Er lijkt een voorlopig einde te zijn gekomen aan de carriere van de Congolese warlord Laurent Nkunda, leider van het Congres National pour la Defense du Peuple in Congo. Zijn carriere is tamelijk gecompliceerd - complexer dan de gemiddelde krantenlezer zich zal willen realiseren. In 1994 vocht hij mee met de RPF, de organisatie die Rwanda veroverde op de Hutu's ten tijde van de Rwandese genocide. Na afloop hiervan mocht hij van de nieuwe Rwandese regering freelancer worden in buurland Zaire (het huidige Congo) om de overgebleven genocide-plegers, die hier hun toevlucht hadden gezocht, op te jagen. In de langdurige Congolese oorlog die volgde ontpopte Nkunda zich vervolgens zelf als een oorlogsmisdadiger, als we bijvoorbeeld Human Rights Watch moeten geloven. Nu hebben uiteindelijk ook zijn voormalige vrienden in Rwanda genoeg van hem, en hebben hem laten arresteren. Frappant is echter het volgende. Hij is een zeer overtuigd aanhanger van de Zevende-dags Adventisten. In al zijn militaire en criminele activiteiten achtte hij zich gesteund door zijn geloof, en was hij ervan overtuigd te handelen in overeenstemming met de wil van de heer. Allerlei christenen, inclusief zijn eigen kerkgenootschap, bestrijden dat hij een 'echte christen' zou zijn, maar dit is misschien te naïef gedacht. Er zijn bijbelse uitspraken die lijken te pleiten voor geweldloos handelen (keer de andere wang toe), maar ook een groot aantal die juist het tegendeel lijken te beweren (ik ben niet gekomen om vrede te brengen maar het zwaard). Met betrekking tot dit laatste citaat zouden veel Christenen zeggen dat de Here Jezus het niet letterlijk bedoeld heeft. Dat is natuurlijk alleszins mogelijk. Maar iedere gelovige heeft het recht zelf de Heilige Schrift te interpreteren, en het zou zomaar kunnen dat dhr. Laurent Nkunda dit citaat van Jezus wel letterlijk heeft opgevat. Als Laurent Nkunda, de 'Slager van Bukavu', zichzelf als christen ziet, dan is er geen sterveling die de autoriteit heeft om te zeggen dat hij het eigenlijk niet is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Kent u dat verhaal van die Zuid-Afrikaanse havenwerkers die weigerden Chinese wapens bestemd voor Zimbabwe uit te laden, waarna de Chinese regering besloot ze terug te nemen? Welnu, dat schip werd stiekem bijgetankt door de Zuid-Afrikaanse marine, waarna het niet in oostelijke maar westelijke richting vertrok.
Na een tussenstop in Lobito, Angola arriveerde het in Pointe Noire, Congo, dat een vliegveld met een langere landingsbaan heeft. Daar werden de wapens overgeladen in de Iljoesjin 76 van Avient Aviation, een Brits bedrijf dat ook al genoemd werd in verband met bombardementen in het andere Congo (Zaire). De Zimbabwaanse politie kan nu onder meer beschikken over drie miljoen AK-47 kogels.
Om maar even aan te geven: er zijn best nog wat landen die bereid zijn in het geniep dingen te doen om Robert Mugabe in het zadel te houden. Zimbabwe mag dan failliet zijn, uncle Bob en zijn entourage zouden wel eens heel rijk kunnen zijn. Dat hebben ze onder andere overgehouden aan de Zimbabwaanse interventie in Congo. Het leger hield daar consessies in Congolese diamanten aan over ter waarde van een miljard dollar. Die zijn onder meer weggesluisd via het bedrijfje Oryx, gevestigd op de Kaaiman eilanden, maar deels eigendom van Zanu PF (.pdf), de partij van Mugabe (Oryx ontkent, het zijn allemaal keurige investeerders uit Qatar en Libië, en er is niks mis met het opgraven van diamanten in een door burgeroorlog geteisterd land).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.