I had the privilege of attending a speech by über-feminist Susan Faludi of Backlash and The Terror Dream fame (if you haven’t read these books, then, what are you waiting for?). So, here is what I got from her speech. Faludi started with the assertion that everyone acknowledges that feminism is successful. Liberals would state that we’ve come a long way while conservatives commonly state that all the ills of society are due to feminism. However, through her work, Faludi has met many women who consider feminism to have been both beneficial and a disappointment, what she calls the “yes, but…” problem that has several dimensions: 1. Yes, women are not 50% of the workforce but they occupy the same positions and professions as before. Women are still underrepresented in the media. The wage gap is still there and whatever reduction there has been there has been because of declining men’s wages. So, disillusionment is widespread as essential hurdles never really got lifted. It seems that the possibilities of remaking society have eluded us.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Henk Blanken, adjunct-hoofdredacteur van het Dagblad van het Noorden. Het verscheen eerder op zijn eigen blog.
Tot op het bot wantrouwt de Nederlander zijn bank, zijn priester, zijn volksvertegenwoordiger en zijn klimaatwetenschapper. Ze graaien en verdraaien, liegen en bedriegen, jagen de waan van de dag en hun eigen status na. We leven in een low trust samenleving, aldus een themanummer van Filosofie Magazine dat vreemd genoeg met geen woord rept van de pers. Wie vertrouwt de journalist nog?
Ondanks de doehetzelf-media van internet, ondanks de ?dekolonisatie van de burger? (Hofland), speelt de pers nog een rol tussen publiek en instituties. Na de hoogtijdagen van de massamedia eind vorige eeuw, toen pers en politiek elkaar vonden in een dramademocratie, kalft de invloed van de journalistiek af; de pers bereikt minder lezers en kijkers, die zich calculerend afvragen of ze ook zonder krant kunnen.
Dat kunnen ze niet ? misschien nog wel zonder krant, maar niet zonder journalistiek. Maar dat die pers even onmisbaar is als een politicus, de huisarts of een straatagent laat zich lastig uitleggen. Het vertrouwen in pers en massamedia neemt af. Dat is vreemd en zelfs wat onrechtvaardig, want de journalistiek is de afgelopen decennia eerder beter geworden dan slechter. Onafhankelijker, professioneler, breder, betrokkener.
Op zondag 16 november interviewde Martin Sommer, chef van de politieke redactie van de Volkskrant, in de Rode Hoed in Amsterdam Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer, over haar nieuwe boek ‘Geluk! Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid’.
Hyperconsumptie, haast en hufterigheid
In het interview verdedigde Halsema haar stelling dat onze huidige manier van consumeren leidt tot hyperconsumptie, haast en hufterigheid en niet tot ontspannen samenleven. Consumeren is lekker, maar leidt maar heel even tot een geluksgevoel. Ze gaf aan zelf ook aan impulsaankopen te doen en zich suf te werken, maar dat meer zelfreflectie over consumptiegedrag voor iedereen een zegen zou zijn. Het is volgens Halsema ook aan de overheid om de randvoorwaarden te creëren om burgers de gelegenheid te geven andere keuzes te maken.
Consuminderen
De politiek leider waakte ervoor om in haar boek de oproep tot verstandiger consumeren vergezeld te laten gaan van moralisme: ‘Het is hoog tijd dat wij consumptie uit de sfeer halen van de persoonlijke schuld en boete, want dan is ook je enige antwoord ‘Gij zult consuminderen’. Halsema betoogde – met verwijzing naar haar eigen consumptiegedrag – dat je daarmee niet de levensstijl van mensen zult veranderen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.