Ondanks de stoere taal tegen coffeeshops verwacht Klokwerk dat legalisering van wietteelt snel geregeld kan worden. Nee, Klokwerk is bepaald geen fan van het huidige kabinetsbeleid op justitie. Een beleid van kostbare symboolmaatregelen die contraproductief werken bij criminaliteitsbestrijding. Dit beleid heeft natuurlijk alles te maken met de angst van de VVD om kiezers te verliezen aan de PVV. Daarom kiest de partij voor harde maar inhoudsloze taal in plaats van liberale pragmatiek. Men trommelt als een gorilla op zijn borst... maar stuurt criminelen daarna met een enkelbandje naar huis. Ondertussen worden andere mensen zeker niet incidenteel hun fundamentele rechten onthouden. De symbolische kers op deze slagroomtaart zijn de stoere taal en maatregelen aangaande het drugsbeleid. Maar alles wijst erop dat het in dat geval inmiddels gelukkig om achterhoedegevechten gaat.
NIEUWS - Strenger cannabisbeleid zorgt er niet voor dat blowers minder cannabis kopen. Waar gebruikers hun wiet en hasj kopen wordt wel beïnvloed door het beleid.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
OPINIE - Het opheffen van drugsverboden zou veel geld kunnen besparen en zelfs opleveren. Maar minister Opstelten wil er niet aan. Gastredacteur Matthijs Pontier betoogt waarom dat niet slim is.
Er wordt op dit moment veel bezuinigd door de overheid. Zo krijgen mensen met een verslaving of andere geestelijke problemen hun zorg niet meer verzekerd uit het basispakket. En moet de Publieke Omroep flink de broekriem aanhalen. Maar veel van deze bezuinigingen zijn onnodig. We kunnen namelijk veel geld besparen door drugsverboden op te heffen. Frits Bolkestein riep het al eerder: ‘Het verbod op drugs kost miljarden. Het leidt tot misdaad en is slecht voor de volksgezondheid. Hef het op.’
En Bolkestein riep niet zomaar wat. De miljarden van Bolkestein kunnen prima door de factchecker. In Nederland wordt 27 tot 33% van de detentiejaren opgelegd wegens een opiumdelict. In 2006 was driekwart van de ruim driehonderd onderzoeken naar ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit gericht op handel in en productie van drugs. Politieagenten en rechters zijn veel tijd kwijt aan drugsgerelateerde delicten. In sommige gevallen loopt dit zelfs op tot tweederde van hun tijd. Een last waar de agenten zelf ook helemaal niet op zitten te wachten. Ze gaan liever achter dieven en verkrachters aan. Maar dat heeft in Nederland momenteel schijnbaar minder prioriteit.
ANALYSE - Sinds eind jaren negentig is het aantal coffeeshops in Nederland met bijna een kwart afgenomen. Desondanks klinkt de roep om meer repressie. Gidsland Nederland blijft maar zwalken met zijn coffeeshopbeleid. Het wordt tijd om te kiezen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het Nederlandse softdrugsbeleid niet meer begrijp. Enerzijds voeren gemeenten een tamelijk pragmatisch beleid. Uit de meest recente meting blijkt dat weer meer gemeenten dan voorheen een coffeeshop toestaan binnen hun grenzen. Daarnaast lijken ze meer grip te krijgen op de shops die er zijn. De afgelopen tien jaar is in ieder geval een kwart van de shops verdwenen. Er zijn er nu nog 653 in Nederland, waarvan veruit de meeste in de grote steden.
Het geringe aantal incidenten suggereert dat de gemeenten redelijk grip hebben op wat er in en rond de shops gebeurt.
In 2011 zijn alle gemeenten weer bevraagd (respons 100 procent) op de zogenoemde AHOJ-G-criteria die voor coffeeshops gelden.
A=geen affichering
H=geen harddrugs
O=geen overlast in en rond de shop
J=geen verkoop en toegang aan jeugdigen (18minners)
G=geen grote hoeveelheden over de toonbank en op voorraad
Vorig jaar werden 38 overtredingen geconstateerd, waarbij het vaakst (dertien keer) de maximum hoeveelheid is overschreden. Slechts in een geval is harddrugs gevonden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Gisteren werd er in de Tweede Kamer gedebatteerd over het Nederlandse drugsbeleid.Het was een bizar debat, constateert lezer Matthijs Pontier in dit verslag.
De punten die het kabinet wilde bespreken waren het invoeren van de wietpas, het stoppen met gedogen van cannabis met een THC-gehalte boven de 15% en het verwijderen van coffeeshops die binnen 350 meter omtrek van een school staan.
Boris van der Ham (D66), Tofik Dibi (GroenLinks), Lea Bouwmeester (PvdA) en Nine Kooiman (SP) leveren namens de oppositie fikse kritiek op deze plannen. De ochtend voor het drugsbeleid had De Pers een minister van justitie Opstelten met oorkleppen afgebeeld op de voorpagina met daarnaast de tekst ‘Ik luister lekker toch niet’. Uit het bijbehorende artikel bleek dat Opstelten niet willen luisteren naar kritiek en willens en wetens een debat voeren op basis van valse claims.
Achterdeur
De oppositie stelt vragen over het reguleren van ‘de achterdeur’ om de rol van de georganiseerde misdaad terug te dringen. Opstelten reageert afwijzend. Hij kondigt aan het experiment in Utrecht met wietclubs waar mensen zelf kunnen kweken aan te willen pakken. De Nederlandse regering moet zo weinig mogelijk met drugshandel te maken hebben. Ook niet als hiermee voorkomen wordt dat het in handen komt van criminelen.
Ik heb al eerder geschreven over de blinde vlek van de Nederlandse autoriteiten als het gaat om drugsbestrijding. Het is voor kinderen onder 18 betrekkelijk eenvoudig om aan drugs te komen dankzij de lobby van de drugshandelarenalcoholbranche: verhoging van de minimum leeftijd om alcohol te mogen kopen is een kostbare wet want er wordt veel geld verdiend met de verkoop van drank aan kinderen. In plaats daarvan wordt nog steeds geld en mankracht verspilt voor de bestrijding van de hennepkwekerij en wordt het zo moeilijk mogelijk gemaakt voor volwassen gebruikers om drugs te kopen.
Ook vertel ik niets nieuws als ik schrijf dat de criminalisering en bestrijding van illegale drugs meer leed dan goed doet. Maar af en toe is het goed om dit toch nog maar weer eens onder de aandacht te brengen, om te laten zien hoeveel schade dit beleid aanricht. Via de blog Guns, Lawyer$ and Money, vond ik dit artikel over de alarmerende toename van levamisol in cocaïne. Levamisol is een stof die wordt gebruik voor het ontwormen van vee. Ook is het korte tijd in gebruikt geweest voor chemotherapie, maar hiermee is men gestopt vanwege de bijwerkingen. Levamisol kan namelijk agranulocytose veroorzaken, een aandoening die nog het meeste lijkt op AIDS: het immuunsysteem wordt uitgeschakeld waardoor de patiënt vatbaar is voor allerlei onder normale omstandigheden onschuldige infectieziekten.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Opstelten is duidelijk. Zuid-Nederland is zo een beetje het Township van Soweto aan het worden, als men op sommige commentaren en politieke breinen mag afgaan. Woorden als handgranaten zijn gevallen, maar voorlopig is er enkel sprake van een wietpas.
En de PVV wil natuurlijk het leger inzetten: “Het leger mag meer. Het leger, de marechaussee en de douane hebben meer opsporingsmogelijkheden en daar moeten we gebruik van maken.” Dat gaat zonder twijfel helpen. De voorbeelden waar de harde aanpak vlekkeloos werkt en de problemen meteen verholpen zijn, spreken voor zich. Elke drugsbende die een oorlogswapen tegenover zich krijgt, emigreert acuut en gaat het klooster in, biddend voor eigen zieleheil.
Ik lees in de krant, onder de kop “Comazuipen neemt toe, reden is onduidelijk” het volgende nieuws:
Het aantal tieners dat een alcoholvergiftiging oploopt, was vorig jaar hoger dan in 2009. De jongste was elf, de oudste zeventien. Gemiddelde leeftijd: ruim vijftien jaar.
Het is niet zo duidelijk hoe dat komt, hoewel? Misschien toch wel:
Volgens Joris van Hoof, onderzoeker aan de Universiteit Twente, is er geen duidelijke verklaring voor de sterke toename van zogenoemde ‘comazuipers’. „Maar wat we wel weten is dat minderjarigen heel makkelijk aan alcohol kunnen komen.”
Bij eerder onderzoek stuurde Van Hoof vijfduizend 15-jarigen naar de winkel om alcohol te kopen. Meer dan de helft werd niet om identificatie gevraagd. Vier van de vijf konden volgens hem gewoon inkopen doen. „Supermarkten zijn de zwakke schakel”, zegt hij. „Ze mogen geen zwak- alcoholische drank aan jongeren onder de zestien verkopen en geen sterke drank aan jongeren onder de achttien. Onze ervaring is dat de wet op dit punt niet goed wordt nageleefd.”
Kinderen kunnen makkelijk aan drank komen omdat de wet niet goed wordt nageleefd is blijkbaar de verklaring. De regering is daarentegen wel bezig met het maken van een pasjes systeem voor coffeeshops. Alleen Nederlanders mogen van haar nog stoned worden. Als je hier niet woont en alleen maar op bezoek bent, jammer dan, koop het maar op straat bij een dealer, wat de overlast op straat alleen maar zal vergroten.
Wederom een gastbijdrage van Ties Joosten.
Al jaren is duidelijk dat een illegalisering van softdrugs meer problemen oplevert dan het oplost. Toch wil dit kabinet dat alle coffeeshops binnen een straal van 350 meter rond een middelbare school hun deuren sluiten. Ook wil ze haast maken met de wietpas. Niet alleen de confessionele partijen, maar ook de PVV en de VVD zouden het liefst een einde maken aan het Nederlandse gedoogbeleid. Iedere logische basis hiervoor ontbreekt echter. Welke redenatie we ook volgen, iedere keer blijkt ze op los zand te zijn gebouwd.
Wetgeving kan in het algemeen twee verschillende grondslagen hebben: een ideologische en een praktische. Mensen die op ideologische basis een verbod op softdrugs bepleiten, zijn van mening dat softdrugs verkeerd zijn, en dat de overheid zaken die verkeerd zijn moet verbieden. De vraag rijst dan: waarom softdrugs? Waarom zijn hash en wiet ‘verkeerder’ dan alcohol en tabak, en minder verkeerd dan XTC, MDMA en cocaïne? Bij de beantwoording van deze vraag kunnen drie verschillende redenaties gevolgd worden. Als we deze redenaties echter doortrekken, blijken ze alle drie niet op te gaan.
Zo wordt vaak de schadelijkheid voor de gezondheid genoemd. Als dit het uitgangspunt is van een moreel standpunt rond softdrugs, waarom wordt alcohol dan niet strafbaar gemaakt? Van een avond te hard zuipen ga je dood, van een avond flink blowen val je in slaap. Ook op de langere termijn levert alcohol veel meer gezondheidsproblemen op dan marihuana, terwijl voor MDMA nauwelijks een schadelijk gezondheidseffect gevonden is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
