Hoe vaak mensen elkaar ook napraten dat Clinton versus Trump een schoolvoorbeeld is van de elite versus het volk – het is simpelweg niet waar. Al wie dat beweert, is feitelijk al ten prooi gevallen aan het vertoog van Trump. Trump is niet van het volk, hij is niet voor het volk. Nooit geweest, ook: Trump maakt zelf een solide onderdeel uit van de elite die hij zegt te bestrijden. De man is opgevoed met een gouden lepel in de mond, dankt al zijn geld aan zijn vader, wordt permanent omzoomd door een roedel advocaten die hem overal uit trachten te kletsen, pocht eindeloos over zijn kapitaal en zijn privileges, betaalt amper belastingen, gebruikt het geld van zijn vermeende liefdadigheidsstichtingen hoofdzakelijk te eigen bate, en wringt zich uit elk faillissement dat hij over zichzelf heeft afgeroepen. Dat past toch amper bij het beeld van de kleine man die met succes zand gooit in de geoliede machine van de heersende elite? Toch is dat waar hij zijn aanhang vandaan haalt: mensen die geloven dat Trump het establishment even mooi even een poepje zal doen ruiken.
Er wordt niet echt onderbouwd hoe groot de invloed was, maar het geeft aan hoe gevaarlijk het is om conclusies te verbinden aan online polls.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Donald Trump stond voor in een poll van CNN. En dat terwijl hij ineens onbegrijpelijke dingen deed. Zoals in Mexico een speech houden waarin de Mexicanen een veer in de reet stak en zei dat de kosten voor die muur voor later een zorg zijn. Waarna hij naar Arizona vloog om diezelfde avond een speech te houden waarin hij juist weer van leer trok tegen die verkrachtende bende sombrerodragers. Bij de Presidential Podcast (samenwerking VPRO en NRC) begrepen presentator Chris Kleijne en NRC-correspondent Guus Valk er geen reet meer van. Hoe kan het dat zijn kiezers zulke tegenstrijdigheden van ‘m pikken?
Nu, dat zal ik eens vertellen: Donald Trump hoeft helemaal geen eenduidig verhaal te hebben. Die tegenstrijdigheden interesseren zijn achterban niet. Het werkt nog eerder juist bij aan het beeld dat ze van ‘m hebben. De hele aantrekkingskracht van Donald Trump is dat hij zegt wat er in ‘m op komt. Daarmee ben je vandaag de dag geloofwaardiger als politicus, dan wanneer je antwoorden geeft die je vijftien keer met je communicatieteam hebt geoefend. Zijn kiezers begrijpen best dat hij in Mexico iets anders zegt dan in Arizona.
Trump is de liefdesbaby van Pim Fortuyn en Jaap uit de Gouden Kooi. Hij heeft ‘ik zeg wat ik denk’ een hele nieuwe dimensie gegeven. Er zit geen enkele filtering tussen mond en hersens. En het mooie is: Trump zegt niet alleen wat Trump denkt, Trump zegt ook wat zijn kiezers denken maar nooit mochten zeggen. Ongefilterd.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“As soon as he travels to 112 countries and negotiates a peace deal, a cease-fire, a release of dissidents, an opening of new opportunities in nations around the world, or even spends 11 hours testifying in front of a congressional committee, he can talk to me about stamina.”
Hillary Clinton in het eerste debat met Donald Trump over wie er hier wie mag aanspreken op uithoudingsvermogen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
If Donald Trump becomes president, the news media will bear a large share of the blame. I know some (many) journalists are busy denying responsibility, but this is absurd, and I think they know it. […] polls showing that the public considers Hillary Clinton, a minor fibber at most, less trustworthy than a pathological liar is prima facie evidence of massive media failure. […]
The media haven’t treated Clinton fibs as the equivalent of outright Trump lies; they have treated more or less innocuous Clintonisms as major scandals while whitewashing Trump. Put simply, until the past few days the media have had it in for Clinton; only now, at the last moment or possibly after the last moment has the enormity of the sin begun to sink in.
Onder Republikeinen in de VS is Poetin langzamerhand steeds minder impopulair aan het worden. Sommigen, zoals Trump, maar ook evangelistisch voorman Franklin Graham, vinden Poetin zelfs ronduit een toffe peer.
Waar komt die populariteitsverschuiving vandaan?
Volgens Jeet Heer is dit eigenlijk helemaal niet opmerkelijk, maar gewoon business as usual:
[…] for decades after WWII, the right celebrated dictators like Spain’s Francisco Franco for providing firm leadership to disordered societies. Mid-twentieth-century conservatism was deeply skeptical of democracy, especially in the wake of Franklin D. Roosevelt’s four presidential election victories and the fact that successful Republicans like Dwight Eisenhower refused to roll back the welfare state because it was too popular. Beyond these electoral concerns, there was a strong sense that democracies were too weak and decadent to stand up to the communist threat.This lead many on the right to sing the praises of strongmen. “General Franco is an authentic national hero,” William F. Buckley declared in 1957. When the Spanish dictator died in 1975, James Burnham, Buckley’s colleague in National Review, wrote, “Francisco Franco was our century’s most successful ruler.” For Buckley’s brother-in-law L. Brent Bozell, Franco’s Spain embodied an authentic Catholic culture that could more strongly resist the degradations of liberalism and communism than America. […]
Now the American right has gone full circle, and once again has a soft spot for an autocrat who promotes nationalism and heteronormativity. It wasn’t just the failure of Iraq that soured conservatives on their brief love of democracy. The rise of Barack Obama and the political success of liberal social causes, especially LGBTQ rights, has demoralized many on the right, who are now looking to foreign lands and autocratic leaders to stem the tide of moral degradation. In effect, Putin is the new Franco.
In landelijke peilingen trekken Hillary Clinton en Donald Trump steeds meer naar elkaar toe. Het gaat hier om de zogenaamde ‘popular vote’, de hoofdelijke stem. Tussen de twee zit nog maar een paar procentpunten verschil in peilingen onder geregistreerde kiezers.
Volgens sommige peilingen (nl. onder mensen die vermoedelijk daadwerkelijk naar de stembus zullen trekken) staat Trump op dit moment zelfs een paar procentpunten op voorsprong. De harde kern onder zijn aanhang is ook enthousiaster over ‘hun’ kandidaat.
Trump staat fors achter in de peilingen, en sinds er dergelijke professionele peilingen worden gehouden (al zestien presidentsverkiezingen) heeft de kandidaat die een paar weken na beide partijconventies vóórstaat altijd gewonnen.
Nu zou Trump natuurlijk een historisch unicum kunnen blijken, maar Trumps bizarre uitspraken en gebrek aan campagnestrategie gaan ‘m waarschijnlijk de das omdoen.
“It is not that her voters are in love with Secretary Clinton – they just dislike her less than they disdain Trump,” Quinnipiac University pollster Peter Brown said last week.
Poland’s ruling Law and Justice Party, which is busy purging pro-E.U. “liberal élites” from national institutions and mainstreaming homophobia and anti-Semitism, would be thrilled by Rousseau’s warnings about the “cosmopolitans who go on distant bookish quests for the duties which they disdain to fulfill in their own surroundings.”
Pitilessly ostracizing Mexicans and Muslims, Donald Trump may find much philosophical backup in “Émile; or, On Education.” “Every patriot is severe with strangers,” Rousseau wrote. “They are nothing in his eyes.” Trump, in his tussle with Megyn Kelly of Fox News, and with womankind in general, might also draw comfort from Rousseau’s view of “woman” as “specially made to please man,” who “must make herself agreeable to man rather than provoke him.”
This is beyond narcissism. I used to think Trump was an 11-year-old, an undeveloped schoolyard bully. I was off by about 10 years. His needs are more primitive, an infantile hunger for approval and praise, a craving that can never be satisfied. He lives in a cocoon of solipsism where the world outside himself has value — indeed exists — only insofar as it sustains and inflates him.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
