Nieuwe hobby: Bonus-bashen

Toegegeven, de bankbobo's kunnen wel een cursusje "hoe om te gaan met de publieke opinie" gebruiken. We wisten al dat ze zichzelf graag bovenmatig beloonden, maar de bonusuitkeringen van de afgelopen tijd geven toch wel aan dat ze ook in crisistijd een slecht gevoel voor proportie hebben. En ze zijn vast oprecht die bazen, in dat ze echt vinden dat ze het verdiend hebben en dat ze moeten uitkeren op basis van contracten die eerder zijn overeengekomen. En daar hebben ze een punt, ware het niet dat zonder ingrijpen van de overheid - met ons geld - er waarschijnlijk geen bedrijf was geweest dat een bonus had kúnnen uitkeren. Terughoudendheid zou dus gepaster zijn, maar de publieke opinie is nu wel een beetje doorgeslagen. Alle bonussen zijn inmiddels als "slecht" bestempeld, ook die van de mensen buiten de toplagen. Maar wat is er nu precies mis met een goede bonus of aandelenregeling?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verplichte verheffing via het journaal

Er gaapt een kloof tussen de politiek en de burger. Dat is populair om te zeggen, eigenlijk al een cliché. De schuld van die kloof ligt grotendeels bij de burgers. Een minder populaire uitspraak, maar toch nog wel vaak gehoord als men op een feestje – première van een theaterstuk of zo – onder Ons Soort Mensen is. Maar nu een echt weinig gehoorde uitspraak: die kloof hakkende burgers hebben rationeel gezien helemaal gelijk.

Politiek gaat over ingewikkelde zaken die investering van veel tijd en moeite kosten om te volgen. Na een hele dag werken en de bijkomende huishoudelijke taken voelt lang niet iedereen de behoefte zich nog gaan te verdiepen in discussies over economische reddingsplannen. Want zelfs als je het doet, dan levert het je niks op, want als individu is je invloed ongeveer nihil. Dus je zou wel gek zijn als je niet gewoon met de voeten op tafel naar De Wereld Draait Door gaat kijken of juist actief gaat sporten.

Dit zou verder geen probleem zijn als al die politiek ongeïnteresseerden zich ook als zodanig zouden opstellen en zouden zeggen: “Hier heb ik me niet in verdiept, ik kan hier niets zinnigs over zeggen.” Helaas gaat hier het Dunning-Kruger effect optreden: vaak is het zo dat wie ergens totaal geen verstand van heeft, denkt dat hij er heel veel verstand van heeft. In het specifieke geval van politiek zou dit ook “het vervelende oom”-syndroom kunnen heten, naar het familielid dat op feesten en partijen geheel ongewenst zijn alleen volgens zichzelf briljante oplossingen voor de grote wereldproblemen gaat uitdragen. Je hebt ook een nog vervelender slag mensen dat pedante stukjes op weblogs gaat lopen plaatsen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een aparte relatie met de dood

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastlogs. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een column van SanteBrun[/i].

Het enige wat haar in leven hield (Foto: Flickr/brykmantra)

“Wat mij betreft is Eluana Englaro niet gestorven, maar vermoord,” aldus Gaetano Quagliariello, na nauwelijks zestig seconden stilte in de Italiaanse Senaat na het bericht dat de 38-jarige vrouw, die al zeventien jaar in coma lag, in een kliniek in Udine was overleden nadat vrijdag de voeding was gestaakt. “Op dit hoge niveau bewoog zich de discussie gisteravond in de Senaat,” merkt mijn ‘lijfblad’ La Repubblica droogjes op.

Quagliariello is niet zomaar een senator, maar vice-voorzitter van de Senaat en een echte aanhanger van Berlusconi en van het Vaticaan.

Ik geef even toe aan een verleiding; Udine is de hoofdstad van de meest noord-oostelijke provincie met dezelfde naam, een nuchter gebied dat een belangrijk deel van de Italiaanse inkomstenbelasting genereert en waar de gezondheidszorg dicht staat bij die van West- en Midden-Europa. Waar Quagliariello vandaan komt kan ik zo gauw niet vinden, maar zijn naam betekent in het Siciliaans of wellicht Napolitaans zoiets als ‘Kwarteltje’, en dan zijn we dus ineens aangeland aan de andere kant van de republiek waar, zacht gezegd, op vrijwel elk gebied volslagen andere normen en waarden gelden dan in het (relatief) nuchtere noorden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geheime inzet Nederlanders niets nieuws

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een column van [url=http://www.kajleers.nl/index.php/2009/02/geheime-inzet-nederlanders-niets-nieuws/]Kaj Leers[/url][/i].

Nederland kent veel openheid. Juist daarom gebeurt hier zoveel in het geheim. Zoals het inzetten van militairen.

In het NOS Journaal van donderdag 5 februari speculeerde een Amerikaanse oud- militair over de mogelijke inzet van Nederlandse speciale troepen in Irak, tijdens de Amerikaanse invasie van dat land.

“Ik gok maar wat,” zei hij, antwoordend op vragen over de mogelijke inzet van Nederlandse troepen.

De Amerikaan was generaal geweest, lid van de nationale chefs van staven, en het is absoluut niet gek dat hij die gok maakte. Want Nederlandse troepen zijn wel vaker in het geheim ingezet, zonder dat het publiek of zelfs de Tweede Kamer daarvan wisten.

Eén voorbeeld van zo’n geheime inzet was de zending van een groepje commando’s naar de bergen rond Sarajevo tijdens de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië, nog vóór er sprake was van het Dayton-akkoord.

Deze commando’s moesten de Bosnisch-Servische troepen observeren die Sarajevo belegerden en dagelijks beschoten, zo meldt een zeer betrouwbare bron.

Voor wie nu zijn schouders ophaalt: die Nederlandse troepen, en hun Britse collega’s, mochten daar toen helemaal niet zijn. Ze zaten middenin een oorlogszone, zonder enig mandaat en omringd door Bosnische Serviërs die gesteund werden door Servië, destijds de favoriete bondgenoot van Rusland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Selectieve verontwaardiging

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Eddy Bonte.[/i]

In de Vlaamse pers wist Michaël Freilich, hoofdredacteur van het blad ‘Joods Actueel’, te vertellen dat veel protest tegen het optreden van Israël in Gaza blijk geeft van ‘selectieve verontwaardiging’. Dat begrip klinkt lekker in een demago- gisch stukje, maar is verder even onbruikbaar als ‘disproportioneel geweld’. Het helpt de discussie dus geen meter verder.

Wanneer iemand als Freilich beweert dat de verontwaardiging van sommige per- sonen en groepen over Israël in Gaza selectief is, dan wordt hiermee aangegeven dat deze personen en groepen ook verontwaardigd dienen te zijn (of hadden moeten zijn) over andere toestanden. En dat dus niet zijn of geweest zijn. Freilich verwijst naar het NAVO-optreden in Kosovo en vraagt zich af waarom ‘men’ dààrover niet verontwaardigd heeft gedaan?* Hierdoor wordt gesuggereerd dat die andere toestanden vergelijkbaar zijn, dermate vergelijkbaar dat het niet correct is ze buiten bedschouwing te laten. Freilich e.a. insisteren op het ‘com- paratieve’, maar deze (veronderstelde) vergelijkbaarheid is nu precies de zwakke plek van het argument ‘selectieve verontwaardiging’.

Geen conclusie mogelijk
Want hoe luidt Freilichs conclusie nu eigenlijk? Blijkt uit de vergelijking dat de selectieve verontwaardiging over Israël in Gaza onterecht is en Israël vrijuit gaat? In dat geval zou men beter niet van selectieve verontwaardiging spreken, maar argumenteren dat de aanklagers van Israël ten gronde fout zijn, punt. Of leert de vergelijking ons dat Israël in Gaza even afkeurenswaardig is als de NAVO in Kosovo? Anders gezegd: dat de selectieve verontwaardiging over Israël in Gaza alléén onterecht is, omdat wel méér vergelijkbare toestanden bestaan waarover men zich beter evenzeer verontwaardigd zou tonen? Kortom, dat de verontwaardiging over Israël misschien een proces op gang kan trekken dat nog wel meer inter- venties veroordeelt?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ik heb het verneukt!

Tom Daschle (Foto: United States Congress)

Barack Obama is er vandaag opnieuw in geslaagd om een frisse trend in te zetten. Waar de heren Bush en Cheney er ook vier, vijf, zes of zeven jaar later niet in slaagden om excuses te maken voor hun diverse missers (en hoogstens zoiets zeiden als ‘Mistakes were made’ daarmee de verantwoordelijkheid op anderen afschuivend), daar maakt Obama nu, amper twee weken na zijn ambtsaanvaarding, links en rechts excuses. ‘I screwed up‘, heeft hij openlijk gezegd. Dit verwijst naar de problemen met zijn beoogde ‘Health Secretary’, Tom Daschle, die terug heeft moeten treden wegens een belastingschuld. Obama treedt hiermee in de voetsporen van een Democratische voorganger, Harry Truman, die het motto ‘The Buck Stops Here!‘ hanteerde. Nooit iets afschuiven, nergens omheen draaien. Als je een fout hebt gemaakt, geef dat dan toe!

Dit mag ik me ook aantrekken. Ik heb namelijk niet al te lang geleden zelf een stuk geschreven waarin ik deze Tom Daschle de hemel in heb geprezen. En zoals Obama een verantwoordelijkheid heeft tegenover het Amerikaanse volk, zo heb ik een verantwoordelijkheid tegenover mijn mede-redacteuren, en natuurlijk niet in de laatste plaats tegenover de argeloze GC-lezer, die immers blind moet kunnen varen op mijn wijsheid en inzicht. En dus, ik zal het gewoon eerlijk toegeven:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De wraak van de boekenwurmen

Boekenwurm-hemel (Foto: Flickr/cso237 (essential))

Anders dan hun jongere broertjes, de nerds, hebben boekenwurmen het in deze wereld tamelijk moeilijk. Er zijn veel overeenkomsten tussen de twee soorten (niet in het minst een gebrek aan sociale vaardigheden), maar er zijn ook belangrijke verschillen. Waar nerds niet achter hun computer vandaan komen, begraven boekenwurmen zich in bibliotheken. Nerds lezen ook wel boeken, maar dan gaat het om boeken (denk Terry Pratchett) waar de authentieke boekenwurm zijn neus voor ophaalt. Voor een boekenwurm, daarentegen, zijn computers bijna net zo angstaanjagend en buitenaards als vrouwen.

Maar waar nerds tot de opgewekte conclusie hebben kunnen komen dat met hun obsessie grote kapitalen te verdienen zijn, komt de boekenwurm, toch nauwelijks minder intelligent dan de nerd, er langzaam achter dat er met boeken werkelijk geen enkele rooie rotcent te verdienen is.

Maar de boekenwurmen nemen nu eindelijk wraak. Eerst werd een undercover-boekenwurm al president van de Verenigde Staten. (Hij doet wel of ‘ie de ‘hiphop president’ is, maar feitelijk is die Obama toch echt een zielige, in zichzelf gekeerde boekenwurm.) Nu lijkt de ultieme boekenwurm Michael Ignatieff premier van Canada te gaan worden. Deze boekenwurm duimt in ieder geval voor hem!

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

SGP ontstemd over kut-expositie

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Grootinquisiteur[/i].

Beeld 'Mooi Kut' van Ber Stekelenburg (Foto: Mea Vulva - Mooi Kut)

Het is altijd wat met de SGP. Storen deze dorpsbestuurders zich niet aan de woorden “eeuwig zonde” in een voorlichtingsfolder over afvalscheiding of aan het blasfemisch bevonden kruis van Madonna, dan zijn ze wel laaiend op Beatrix. En nu is dan de tentoonstelling ‘Mea Vulva – Mooi Kut’ slecht gevallen. Bij de SGP in Nieuwegein dit keer, de plaats waar de reizende tentoonstelling over de vagijn vanaf 6 februari onderdak vindt.

De lokale SGP-nestor en rijwielhersteller Job Hoegée (77) – in 2008 al vijftig jaar actief als raadslid en verre van der dagen zat maar wel lijdend aan een zeer vergevorderd stadium van kortzichtigheid – noemt de expositie in het Algemeen Dagblad een schande. “De morele zedeloosheid viert weer hoogtij. Moet dit nu echt? Ik hoor hier ook op de scholen hoe kinderen hun moeder ‘kutwijf’ noemen, dat hoef je nog niet te laten zien of te benadrukken.” Hoegee heeft B&W van Nieuwegein om opheldering gevraagd, maar de gemeente heeft al laten weten zich geen inhoudelijk oordeel over de tentoonstelling te willen aanmeten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Einde aan de spilzucht

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van SanteBrun.[/i]

Wat een verspilling (Foto: Flickr/Jan the manson)

Dus even kort samenvatten: onze soms obsceen weelderig florerende economie is in een half jaar tijd verworden tot een klassieke armoe-economie uit de eerste helft van de vorige eeuw: de vraag naar producten daalt, bedrijven moeten dus minder produceren, daardoor moeten ze personeel ontslaan, het personeel dat op straat komt te staan heeft geen centen meer om nog producten van de industrie te kopen, daardoor moeten de fabrieken nog meer personeel ontslaan, hele bedrijfstakken gaan op de fles en uiteindelijk komt de economie krakend tot stilstand. Waarna de eerste gevechten om de laatste broodkorst ontstaan, geheel leegstaande winkelcentra het toneel worden van een woeste stadsguerrilla en andere boze dromen zonder enige moeite werkelijkheid worden.

Nog geen drie maanden geleden was ING nog een kerngezond bedrijf dat slechts door domme speculatie op de beurs een beetje tegenwind kracht 8 ondervond, maar gisteren werd de bank opeens op het nippertje van een faillissement gered, Wouter Bos staat nu in zijn eentje garant voor 300 miljard, meen ik vernomen te hebben. Driehonderd miljard, dat is geloof ik het bedrag dat alle Nederlanders samen in drie jaar tijd bij elkaar verdienen en weer uitgeven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende