We leven in een seculiere samenleving. Religieuze groeperingen in Nederland hebben dan ook geleerd om hun gelovige doelen te verpakken in wereldlijke bewoordingen en argumenten. Dus ben je heimelijk voorstander van gescheiden onderwijs voor jongens en meisjes omdat je al dan niet ingebeelde vriendje op een wolk dat zou vinden, zeg dat dan niet zo. Zeg in plaats daarvan dat uit onderzoek blijkt dat jongens op school steeds meer achterblijven bij meisjes, dus dat het in het belang is van de jongens en meisjes zelf om apart les te krijgen, zodat jongens op een andere manier les kunnen krijgen om de achterstand ongedaan te maken. Je zal zien dat vooral Christenen en Moslims goed gebruik zullen gaan maken van de mogelijkheid om de verschillen tussen jongens en meisjes zo klein mogelijk te houden. *kuch*
Juan Cole zet de uitdagingen voor christenen in het Midden-Oosten uiteen. Ze vormen in ieder geval een belangrijke politieke factor, relatief belangrijker dan de moslims in het Westen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ik heb op nogal eens de aanval geopend op diegenen die voortdurend een toename van het antisemitisme menen waar te nemen. Ik heb geschreven over opgeklopte tellingen van het CIDI, aanstellerige beweringen dat Joden die als Joden herkenbaar zijn niet meer over straat zouden kunnen in Amsterdam, over de tendens om kritiek op Israel en het zionisme antisemitisme te noemen, over Joden die kritische Joden uitschelden voor ‘selfhaters’. Kortom, over de tendens van rechts om de kwaal te overdrijven en op te blazen en om alle kritische geluiden over één kam te scheren en verdacht te maken. Ook heb ik geschreven over de afkeer van de islam. Niet toevallig gaan die twee vaak samen. Anti-islamisme is helaas – net zo goed als de opgeklopte verhalen over antisemitisme – een bijproduct van de stichting van de staat Israel.
Er zijn echter meer loten aan de stam van het anti-islamisme. Eén daarvan vertoont wel wat verwantschap met de antisemitisme-fobie. Dat is de categorie van de luiders van de noodklok over de positie van de christenen in het Midden-Oosten. Ook de geluiden van mensen die beweren dat sprake is van vervolgingen door toenemende islamisering, en dat het aantal christenen in het Midden-Oosten alarmerend snel daalt, neemt hand over hand toe.
Het is me wel een mooi geschiedenisfeestje dezer dagen. Vernamen we vorige week donderdag van Martin Bosma hoe islamitische zeloten half Europa zouden hebben verkocht op de Arabische slavenmarkten, afgelopen zondag vertelde Frits Bolkestein en Hala Naoum Nehme ons hoe Christenen in het Midden-Oosten al sinds het ontstaan van de Islam systematisch worden buitengesloten, getreiterd, gepest en uitgemoord. Ik heb eerder al een stukje geschreven over het gebabbel van Bosma, maar het betoog van Bolkestein en Naoum Nehme is te opmerkelijk om zomaar te laten passeren. Het is, wederom, een selectief ratjetoe van tendentieuze feiten, feitjes en factoïden dat vooral aantoont dat geschiedenis een vak is dat politici niet zomaar automatisch beheersen. Weer blijkt vooral hoe jammer het is dat er zo weinig aandacht is voor die historici die een echt doordacht verhaal te vertellen hebben over de lange, gedeelde geschiedenis van Arabieren en Europeanen.
Een citaat:
Westerlingen weten weinig van de christenen in het Midden-Oosten. Hun bestaan gaat terug tot de tijd kort na Christus. Vanuit Syrië heeft het christendom zich verspreid. De Syrische katholieken zijn de rechtstreekse afstammelingen van de allereerste kerken, die door de apostelen zijn gesticht.
Correct. Althans, deels. Voor zover ik begrepen heb vertrokken de Apostelen zo snel mogelijk uit de woestijn naar de grote steden in het westen om de blijde boodschap te verspreiden. Paulus en Petrus stierven niet voor niets in Rome – en Johannes in Ephese. Maar wat is het punt? Zijn Syrische christenen extra belangrijk omdat ze aan de basis zouden staan van de kerk? Mooie drogreden is dat. Nog een citaatje:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Na een ijzingwekkend luchtalarm volgt een bombardement aan beelden en geluiden. This Isreal gaat over Israël:
This Isreal from Matthew Brown on Vimeo.
Geschiedenis wordt geschreven en herschreven door overwinnaars. Geschiedenis gaat over het verleden, maar wordt geschreven in en voor het heden. Geschiedenis is dan ook per definitie gekleurd: wat niet past, wordt weggestopt in bijzinnen, en wat goed uitkomt wordt opgeblazen tot immense proporties. Martin Bosma verkondigt dan ook een waarheid als een koe als hij beweert dat we in het Westen weinig tot geen aandacht hebben voor de ‘Europese’ slachtoffers van ‘islamitische’ slavenrovers in de zeventiende eeuw, maar wel hele bibliotheken volschrijven over de transatlantische slavenhandel. Het eerste past niet echt heel lekker in ons verhaal van westerse koloniale hegemonie – terwijl wij de wereld ontdekten, verdwenen zonen en dochters uit onze mediterrane achtertuin naar de duistere zijde van de wijnblauwe Mediterranée. Het tweede is bij uitstek onderdeel van onze eigen culturele geschiedenis: het (formeel) afschaffen van slavernij is een cruciale stap in de westerse ontwikkeling naar een beschaafde samenleving met gelijke rechten voor iedereen. Bosma heeft misschien wel gelijk dat dit fenomeen meer aandacht zou verdienen. Maar hij is zelf geen haar beter. Bosma – het begint een handelsmerk te worden – verdraait de feiten. Zijn verhaal is selectief en gekleurd.
Een anekdote. In 1544 werd het lieflijke eilandje Lipari – u kent het wellicht uit il Postino – overvallen. De ganse bevolking van het eiland – zo’n 9000 mannen, vrouwen, en kinderen – werd gevangen genomen en afgevoerd richting de Arabische slavenmarkt. Ischia werd ook te grazen genomen (4000 slaven, ke-dzjing) – dat ging in 1544 gewoon in één moeite door. Een deel werd in Messina vrijgekocht en keerde terug, maar pas in 1556 werd het eiland door Karel V (‘onze’ koning van Hispaniën, ja) herbevolkt – maar niet voordat er op het eiland een enorm fort was gebouwd waar de bevolking in geval van een overval in kon schuilen. Piratenovervallen waren een frequent en reëel probleem – buiten de brede muren van Karel V zou het in Lipari tot in de 19e eeuw onveilig blijven. Formentera – een van de Balearen – was zelfs geheel ontvolkt, zo vaak werd het door piraten te grazen genomen. Tot zover schetst Bosma een historisch fenomeen dat we in het westen – terecht of onterecht – naar de marges van onze geschiedenis hebben gedreven.
[qvdd]
Monsterlijke misdaden staan op zichzelf. In de uren na een tragedie moeten journalisten en deskundigen geen bloedlaster verzinnen, waarmee slechts wordt aangezet tot de haat en het geweld dat ze beweren te veroordelen. Dat is verwerpelijk.
Sarah Palin is zelfs controversieel in haar reactie op de vorige controverse, waarin het politieke klimaat in de VS medeschuldig werd verklaard aan het bloedbad dat zes mensen het leven kostte. Bloedlaster is namelijk het sprookje dat joden christelijke kinderen zouden vermoorden en hun bloed zouden gebruiken bij het bakken van matzes, het excuus voor vele pogroms in het verleden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Irakezen organiseren sit-in tegen geweld
Aan de universiteit van Mosul protesteren hoogleraren en studenten tegen het geweld tegen christenstudenten. Ze willen pas weer terug naar de leslokalen als de christenen dat ook kunnen.
Aldus kopte De Telegraaf afgelopen dinsdagavond naar aanleiding van een uitzending van Uitgesproken EO, waarin werd bericht dat in veel asielzoekerscentra in Nederland christenen bedreigd of mishandeld zouden worden door vaak islamitische medebewoners. De EO baseerde zich op onderzoek van Stichting Gave. Verontwaardiging alom, men sprak er schande van, Joël Voordewind van de ChristenUnie nam het initiatief tot het stellen van Kamervragen en zie: een rel was geboren.
Onze kersverse minister van Immigratie en Asiel Gerd Leers zei het signaal uit de reportage serieus te nemen en het volledige onderzoek te willen lezen om te bekijken of en welke maatregelen nodig zijn. Daar zal hij dan snel mee klaar zijn, want het onderzoeksverslag is niet langer dan anderhalf kantje en er zijn flink wat kritische kanttekeningen bij te plaatsen.
Laat ik om misverstanden te voorkomen eerst melden dat het een indringende uitzending was, die mij raakte in mijn hart. Twee christelijke asielzoekers vertelden voor de camera hoe ze lastig werden gevallen, bedreigd met geweld en uiteindelijk moesten onderduiken om zich veilig te voelen. Dat is een lot dat ik niemand toewens, en al helemaal niet mensen die naar Nederland zijn gevlucht vanwege het geweld in hun eigen land. Terwijl ze zich hier veilig waanden, leven ze nu opnieuw in angst en moeten ze vluchten voor de daders vanwege hun geloof. Dat is dieptriest en het grijpt ongetwijfeld diep in hun leven in. Ik hoop dat de daders worden opgespoord en vervolgd.
[qvdd]
Tegelijkertijd verwachten we dat christenen in islamitische landen hetzelfde recht hebben om hun geloof openlijk te beleven, theologisch onderwijs te genieten en kerken te bouwen.
De Duitse president sprak het Turkse parlement toe en ging daarbij in op de recente beroering in zijn land over het mislukken van de multiculturele samenleving. Hij garandeerde moslims hun rechten, maar hechtte daar expliciet wederkerigheid aan. Dat werd niet universeel op prijs gesteld, maar de Turkse president Abdullah Gul gaf wel toe dat ook Turkije fouten had gemaakt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.