De burgemeester
Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Sargasso lezer ALO.
De burgemeester zette nog eenmaal aan. Bijna was hij er, op de top die hij ’s morgens had uitgekozen. Hij had het prima naar zijn zin. Het was toch al een gelukkige periode geweest. Na zijn succesvolle eerste periode in een kleine gemeente had de koningin het behaagd hem te benoemen in een grote plaats. Hij had nu ook de beschikking over een adequate plaatsvervanger, in de wandelgangen van het gemeentehuis de loco genoemd. Dit gaf hem de gelegenheid om er ook eens een weekje tussenuit te knijpen. En dus was dit het einde van zijn herfstvakantie, gevuld met zijn liefste hobby: wandelen in de bergen.
Boven gekomen ging hij zitten op een grote steen langs het pad. Zijn rugzak deed hij af en terwijl hij naar zijn fles met water zocht keek hij uit over het dal. Hij genoot van het uitzicht en overdacht de tijd toen hij Nederland verliet. Het burgemeestersreferendum in Utrecht was in een debacle geëindigd en de discussie over democratie was losgebarsten. De kranten stonden er vol van en ook de radio en TV deden een duit in het zakje. En het internet niet te vergeten. De bloggers tikten dat het een lieve lust was en de reaguurders buitelden over elkaar heen.