De Europese Snuffelunie

Gisteren meldde The Guardian - wie anders? - dat de Europese Commissie wil voorstellen om 42 verschillende reisgegevens van iedere passagier centraal op te slaan voor de duur van vijf jaar. Niet alleen de basale gegevens maar ook bankgegevens en adressen moeten worden vastgelegd in een centrale database, waar de politie en de geheime diensten ook toegang tot krijgen. Zelfs je maaltijdvoorkeur moet worden vastgelegd. Tot nu toe hebben veertien van de 28 lidstaten van de Europese Unie vergevorderde plannen voor de registratie van reisgegevens. Maar het voorstel van de Europese Commissie, dat The Guardian heeft ingezien, zou voorzien in een superdatabase voor de hele Europese Unie.

Beetje bij beetje verliezen we onze bewegingsvrijheid

Rejo Zenger doet op de website van Bits Of Freedom nog een laatste oproep aan de leden van de Eerste Kamer om het wetsvoorstel tegen te houden.

Maar, eigenlijk zouden alle alarmbellen moeten afgaan: ‘er is nu al vrijwel geen enkele manier om nog ongezien te reizen’ en ‘de politie heeft blijkbaar al zoveel middelen, is het dan nooit genoeg?’

Zie ook het dossier Cameratoezicht van Sargasso.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Freedom not fear’

Freiheit statt Angst - Berlin, 11 september 2010 (foto: flickr/notizn)

Terwijl Nederland in spannende afwachting was van een toespraak van de leider van de Partij voor de Vrijheid aan de andere kant van de oceaan demonstreerden duizenden Europeanen onder het motto “Freedom not fear” tegen de controle-staat en voor privacy. “Stop the surveillance mania” stond in vele talen op spandoeken in Berlijn, Stockholm, Helsinki, Warschau, Luxemburg, Parijs, Venetië, Wenen en Ljubljana.


In 2006 was de eerste demonstratie onder deze leus in Berlijn. Zaterdag liepen 7.500 mensen mee, minder dan voorgaande jaren. Maar wel vanuit alle hoeken van de samenleving. Er waren dokters die protesteerden tegen een elektronisch patiëntendossier (EPD), computergebruikers tegen het langdurig opslaan van digitale gegevens. De voorzitter van de vakbondsfederatie Verdi hield een toespraak. Deelnemers kwamen uit verschillende partijen, van Groenen tot Liberalen. De beweging tegen Big Brother groeit in de breedte en is gebaseerd op nieuwe coalities. Terwijl de politie in voorgaande jaren nog wel eens hardhandig optrad tegen radicalen, werden de demonstranten nu voorbeeldig behandeld. Er waren zelfs geen video-camera’s. En er waren dit keer ook geen relletjes.

Die brede coalitie van partijen en groepen zal het nu moeilijk maken in Duitsland de privacy vergaand aan te tasten. De steun uit vele andere Europese hoofdsteden is niet onbelangrijk omdat Europa op dit gebied een belangrijke rol speelt. Het Europees parlement heeft zich meermalen waakzaam getoond als het om privacy gaat. Dat geldt bijvoorbeeld het INDECT project, een onderzoeksprogramma, geleid door Polen gericht op een “Intelligent information system supporting observation, searching and detection for security of citizens in urban environment”. Meerdere leden van het EP hebben zich sinds de start van het project vorig jaar bezorgd getoond over de uitkomsten van dit onderzoeksprogramma waar vooralsnog alleen door techneuten en politie-agenten op wordt toegezien. De onderzoekers zullen naar verluid in 2012 bij het Europese kampioenschap Voetbal in Polen en Oekraïne hun informatiesysteem gaan testen. Over het ‘informed consent’ van de voetballiefhebbers als testobjecten bestaat nog geen zekerheid.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.