Closing Time | Allegro For Piano And Trashed Tape Recorder

https://www.youtube.com/watch?v=D72VgRnio6A De Vlaamse muzikant, componist en producer Jan De Bock, heeft onder de naam Silent Noise Revolution, een plaat uitgebracht, Insides. De muziek daarop is een concept: minimalistisch pianospel, tegen het modern klassieke aan, gecombineerd met abstracte elektronische geluidjes: Blieb, piep, kraak brom, ruis, sjoesh, psht, tsjik, tuut, ratel, prrrrt en tik: abstracte geluidjes en stilte, het gaat nergens echt wild tekeer. Niet voor elk moment van de dag wat mij betreft, (af en toe denk ik, kom nou maar op met die beat) maar intrigerend genoeg door die afwisseling van piano en dat gefriemel aan die knopjes. Nou heb ik voor deze Closing Time een beetje vals gespeeld, want deze compositie, Allegro for Piano and Trashed Tape Recorder, staat niet op de plaat Silent Noise Revolution. Maar ik vond het zo’n aandoenlijk beeld, die kaduke recorder en dattie dan toch nog samenspeelt met een piano, als Wall –E en Eve.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Closing Time | Floating Sequence

, door

Van het album ‘Moondawn’ uit 1976, de ‘song’, tussen aanhalingstekens, Floating Sequens, want er wordt niet op gezongen. Er staat geen taal in de weg, er is alleen klank, ritme (niet altijd), muziek, elektronica.

Ambient, toen ambient nog niet bestond. Elektronica, synthesizers, piepjes hier, piepjes daar, herhalingen, drumcomputer – en misschien een blowtje, het heeft een hypnotiserend effect, laat je meevoeren, dobber mee op die rivier,  geef je over en zweef mee op die klanktapijten, droom weg  en space out. Het is geen doorsnee popsingletje van drie minuten, neem de tijd, ontspan, heb geduld. Laat de geest waaien.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.