Bos in de blubber
De zaterdagcolumn van Felix Rottenberg uit de papieren editie van het Parool verschijnt iedere zondag op Sargasso.
Het AOW-oorlogje gaat na de zomervakantie gewoon weer door. De komende weken volgt nog een aantal oprispingen, waarna Wouter Bos de splinters kan opvegen en kan afreizen naar een zuidelijk oord, voor eens en voor altijd ervan doordrongen dat opiniepeilingen alleen maar ongeluk brengen.
Willem Drees, de eerste sociaaldemocratische premier, had daar na de oorlog geen last van. Als een meningsverschil toen uit de hand liep, gooide hij een briefje in de bus van de fractievoorzitter. Er werd niet gebeld, er waren geen politieke talkshows, Kamerleden waren nog onverzekerd en kregen alleen presentiegeld. Er was één telefoon in het hele Kamergebouw. Onder deze omstandigheden hebben Drees en zijn ministers eind jaren veertig en vijftig respectievelijk de AOW en de arbeidsongeschiktheidsverzekeringen in een indrukwekkend tempo ingevoerd.
Toen de economische recessie in de jaren zeventig doorzette, werd duidelijk dat de voorzieningen van Drees onbetaalbaar zouden worden. Toen al werden hervormingen aangekondigd. Het kabinet Den Uyl verlaagde de WAO met vijf procent en pensioendeskundigen waarschuwden voor een generatiestrijd over de AOW, vanaf het moment dat de staat zou moeten bijspringen voor de financiering ervan.