De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Ziek van de bureaucratie
Op vakantie werd ik gemaild: de leidster van de knusse en kleinschalige kinderopvang van mijn zoontje was niet komen opdagen. Vreemd. De kinderopvang betekende alles voor haar, het was haar leven. Zij was de eigenaresse van de opvang. Deze ondernemende vrouw van 55 jaar werkte 50 weken per jaar, minimaal 60 uren in de week. Nooit ziek, altijd opgewekt. De kinderen kregen van haar volop aandacht, toewijding en liefde. En nu was ze plots verdwenen? Op ons vakantieadres gingen we speculeren. Was ze overwerkt? In het ziekenhuis beland? Wat was er gebeurd met deze lieve vrouw? We wisten het niet. Toen we erachter kwamen wat er was gebeurd, konden we het nog niet geloven.
Zaak gesloten?
Na 2 weken onzekerheid schreef de oudercommissie het volgende: ,,Afgelopen vrijdag is N om 06:00 ’s ochtends opgepakt, afgevoerd en opgesloten. N. heeft 15 dagen doorgebracht in de vrouwengevangenis te Nieuwersluis. De reden hiervoor was een langlopend conflict met de buren. Tweemaal is overhangende begroeiing door N. verwijderd. Hiervoor is zij veroordeeld tot een taakstraf. Deze heeft zij niet uitgevoerd. Hierop is de taakstraf omgezet in een gevangenisstraf voor de duur van 15 dagen”. Zaak gesloten.
Kun je in Nederland twee weken in de cel belanden voor het weghalen van wat takken? Dat ging er bij mij niet in, al zag ik geen redenen te twijfelen aan de woorden van de oudercommissie. Ik besloot op onderzoek uit te gaan. Anonieme bronnen bij justitie bevestigden mij tot mijn schrik het volgende: ,,Door het cellenoverschot is justitie veel strenger geworden in het handhaven van uitgesproken straffen. Waar men vroeger probeerden alternatieve oplossingen te verzinnen, wordt nu een niet-uitgevoerde taakstraf direct omgezet in detentie.” Ik was met stomheid geslagen.
The Night Cleaner
Florence Aubenas’s The Night Cleaner reads like Nickel And Dimed 2.0. The idea is simple: the Libération journalist went undercover and got herself on the labor market during the recession, wanting to experience what the cohorts of precarized workers experience, first hand. She would stay undercover until she found a full-time job.
Her cover story was that, at 48, she had just been dumped by the man who “kept” her and she was now looking for a job, with no experience or qualifications. The book is the tale of her journey in the world of the precarized. What she uncovers, and what is often invisible (by design) is what neoliberalism is really like for the people who have to live it.
Welcome to the Precariat, meet its members: the men and women of all ages who have to jump through the hoops that the Sarkozy administration throws in their way, for fear of losing unemployment benefits, the nonsensical (and often ridiculous) bureaucratic nightmares that are the French Pôles Emploi (unemployment centers where the unemployed are required to go, attend workshops on how to draft a resume, present oneself to potential employers, etc. in order to receive benefits, counseling and access to job listings), and waste hours and hours in transportation for a few hours of cleaning work.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Burgerlijke ongehoorzaamheid?
Laten we ons leiden door angst…of door beleidsevaluaties?
Deze bijdrage is van Bart de Koning, publicist en schrijver van het zojuist verschenen Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie en Alles onder controle.
Toegegeven: je moet er een beetje een nerd voor zijn, maar het lezen van beleidsevaluaties kan héél leerzaam zijn. Achter een beresaaie titel kan een wereld van ellende schuilgaan. Neem bijvoorbeeld het Onderzoek samenwerkingsafspraken politie 2008, van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid.
Toen ik afgelopen zomer bezig was met onderzoek voor mijn boek over de politie Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie, zoemde het al rond in het politiewereldje: de Inspectie heeft een ver-nie-ti-g-end rapport geschreven over de automatisering bij de politie en op het ministerie zitten ze er enorm mee in hun maag. Hoewel het rapport al heel lang klaar was, verscheen het pas heel stilletjes op de site van de Inspectie rond het weekend van de verloren WK-finale. Die timing had het gewenste effect, want het rapport is tot nu toe buiten het politiewereldje bijna niet opgemerkt.
Wie het leest begrijpt waarom ze er op het ministerie zo mee in hun maag zaten.
Er staat met zoveel woorden in dat de grote computercrash -waardoor de politie in Noordoost-Nederland begin dit jaar dagenlang zonder computers zat- te wijten is aan mismanagement. De Inspectie stelt ook vast dat korpschefs bewust de invoering van landelijk werkende informatiesystemen bij de politie hebben gesaboteerd. Er is sprake van ‘omzeil- en vermijdingsgedrag’: ‘Dit tast de kwaliteit van de opsporing en de handhaving aan en heeft daardoor gevolgen voor de effectiviteit van het politiewerk.’ Dat zijn snoeiharde conclusies. Bij misdaad is het Haagse recept al jaren hetzelfde: meer geld, meer agenten en vooral méér bevoegdheden voor de politie. Het nieuwe kabinet zet die traditie dapper door en wil bijvoorbeeld preventief fouilleren en cameratoezicht uitbreiden- waar Dimitri Tokmetzis al terecht de vloer mee aanveegde.
Het is goed dat ICT projecten overheid mislukken
Altijd fijn om af en toe eens een stellingname tegen te komen die in gaat tegen de heersende opvatting. De laatste jaren gaat veel aandacht uit naar al die grote mislukte of te duren ICT projecten van de overheid. Daar moet iets aan gebeuren. Helemaal niet, zegt Anthony Berglas, laat maar lekker mislukken. Dat houdt de groei van de overheid (lees bureaucratie) een beetje in toom. Nu kunt u natuurlijk het best het artikel zelf even lezen, maar voor de luie lezers onder u een korte samenvatting.
– Bureaucratische organisaties houden zichzelf in stand door zelfwerkverschaffing (Parkinson’s Law)
– Automatisering heeft niet tot minder bureaucraten geleid, maar wel tot meer en complexere uit te voeren regels en wetten
– Ieder gelukt automatiseringsproject zet deur open voor nog meer regeltjes zonder dat er minder mensen nodig zijn of de kosten omlaag gaan
Ergo, laat die projecten maar mislukken. Dat is beter voor de burger.
Maar moet je die projecten dan niet gewoon helemaal achterwege laten? Nee, dat is prima arbeidstherapie en werkverschaffing. Geeft ook de fijne illusie van nuttig bezig zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Kafka in China
Omvallende stapel dossiers eist negen levens
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Bij de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam heeft een omvallende stapel achterstallige dossiers vanochtend het leven geëist van acht beleidsambtenaren en een koffiejuffrouw. Zij waren allen op slag dood. Meer dan honderd medewerkers werden door de brandweer bevrijd. Vrijwilligers zoeken met behulp van speurhonden naar veertien ambtenaren die vermoedelijk nog onder het papier bedolven liggen.
Het ongeluk is waarschijnlijk het gevolg van een jonge, ambitieuze ambtenaar die de gigantische stapel dossiers probeerde ‘weg te werken’. “Keesmaat richtte zijn aandacht op de 2167 achterstallige WW-uitkeringen die gemeente nog moet voldoen,” aldus Stef Fransen, hoofd van de afdeling uitkeringen, “zonder in te zien dat die stapel het fundament vormde onder de 32.021 uitkeringsaanvragen en de 7231 langlopende projecten voor werkervaringsplekken. Op hun beurt ondersteunden deze stapels de bulk (155.134 stuks) van foutief ingevulde formulieren.” De beslissing van Keesmaat om als eerste het 1134e dossier uit de stapel te trekken bleek fataal voor de structurele integriteit van het ‘dossiergebouw’.
Volgens directeur Visser-Rose is dit voor DWI naast een ‘bureaucratische tragedie’ vooral ook een leerzame gebeurtenis. “Het leert ons eens te meer dat je achterstanden niet onbesuisd moet wegwerken, maar stapje voor stapje en in de juiste volgorde. Bovendien toont het aan dat ambitie en werklust tot levensgevaarlijke situaties kunnen leiden. We zullen daar in de komende maanden nog meer aandacht aan moeten besteden.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.