Barroso aan de slag bij Goldman Sachs
Gefeli! …
Dus Jack de Vries gaat werken voor de JSF lobby club: Oud-staatssecretaris Jack de Vries van Defensie wordt directeur bij Hill & Knowlton, een communicatie- en adviesbureau dat de belangen van de Nederlandse luchtvaartindustrie behartigt. De Vries is, net als de industrie, een fervent voorstander van de Amerikaanse Joint Strike Fighter (JSF) als opvolger van het F-16-gevechtsvliegtuig. De SP in de Tweede Kamer, die De Vries ooit Jack Straaljager Fiasco noemde, plaatst vraagtekens bij de overstap van de oud-CDA-bewindsman naar het bedrijfsleven. Hij beschikt volgens SP-Kamerlid Jasper van Dijk over vertrouwelijke informatie waarmee hij de concurrentie van de Amerikaanse vliegtuigbouwer Lockheed Martin een hak kan zetten. De SP maakt zich druk over de geheimen die de goede man zou kunnen verraden, maar ik denk niet dat dat het grootste probleem is, waarom zo wantrouwend zijn? De Vries zal de wet toch niet overtreden? Nee, ik denk niet dat dat het probleem is. Wat ik me eerder afvraag is: wat waren zijn motieven toen hij verantwoordelijk was voor de JSF als staatssecretaris. Dit is een schoolvoorbeeld van de vervaging die er tegenwoordig is tussen politiek en bedrijfsleven. Een politicus in functie weet dat zijn politieke beslissingen later gevolgen zullen hebben voor zijn carrière en zijn portemonnee. Doet hij het goed dan staat hem een leuk baantje te wachten aan de andere kant van de draaideur die politiek en bedrijfsleven van elkaar scheidt. In het geval van de Vries kan je je nu afvragen waarom hij zo'n voorstander was van de JSF. Was het het landsbelang of was het zijn carrière? Jack de Vries, is de man achter de campagne van het CDA in 2007 waarbij op de man werd gespeeld niet op de bal. Met het "draaipunt van de dag" werd Wouter Bos dagelijks op de hak genomen, maar vandaag kunnen we lol hebben op kosten van de Vries en constateren dat hij de draaideur van de politiek van vandaag is.
Gefeli! …
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
ALTER-EU (Alliance for Lobbying Transparency and Ethics Regulation in the EU) komt op voor morele verantwoordelijkheid in het Brusselse lobbycircus. Deze club behaalde onlangs een succesje toen voormalig EU-Commissielid McCreevy zich terugtrok als bestuurder voor een financiële instelling waarvoor hij als commissaris tot voor kort de regels had moeten stellen. Dit ging zelfs de Commissie te ver. Er zijn een paar regels voor oud-commissarissen, maar die lijken niet al te streng gehandhaafd te worden door de ethische commissie. Het Europees Parlement heeft nu druk uitgeoefend op Commissie-voorzitter Barroso om zijn belofte na te komen en de regels aan te scherpen. Het EP neemt deze zaak zo hoog op dat bij de recente begrotingsbesprekingen een motie is aangenomen waardoor een bepaald bedrag voor het pensioen van ex-commissarissen wordt aangehouden totdat Barroso over de brug is gekomen. Intussen helpt Avaaz met een petitie de druk nog wat op te voeren.
ALTER-EU heeft nog wel wat voorbeelden van overstapjes van oud-commissarissen die vragen oproepen. Zo heeft oud-commissaris voor industrie Verheugen zich verbonden aan de Royal Bank of Scotland en enkele lobbygroepen. De Oostenrijkse Benita Ferrero-Waldner kreeg een baan bij twee firma’s voor wie zij als commissaris van Nabuurschap in het krijt trad. De Maltees Joe Borg (ex-commissaris voor maritieme aangelegenheden) werkt nu voor een bedrijf in de visserijsector.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.