Verzwijgt Mansveld rapport over ontgassen?

Een recent verschenen rapport (pdf) bevestigt wat Sargasso vorig jaar schreef: binnenvaartschepen zorgen voor veel meer schadelijke emissies dan officiële instanties beweren. De staatssecretaris wist dat toen ze Kamervragen beantwoordde. Binnenvaartschepen moeten na het vervoeren van giftige stoffen hun tanks ontgassen. Daarover schreef Krispijn Beek eerder op Sargasso uitgebreide analyses. In Nederland komen volgens Beek veel meer giftige emissies vrij dan wordt aangenomen door officiële instanties, zoals onderzoeksbureau CE Delft. Die schreef dat de omvang van de emissies tien keer hoger dan de overheid en RIVM aangeven. Beek's vermoedens worden nu bevestigd door een praktijkonderzoek naar het ontgassen van binnenvaartschepen van Antea Groep, dat eind december 2013 is uitgekomen. In het rapport staat ook dat de meetapparatuur op de schepen niet nauwkeurig genoeg is, waardoor er risico bestaat dat personeel het dek op gaat terwijl te hoge concentraties giftige dampen hangen, die ook explosief kunnen zijn. Wat extra erg is, is dat dit rapport sinds december beschikbaar is. In de beantwoording op Kamervragen van de SP en GroenLinks half januari 2014 rept staatssecretaris Mansveld met geen woord over het rapport. Waarom niet? UPDATE 4/2/2014 11.56: De oorspronkelijke kop van dit artikel luidde "Mansveld verzwijgt rapport over ontgassen".

Door: Foto: John Loo (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.