Financiële en economische ramptijdingen slaan ons om de oren. De aandelen zijn nog lang niet onderaan de glijbaan, zo lijkt het. En de bestedingen zakken overal weg, zelfs in China. Massaontslagen beginnen de kop op te steken. Maar als je nou vraagt hoe dit komt, dan krijg je alleen dat slappe praatje van “gebrek aan vertrouwen”. Niemand lijkt dieper door te vragen waar dit gebrek aan vertouwen dan vandaan komt. Want er moet natuurlijk iets aan de hand zijn. Anders is zo’n wereldwijde malaise moeilijk te verklaren. Strikt genomen is de wereld nu namelijk niet anders dan pakweg tien jaar geleden. Mijn idee is dat er sprake is van een samenloop van drie min of meer onafhankelijke processen, die ieder voor zich misschien niet zo desastreus geweest zouden zijn, maar samen een noodlottige draai aan de geschiedenis dreigen te geven. Die processen zijn het dreigende opraken van olie en grondstoffen, het feit dat de wereldwijde productiecapaciteit veel harder gegroeid is dan de vraag en het verzadigd raken van de markt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hieronder volgt een gastbijdrage van Marjolein van de Water, woordvoerder van het XminY Solidariteitsfonds.
Sinds de zomer van 2007 voltrekken zich spectaculaire economische ontwikkelingen. Aanvankelijk was dat vooral zichtbaar op de aandelenbeurzen en in de mondiale financiële markten. Maar de effecten zijn nu ook op de ‘reële’ economie overgeslagen en iedereen verwacht een verdere recessie. Even spectaculair zijn de reacties op de crisis door Westerse regeringen, die ongekende hoeveelheden kapitaal uitgetrokken hebben om het financiële systeem op de been te houden. In dat teken staat ook de nieuwe ‘BrettonWoods’ conferentie die de G20-landen op 15 november beleggen. Uit linkse kringen zijn tot nu toe – zeker in Nederland – weinig fundamentele geluiden te horen geweest.
Vrijwel iedereen is het erover eens dat de kredietcrisis een drama is en de ogen zijn wanhopig op minister Bos gericht. Het vertrouwen in hem is tot buitenproportionele hoogtes gestegen en er wordt hem door niemand een strobreed in de weg gelegd. Het enige dat op dit moment telt, is het veiligstellen van de bedrijven en de spaarcenten. Het is ook verboden verklaard om dieper na te denken over de oorzaken van deze crisis. Het argument: ‘een brandweer gaat ook niet eerst de lucifer zoeken voordat hij de brand blust’. Dat is natuurlijk waar, maar we kunnen ervan uitgaan dat de meeste brandweermannen geen pyromanen zijn. De Nederlandse regering is dat in dit opzicht echter wel en zij hoeft de lucifer dan ook niet te zoeken. Als mede aanstichter van de brand weet ze heel goed waar deze te vinden is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hij mag onderhand alles al weer zijn kwijtgeraakt, het doet geen kwaad nog eens zijn ‘rags to riches’ verhaal naar boven te halen.Oleg Deripaska: de jongste Rus die miljardair werd en momenteel ook de rijkste (9e van de wereld), voor alle fans.
“We had no money. It was a very practical question every day. How do I get money to buy food and keep studying?” he recalls. There was little future in his university subject, theoretical physics. He abandoned his studies and started business as a small-time metals trader.” (link)
“Progressieve profeten stellen dat het kapitalisme nooit meer zal zijn zoals het was. De wens is de vader van de gedachte. Van de kamikazekapitalisten op Wall Street tot de schlemielen die trappen in woekerpensioenen en winstverdriedubbelaars; hebzucht zit in ons allen en zal aanstonds de motor van nieuwe groei zijn. Terwijl het geblaf der critici wegsterft, trekt de kapitalistische karavaan verder. Straks noteren Amerika en Azië weer groeicijfers waarvan het oude, vermoeide Europa alleen kan dromen. Nieuwe rondes, nieuwe kansen: op naar de volgende crisis!” (Jort Kelder in NRC Handelsblad)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
