Rechtse regering versus linkse steden

De Amerikaanse journalist Bill Bishop schreef het boek The Big Sort. Hierin betoogt hij dat de Verenigde Staten politiek sorteren: mensen met dezelfde politieke ideeën gaan bij elkaar wonen omdat die ideeën ook weerslag hebben op wat ze willen van hun leefomgeving. De één wil graag in een nette, rustige buurt wonen, de andere in een levendige met veel uitgaansmogelijkheden om de hoek. Bishop heeft rond de presidentsverkiezingen een tijdje geblogd voor Slate (zeer lezenswaardig) en in één post liet hij zien dat je op basis van een foto al kon zeggen of een buurt vooral Republikeins of Democratisch stemde. Bishop zegt ook dat dat een probleem is: waar mensen met dezelfde ideeën bij elkaar zitten, krijg je groepsdenken en dat leidt tot polarisatie. Door het Amerikaanse districtensysteem gaat dan een vicieuze cirkel optreden: conservatieve districten kiezen conservatieve besturen die besluiten nemen die progressieve bewoners tegen staan, waardoor ze uiteindelijk wegtrekken en het gebied nog conservatiever wordt. Het omgekeerde gebeurt in progressieve gebieden. Bekend is de combinatie van het progressieve Los Angeles en het zeer conservatieve forenzengebied ten zuiden ervan, Orange County, thuishaven van Richard Nixon.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant |De VVD is een conservatieve partij!

SaillantLOGO De VVD is geen liberale partij, maar een conservatieve partij. Aangezien ze conservatieve standpunten uitdragen, wordt het tijd dat ze zichzelf als conservatieve partij presenteren.

Wat is een liberale partij? Zoals met alle politieke stromingen, kun je daar vele kanten mee op. Thorbeckianen, oud-liberalen, jong-liberalen, revolutionair-liberalen en sociaal-liberalen: zomaar wat 19e-eeuwse benamingen voor liberalen. Ik wil er geen woordenspel van maken, dus ik laat de 19e-eeuwers voor wat ze zijn. De 21ste-eeuwse liberale opvatting is dat de staat zich zo min mogelijk bemoeit met het individu. Wat is zo min mogelijk? Weer een lastige. Laat ik er 3 concrete voorbeelden uitlichten: coffeeshopverbod, boerkaverbod en hypotheekrenteaftrek.

Repressie

De VVD is voor een coffeeshopverbod, voor een boerkaverbod en voor de hypotheekrenteaftrek. Enkele jaren terug dachten ze compleet anders over softdrugs en boerka’s. Ook over de hypotheekrenteaftrek was discussie mogelijk. Over softdrugs en boerka’s kun je van alles vinden. Over hamburgers en spencers ook. Iemands persoonlijke mening over een ongezonde leefstijl of een buiten de norm vallende kledingkeuze, is voor een liberaal irrelevant. Dan de hypotheeksubsidie. Hypotheekrenteaftrek is een subsidie voor (rijke) huizenbezitters. Net zoals de huursubsidie een subsidie voor (arme) huurders is. Een echte liberale partij is tegen elke vorm van door belastingbetalers betaalde woonsubsidie.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lekker teabaggen bij de buren

Gisteren bij de rechtse buren een leuk nieuw initiatief, een Nederlandse Tea Party op 29 mei aanstaande in Den Haag. Initiatiefnemer van deze briljante strategische zet van wanhopig rechts in den lande is mevrouw Cindy Schneider. Cindy is conservatief-liberaal en daarom logischerwijs fan van Fox News, Bart-Jan Spruyt, Rush Limbaugh, Sarah Palin en niet te vergeten The Great Communicator himself.

Bij de buren mag Cindy uit de Doeken wat zij nou precies beoogt met een Nederlandse variant van die oergezellige Theefeestjes aan de overkant van de grote plas. Vooral en bovenal maakt zij zich zorgen over de oplopende staatsschuld. Het zij gezegd hierin staat zij niet alleen. Hoewel ze eigenlijk niet wil ‘stelen van AOW-ers’ wordt ze er in de comments op gewezen dat dat best een dure grap is, dus die verhoging van de AOW-leeftijd komt er vast wel als het aan de Tea Party ligt. Iets met luisteren naar de achterban. De Tea Party is trouwens ‘absoluut partijloos’, hoewel Cindy zelf wel lid is van de VVD.

Het is wel aardig om te constateren dat Cindy groot Reagan en Reagonomics fan is. Zij wordt er door een supporter in de comments nog wel fijntjes op gewezen dat de overheidstekorten onder Reagan de pan uit rezen, maar zij riposteert keurig met het feit dat het Cato Insitute daar heel anders over denkt. Nu kan ik wel vinden dat het Cato Institute nogal selectief met haar feiten om gaat, maar ik kan ook het Cato Insitute zelf aan het woord laten over dit onderwerp:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Top 2000 symboliseert conservatisme

Als er iets goed tot uitdrukking brengt dat Nederland zichzelf eigenlijk nauwelijks meer ontwikkelt sinds halverwege de jaren tachtig, is het wel de roemruchte Top 2000 van radio 2. Dat symboliseert voor mij het conservatisme van de massa. Natuurlijk zijn er hier en daar nog wel wat subculturen te vinden die niet zijn blijven steken in de jaren zeventig, maar die zitten in de marge. De hardwerkende Jan Modaal vindt het allemaal wel best zo. Feest der herkenning wordt het eufemistisch genoemd. Vastzitten noem ik het. En dat kinderen tegenwoordig schijnbaar gewoon meegaan naar diezelfde nostalgie-trips als hun ouders, is al helemaal schrijnend. Trap toch eens die heilige huisje om zeg, mietjes!

Afijn, het beste is het conservatisme te visualiseren door het aantal platen naar jaar van uitgifte op te tellen en in een mooie lijndiagram te plaatsen. Zet er dan ook nog eens diezelfde lijn bij, maar dan van de editie uit 2000 en je ziet hoe weinig beweging er eigenlijk in zit.


Het stukje van voor 1956 heb ik weggelaten, dat zijn maar een paar plaatjes.
Verder is het gemiddelde van de jaartallen in 2000 1975 en een beetje. In 2008 is het gemiddelde opgeschoven naar 1978 en een beetje. Die verschuiving komt waarschijnlijk door de vergeetachtigheid. Dat krijg je als je die hersencellen nooit meer stimuleert met nieuwe impulsen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stelling: GC zou bij wet verboden moeten worden

Op GeenCommentaar is ook plaats voor gastloggers. Dit keer weer voor Berend ter Borg met zijn stelling dat GeenCommentaar.nl bij wet verboden zou moeten worden, een ‘bespiegeling van een technofoob’.

Down with GC (Image: Geencommentaar.nl)

Ik heb altijd huiverig tegenover het fenomeen ‘internet’ gestaan. Het is over het algemeen mijn overtuiging dat technologische vooruitgang nergens toe kan leiden. Toen, midden jaren negentig, elektronika-goeroes begonnen te schreeuwen over de ‘onbeperkte mogelijkheden’ van de IT beving mij een gevoel van paniek, en zelfs van misselijkheid. Ik zat bepaald niet om ‘onbeperkte mogelijkheden’ te springen. Ik deed moedige pogingen om de nieuwe werkelijkheid die ontstond te ontkennen. Zo behoorde ik tot de achterhoede die oprecht geloofde dat mobiele telefoons een mode van voorbijgaande aard waren. Het internet viel moeilijker te ontkennen, maar ik heb de hoop gekoesterd dat de ‘millennium bug’ dit fenomeen op de een of andere manier de nek om zou draaien.

Ik heb mijn walging voor het internet op peil kunnen houden door zorgvuldig alleen het slechtste van het web te bekijken. De gedachte dat internet ‘de toekomst van de democratie’ zou zijn heb ik de kop ingedrukt door een aantal discussies op stand.nl te volgen. Een zegening. Een aaneenschakeling van scheldkanonnades, gesteld in het slechtste Nederlands dat ik ooit ben tegengekomen. Op stand.nl zal nooit eens iemand een betoog opbouwen, dan wel inhoudelijk reageren op wat een ander had gezegd. Mijn vooroordeel over het internet bleef in stand.

Recentelijk stelde een vriend die meer in contact stond met de moderne tijd voor, dat ik eens een bijdrage aan het blog waarvan hij redacteur was zou leveren. Inderdaad, geencommentaar.nl. Ondanks mijn afkeer van het internet ben ik ook de kwaadste niet, en als mij zoiets gevraagd wordt dan doe ik het.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fracties in het Europees Parlement: de EPP-ED

Logo PPE-ED

Met minder dan een jaar te gaan tot de Europese verkiezingen besteedt GeenCommentaar aandacht aan de fracties in het Europees Parlement. Op welke Nederlandse partij u in juni 2009 stemt heeft immers ook invloed op de verhouding tussen fracties in het EP. Vandaag de eerste en grootste fractie: de EPP-ED.

De fractie European Peoples Party (Christian-Democrats) and European Democrats (EPP-ED) bevindt zich daar waar een christen-democraat zich het beste thuis voelt: in het centrum van de macht. Met 288 van 785 leden (36,7%) is het met afstand de grootse fractie in het parlement. Bovendien is het de enige fractie met delegaties uit alle 27 lidstaten van de EU. Als machtspartij voert de EPP-ED een conservatief-federalistische koers. Met andere woorden, de EPP-ED voelt zich thuis in de EU zoals die nu bestaat en wil sommige dingen behouden (denk aan het Europees landbouwbeleid) en op andere zaken vooral stapsgewijze verdere Europese integratie.

Samenstelling
De bulk van de EPP-ED bestaat uit nationale partijen die lid zijn van de European Peoples Party, de Europese christen-democratische partij. De EPP heeft onder haar leden bijvoorbeeld het Nederlandse CDA, de Duitse CDU en CSU en ook, controversieler, Berlusconi’s Forza Italia. Daarnaast is er nog het ED-deel van de EPP-ED. De European Democrats zijn een kleine losse groep waarvan de grootste de Britse en Tsjechische Conservatieven zijn. Deze partijen zijn minder federalistisch ingesteld dan hun christen-democratische fractiegenoten en stemmen dan ook geregeld anders. De EPP-leden hebben doorgaans een redelijke fractiediscipline: behalve als het om specifieke nationale belangen gaat volgen de delegaties doorgaans de fractielijn.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige