De staat gluurt. Kijkt u even mee? Franck Vervial - Le voyeur (naar een origineel van street art kunstenaar JR). Stephen Fairey, ofwel ‘Obey Giant’, bekend van de Obama ‘Hope’ –poster. Fairey schijnt er overigens een dubbele moraal op na te houden bij gebruik van beeldmateriaal.
We zijn wat laat, maar we willen zeker weten dat iedereen dit leest en dan denkt “1984 wasn’t meant to be an instruction manual”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Inmiddels is er in ruim eenvijfde van de Nederlandse gemeenten op één of meerdere plaatsen cameratoezicht. Dit alles is mede mogelijk gemaakt door eerst de gemeentewet (iedereen voor) aan te passen en later de wet op politiegegevens (iedereen voor behalve GroenLinks). Cameratoezicht valt nu buiten de wet bescherming persoonsgegevens, mocht u nog enige illusie hebben.
Afgelopen week verscheen de derde evaluatie de wetsaanpassingen en het effect (rapport in pdf). De belangrijkste conclusie van het rapport? Dat er geen duidelijke conclusie getrokken kan worden, maar dat iedereen wel vrolijk doorgaat en dat het een hoop geld kost. Laat ik dat iets verder uitleggen.
Het onderzoek levert een zeer gemengd beeld op. In sommige gemeenten gaat de veiligheid er op vooruit, in sommige gemeenten er op achteruit. Maar in geen enkele gemeente is er een goed onderzoek geweest waarop deze bevindingen daadwerkelijk gestaafd kunnen worden.
De rapportmakers geven heel duidelijk aan dat geen van de door de gemeenten uitgevoerde evaluaties ook maar een beetje fatsoenlijk scoort op de Maryland Scientific Methods Scale (MSMS). De twee beste evaluaties hadden een score van 3.
Dit is natuurlijk best treurig voor zo’n ingrijpende maatregel in de maatschappij. En al helemaal verbazingwekkend dat dit al is sinds de eerste evaluatie en dat de Tweede Kamer (die vroeg om de evaluaties) dit allemaal maar best vindt.
“Video surveillance is something that scares people, but by turning it into a game, it seems less threatening”. (France24)
Jean-Marc Manach oprichter van de Franse privacy-waakhond: Big Brother Awards reageert op een opvallende ontwikkeling aan de andere kant van Het Kanaal. In Groot-Brittannië zijn er inmiddels zoveel bewakingcamera’s dat men ogen te kort komt om alle beelden te bekijken. Het bedrijf Internet Eyes nodigt nu verveelde F5-ers uit om mee te kijken op bewakingscamera’s en het te melden wanneer men iets verdachts ziet. Volgens het bedrijf zouden meekijkers tot 1000 pond per maand kunnen verdienen. Zie hier: ‘credit crisis meets 1984’. Al die nieuwe werkelozen kunnen nu gelijk thuis aan de slag en de sociale acceptatie van de controlemaatschappij is gelijk een stapje verder!
Maar los van privacy bezwaren leveren al die CCTV camera’s soms best mooie televisie op. Zoals we deze week konden zien op beveilingsbeelden uit het Britse Swansea waar een stel bezopen hooligans zich verslikken in twee als dragqueens verklede professionele kooivechters: artikel en filmpje.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Yolanthe doet het met Wesley. Normaal zou het privé-leven van de zogenaamde beroemde Nederlanders me echt een rotzorg zijn. Maar dit keer is het anders. Dit keer “deden” ze het voor een camera in een parkeergarage. En een weinig integere medewerker verkocht de beelden. En dan komt het weer op het gebied van privacy.
De bewakingscamera is inmiddels doorgedrongen in alle winkels, parkeergarages, stadscentra en op alle plekken van de stad waarvan de gemeente vindt dat het “extra” aandacht verdient. We spreken niet meer van enkele camera’s per stad, we spreken van honderden camera’s. En voor winkels e.d. is het al helemaal niet meer bij te houden. Een willekeurige Albert Heijn heeft er minstens vier.
En heel Nederland vindt het heel normaal. Het zal wel de invloed zijn van reality-programma’s als Big Brother dat men er geen moeite meer mee heeft dat onbekenden de hele tijd mee kunnen kijken in hun “openbare” leven.
Maar persoonlijk hou ik daar dus helemaal niet van. Het gaat ze helemaal niets aan wat ik doe, ook niet op straat. Als ik niets verkeerd doe, hoef je het ook niet de hele tijd op te nemen. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat er nog steeds niet echt aangetoond is dat die camera’s ook daadwerkelijk helpen, anders dan voor het veiligheidsgevoel van al die mensen die toch denken dat er geen misbruik van gemaakt wordt.
Niemand die meet of het “onveiligheidsgevoel” m.b.t. de bewakingstaat ook toeneemt. Bij mij namelijk wel. Een staat die alle burgers de hele tijd met camera’s in de gaten moet houden is ziek. Hetzelfde geldt voor het bedrijfsleven overigens.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.