Coalitie-onderhandelingen: nog nooit waren ze zo'n poppenkast als dit jaar. De VVD is de grootste, de PVV de grootste winnaar. Dat veroordeelt beide partijen tot elkaar, volgens de kiezer. En de enige partij die die combi vrijwillig aan een meerderheid zou kunnen helpen is het CDA. 76 zetels, met potentieel PVV-dissident Hero Brinkman. Goed, de SGP heeft gedoogsteun aangeboden, maar het is de vraag of die partij zal meegaan bij PVV-voorstellen die bijvoorbeeld tornen aan de vrijheid van onderwijs. A priori is de PVV al niet zo stabiel, ook de VVD en het CDA staat nog wat te wachten als de partij een coalitie aangaat met de PVV. Frans Weisglas, oud-kamervoorzitter en prominent VVD'er is bijvoorbeeld fel tegen zo'n regering, en er zullen er ongetwijfeld meer zijn. Het CDA is al uit de droom geholpen, de partij zal in een crisis geraken als ze in het PVV-schuitje stapt. Bijvoorbeeld, Doekle Terpstra, voorzitter van de HBO-raad, zal het CDA verlaten als de partij met de PVV gaat regeren. Hij vreest zelfs voor "een scheiding van geesten". Oud-minister van Buitenlandse Zaken Peter Kooijmans, vindt een samenwerking tussen CDA en PVV niet acceptabel. Sommigen vrezen zelfs voor een schisma. Het heeft er dus alle schijn van dat deze coalitie slechts voor de vorm wordt bekeken. Om de kiezer het idee te geven dat er serieus met zijn stem wordt omgegaan. Slim, maar alle partijen, exclusief misschien de PVV zelf, weten dat ze naar een doodgeboren kindje zitten te kijken en zullen het risico uiteindelijk niet willen nemen. Niet voor het land, maar vooral toch ook niet voor zichzelf.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mark Rutte wil een snelle formatie. In minder dan een maand moet er een nieuw kabinet staan. Andere partijen reageren erg voorzichtig: Alexander Pechtold wil liever dat er langer geformeerd wordt als daar een stabieler kabinet tegenover staat. Maar is er een relatie tussen de lengte van de formatie en de stabiliteit van het kabinet?
In de figuur hiernaast kan je zien wat de relatie is tussen de de duur van de formatie en de lengte van het kabinet (klik op het plaatje voor een grotere versie). Dit zijn alleen kabinetten die na de verkiezingen zijn gevormd in de na-oorlogse periode. De duur van het kabinet verwijst naar de tijd dat het kabinet heeft gezeten exclusief demissionaire periodes na verkiezingen of door crises. Er lijkt geen sterke relatie te zijn tussen de twee variabelen (correlatie .06). Echter in drie van de vier hoeken staan wel meerdere casussen: er zijn voorbeelden van formaties die erg lang duurden en langzittende kabinetten op leverden, maar ook bij veel kortere formaties waren er duurzame kabinetten. Evenzeer zijn er uit (te) korte formaties ook instabiele kabinetten gekomen. Er is maar een geval van een lange formatie met een kort kabinet: Van Agt II. Het patroon duidt erop dat een hele lange formatie wel kan bijdragen aan een stabiel kabinet, maar dat er andere factoren zijn die daar ook aan kunnen bijdragen.
Er is een betere voorspelling van de zittingsduur van een kabinet: de partijpolitieke samenstelling van dat kabinet:
“Het noemen van breekpunten in verkiezingstijd is dom”
Wilders, Balkenende en Pechtold hebben ieder een breekpunt genoemd. Balkenende wil niet aan de H-aftrek morrelen, Pechtold zeker wel en van Wilders mag de AOW-leeftijd niet worden verhoogd. Vanwaar die breekpunten? Wellicht was het doel de kiezer duidelijkheid te verschaffen over de genoemde standpunten. Maar niet alle kiezers zijn gek. Zij weten dat spijkerharde breekpunten tijdens de onderhandelingen na 9 juni ineens boterzacht kunnen zijn. Wie nu breekpunten noemt, laat blijken de kiezer niet serieus te nemen. Balkenende maakt het van de drie heren het bontst. Eerst geeft hij aan de H-aftrek als breekpunt te zien, een dag later ziet hij D66 als mogelijke coalitiekandidaat.
Zou het toeval zijn dat de afgelopen maanden de heren alledrie genoemd zijn als premierkandidaat en op dit moment diep wegzakken in de polls? Anders gezegd: dat de politici een potje paniekvoetbal spelen?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
D66: EP en Congres VS veroordelen Iran
Het Europees Parlement en het Amerikaanse Congres hebben in een historische gezamenlijke verklaring de systematische mensenrechtenschendingen in Iran scherp veroordeeld.
Het heeft even geduurd maar hier is ie dan eindelijk: Sargasso’s 25-puntenlijst voor een links kabinet. In maart stuurde u al honderden punten in voor deze lijst die volgens u de basis zou moeten worden voor een toekomstige linkse / progressieve coalitie. Het begon allemaal met een opmerking van politiek analist Felix Rottenberg op 3 maart jl in de De Wereld Draait Door: “Het zou verstandig zijn als PvdA, SP, GL, PvdD vooraf zouden afspreken: deze 25 punten gaan we in ieder geval uitvoeren, dat is helder naar de kiezer en zo vorm je in ieder geval een rompkabinet”. Vervolgens vroeg Sargasso u punten aan te dragen voor deze lijst: concrete punten. Geen ideologische uiteenzettingen en heiige vergezichten maar heldere en praktisch uitvoerbare plannen, in één zin. Er kwamen honderden punten binnen die de redactie vervolgens op vijf thema’s groepeerde: 1. economie en financiën 2. publieke sector 3. duurzaamheid en energie 4. maatschappij en bestuur 5. buitenlands beleid en defensie. Per thema de meest genoemde punten in stemming gebracht onder de lezers. Uit ieder thema zijn de vijf punten met de meeste stemmen op genomen in de definitieve 25 puntenlijst voor een links kabinet.
Sargasso’s 25 puntenlijst is tot stand gekomen met minimale inhoudelijke inmenging van de redactie. De hieronder vermelde punten zijn letterlijke stellingen zoals aangedragen door de lezers. De redactie heeft alleen overduidelijk rechtse stellingen en andere ludieke uitingen eruit gefilterd voordat de stellingen op het blog in stemming werden gebracht. Hiermee is de Sargasso’s 25 puntenlijst een puur Wisdom of the Crowds product in de 2.0ste zin van het woord! Download hier het originele pamflet [.pdf], of klik door naar de lijst
Vanmiddag verscheen er op GeenStijl een ronkend postje van collegablogger Spin Stift waar geen speld tussen te krijgen leek: “Harde cijfers. NPO is een rabiaat PvdA-bolwerk”. De bron hiervoor was een doorgetwitterd grafiekje van iemand/iets die sinds 18 februari (net voor de kabinetsbreuk) heeft bijgehouden welke politici er op de publieke omroep zijn verschenen ..en wat bleek: het waren héél véél PvdA-ers! Er verschenen echter ook veel CDA- en VVD-politici bij publieke omroep? Ook trouwens aardig wat SP-ers en D66-ers? Niet zoveel PVV-ers, dat dan weer wel… Maar wat is nu het juiste kijkbuisquotum per partij? Zou dat niet per huidig zetelaantal verrekend moeten worden? Het Sargasso “Nuance door Statistiek” Departement deed wat hardcore number crunching en deelde het aantal tv-optredens door het zetelaantal. “Hoe meer zetels hoe meer zendtijd op de overheidsgefinancierde netten” dat klinkt democratisch toch? En wat blijkt? De NPO is potverpielekes een rabiaat D66-bolwerk?!
Pech told you so…. Natuurlijk kunnen deze resultaten ook weer gespint worden want D66 is ook links en dus blijft de publieke omroep een links bolwerk, “bepaalde mensen zijn bepaalde dingen beu”, immers.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
D66: Wordt het kiezen of slapen 9 juni?
In deze 12de vrijzinnige lezing leest D66-kamerlid Boris van der Ham een van de beroemdste zinnen uit de wereldliteratuur, die alles met de verkiezingen te maken heeft. In Hamlet staat de bekende tekst ‘To Be or Not to Be’, een tekst over de twijfel bij het kiezen. Moet je het bekende, risicoloze pad bewandelen of je nek uitsteken? Slapen, of kiezen? De overwegingen van Shakespeare kunnen misschien helpen bij de keuze in het stemhokje.
Het is weer eens tijd om onze coalitiechecker uit de kast te trekken. De afgelopen weken zijn de peilingen heel erg drastisch en zeer verrassend omgeslagen. De eerste pagina van de checker bestaat niet meer uit coalities met het CDA, het CDA en nog eens het CDA. De VVD heeft die plaats nu met 36 zetels ingenomen, en het CDA wordt nu bijna gehalveerd. Wie had dat een paar maanden geleden durven voorspellen? Met de opmars van de VVD krijgt D66 in de peilingen flinke klappen en staat nu nog op 10 zetels. De PvdA blijft het opmerkelijk sterk doen met 33 zetels.
Al met al betekent dit nieuwe politieke landschap een toename voor het aantal mogelijke – en realistische – coalities. Als ze niet al voortijdig worden uitgesloten natuurlijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.