for cities to take the lead. Not national governments, NGO’s, individual people, nor actors in the commercial domain.

This case is interestingly synchronistic, now electric vehicles are positioned as harbingers of an all electric society. Where there’s abundant electricity, mobility and water for all.

When we would take the effort to make this idea happen by telling our city governors to realize their crucial role, we would be acting truly effectively in serving our comfort zone.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Shell scoort goed op transparantie

De anticorruptiewaakhond Transparency International (TI) rangschikte 42 oliefirma’s in functie van hun transparantie. Zowel internationale (particuliere) oliemaatschappijen als nationale oliemaatschappijen werden tegen het licht gehouden. In totaal werd de olie- en gaswinning in 21 verschillende landen beoordeeld op criteria van transparantie in de bedrijfsvoering. Wie betaalt wie én hoeveel? Wat kost de oliewinning en wat brengt het op? Antwoord op deze vragen is van belang voor de inwoners van landen waar het olie- en gas gewonnen wordt, krijgen zij immers via hun overheid ook een deel van de opbrengst? Transparantie in de betalingen voor olie- en gasopbrensten is de eerste stap naar een eerlijkere verdeling van de welvaart uit natuurlijke rijkdommen.

Transparency International kwam tot de volgende conclusie: firma’s met een hoge transparantie zijn het Nederlands-Britse Shell, het Braziliaanse Petrobras, het Noorse Statoil en Petro-Canada. In de groep van minst transparante bedrijven vertoeft de grootste oliefirma van de wereld ExxonMobil in het gezelschap van het Russische Lukoil, het Maleisische Petronas, de China National Offshore Oil Corporation (CNOOC) en de China National Petroleum Corporation (CNPC) (bron: IPS). Wat betreft de ietwat prikkelende titel van dit postje kan worden toegevoegd dat het TI-rapport stelt dat ook de koplopers nog zaken kunnen verbeteren.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Struisvogelenergiepolitiek

Logo kamerstukken van de dagHet is toch normaal als je bij een adviesaanvraag niet probeert op voorhand een conclusie in de mond van de makers van het rapport te leggen? En verder is het toch zo langzamerhand wel een gegeven dat er een zekere spanning zit op de mondiale markt voor fossiele brandstoffen?
Dan is het toch wel bijzonder als je het volgende leest in een adviesaanvraag van Minister Koenders:
Een eenvoudige berekening toont aan dat een minimale energiebehoefte van de 2 miljard mensen door middel van fossiele brandstoffen de mondiale emissie met slechts 1% zou doen toenemen. Het lijkt derhalve opportuun om de energievoorziening te baseren op een ‘full menu of options’ in plaats van uitsluitend te focussen op hernieuwbare energie. Temeer daar deze laatste vorm van energie nog al eens grotere investeringen vergt.

Ik laat alle mogelijke kanttekeningen bij alle expliciete en impliciete veronderstellingen in dit kleine stukje tekst aan jullie over. Vraag ik me intussen af of de rest van de PvdA in de gaten heeft dat hun “minister” Koenders inmiddels helemaal voor het karretje van de bestaande energielobby is gespannen.
 
 
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende